به کسانی که پوکمون را از بازی‌ها، انیمیشن یا محصولات تجاری مرتبط نمی‌شناسند، باید بگوییم که پوکمون‌ها موجودات بانمکی هستند که با صاحبانشان گردش می‌کنند که گاهی آنها را جمع کرده و به سوی یکدیگر پرتاب می‌کنند. آنها دارای قدرت‌های ویژه‌ای هستند و گاهی برای مبارزه با یکدیگر آماده می‌شوند. تنها چیزی که آنها می‌توانند به زبان بیاورند اسم‌شان است. آنها دارای گونه‌های متنوعی هستند و برخی مردم کلکسیونی از این موجودات دارند. تنها چیزی که لازم است برای لذت بردن از فیلم «کاراگاه پیکاچو» بدانید این است که پوکمون‌ها همدم‌های انیمیشنی هستند که صداگذاری یکی از آنها در این فیلم برعهدهٔ رایان رینولدز بوده که می‌توان گفت نسخهٔ کمتر بی‌حیایی نسبت به «ددپول» را ارائه داده است.
این اولین فیلم سینمایی پوکمون نیست (تا الان 19 فیلم انیمیشن ساخته شده است)، اما «کاراگاه پیکاچو» اولین فیلمی است که برای مخاطبان تازه‌کار ساخته شده است. هدف این است که همهٔ مخاطبان در یک سطح با یک شخصیت جدید آشنا شوند. شخصیت تیم با بازی جاستیس اسمیت (که فریبندگی خاصی به نقش داده)، یک فروشندهٔ بیمهٔ 21 ساله است که هر دو والدینش را از دست داده است.
همچنین بخوانید:
بررسی فیلم Long Shot؛ فیلمی برخلاف قائده
زمانی که تیم خیلی کوچک بود مادرش از دنیا رفت. پدر او یک مأمور آگاهی بوده که در آغاز فیلم می‌بینیم تیم متوجه مرگ مشکوک پدرش در یک حادثه می‌شود. تنها بازماندهٔ پدر تیم، دستیار پوکمون او به نام پیکاچو است که حافظه‌اش را از دست داده اما می‌خواهد به تیم در پیدا کردن دلیل قتل پدرش کمک کند.
به‌طرز عجیبی، با وجود اینکه پوکمون قادر به حرف زدن نیست، تیم متوجه تمام حرف‌های پیکاچو می‌شود. تیم به تدریج به عدم علاقه‌اش نسبت به پوکمون غلبه می‌کند و به دلایلی که بعدا مشخص می‌شود، به پیکاچو در انجام مأموریتش ملحق می‌شود.
این فیلم از لحاظ سیر داستان کمی بی‌دقت است. قوانین پوکمون به خوبی تعیین نمی‌شود و روایت داستان در هر 20 دقیقه با مونولوگ یکی از شخصیت‌ها دربارهٔ اتفاقات بعدی پر می‌شود. با این وجود، «کاراگاه پیکاچو» به‌عنوان فیلمی در سبک زوج هنری، بسیار سرگرم‌کننده است.
کسی که تصمیم به حضور رایان رینولدز در این فیلم گرفته، مستحق دریافت یک جایزهٔ بزرگ است.
شنیدن صدای او روی یک موجود پشمالوی کوچک بسیار سرگرم‌کننده است، اما دیالوگ‌های او کمی تند، مضحک و رندانه از آب در آمده است. تکاپویی که میان این زوج عجیب (پیکاچو و تیم) شکل می‌گیرد، لحظات کمیک سوررئالی را به‌وجود می‌آورد – به‌خصوص جایی که آنها یک پوکمون پانتومیم‌باز را بازجویی می‌کنند؛ این صحنه، طنز تلخ تکان‌دهنده‌ای دارد. گاهی این فیلم شبیه به «فیلم لگو» می‌شود. هر دو این فیلم‌ها رویکرد مشترکی داشتند: به‌جای فروتنی متعصبانه نسبت به محصولات چند میلیارد دلاری که الهام‌بخش فیلم بوده، سازندگان مطمئن هستند که موجود کوچک و ایرادگیرشان آنقدر محبوبیت دارد که می‌تواند موفقیت فیلم را رقم بزند.
این مقاله برگرفته از نوشتهٔ اولی ریچاردز در سایت empireonline.com است.
نظر سایر منتقدان دربارهٔ این فیلم چیست؟
سامانتا اینکوروایا ؛ آریزونا ریپابلیک
این فیلم برپایهٔ موقعیت میان رینولدز و اسمیت به اضافهٔ نوستالژی ساخته شده که نتیجهٔ خوبی به جا گذاشته است. احتمالا «کاراگاه پیکاچو» یکی از بهترین فیلم‌های سینمایی برپایهٔ بازی‌های ویدیویی باشد.
استیو رز ؛ گاردین
«کاراگاه پیکاچو» بدون ریلوندز بسیار معمولی می‌شد؛ با وجود او، این فیلم یک فیلم معقول خانوادگی است. پوکمون نسبت به سابقه‌ٔ طولانی که دارد، با این فیلم به پیشرفت بزرگی دست یافته است.
جیمی نیش ؛ سینه‌ویو
بی‌شک، این فیلم کمی به‌هم‌ریخته و قابل‌پیش‌بینی است، اما این حقیقت که راب لترمن کارگردان و تیم سازنده‌اش، پوچی ذاتی حق امتیاز پوکمون را یکدست و منسجم کرده‌اند، باعث به‌وجود آمدن اوقات خوشی برای تماشاچیان فیلم شده است.
جاشوا یهل ؛ آی‌جی‌ان
شخصیت اسمیت بار احساسی به داستان داده و رینولدز اجرای طنزی دارد که به سبک طنز توطئه‌گرانهٔ او در ددپول نزدیک‌تر است و طبق انتظار بیننده پیش می‌رود. در حالی که فیلم‌های الهام‌گرفته از بازی‌های ویدیویی تأثیر زیادی روی مخاطب نگذاشته‌اند، می‌توان گفت که «کاراگاه پیکاچو» نمونه‌ٔ عالی برای فیلم‌های این چنینی به‌حساب می‌آید.
کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.
Post Views:
1
