شاید شما هم خبر مردی که به واسطه وجود برخی مشکلات روی زنش تینر ریخته و او را به آتش کشیده بود در صفحه حوادث روزنامه خراسان خوانده باشید.
به گزارش به نقل از روزنامه خراسان ،خبری تکان‌دهنده و قابل تامل. قابل تامل از آن رو که این زن بعد از بهبود نسبی در بیمارستان در دادگاه اظهار کرد پیش از این هم همسرش او را چند باری کتک زده اما او شکایتی نکرده بود.
البته این خانم در سکوت کردن در مقابل خشونت تنها نیست چراکه بررسی‌ها و پژوهش‌های متعدد در کشورهای مختلف جهان نشان می‌دهد که خانم‌ها به بهانه‌های مختلف ممکن است در مقابل خشونت همسر سکوت کنند و به عبارتی دیگر، هیچ واکنشی برای اصلاح رفتار شوهرشان انجام ندهند. در ادامه این مطلب، نگاهی انداخته‌ایم به برخی بهانه‌های رایج و اشتباهی که خانم‌ها را به سکوت در برابر خشونت سوق می‌دهد.
1- «می‌دانم این زدنش از سر علاقه است!»
کتک زدن تنها نشانه و راهکار ابراز علاقه توسط افراد نپخته و مشکل‌دار است. در واقع وقتی فردی توان ابراز علاقه به شکل انسانی بالغ را ندارد، احتمال دارد به دنبال کنترل کردن بیمارگونه فرد مقابل و به نوعی تصاحب او برود.
یادتان باشد سکوت شما در قبال بدرفتاری همسر به رشد او منجر نخواهد شد و او به سراغ گزینه‌های درست ابراز علاقه نخواهد رفت. پس به خاطر علاقه‌ای که بین شما وجود دارد، سکوت نکنید و برای تغییر این رفتار اشتباه، از یک مشاور کمک بگیرید یا درباره این مشکل و راهکارهای حل آن، بیشتر مطالعه کنید.
2- «یک لحظه کنترلش را از دست داده و دیگر تکرار نمی‌شود!»
چنین نتیجه‌گیری صددرصد غلط نیست اما متاسفانه باید گفت که طبق تجربه زنان دیگر، در غالب موارد غلط است و همسری که شروع به کتک زدن می‌کند به احتمال زیاد این رفتار را باز هم تکرار خواهد کرد. حالا می‌پرسید که از کجا می‌توانید پیش‌بینی کنید که باز هم تکرار خواهد شد؟ پاسخ این است که رفتار او با دیگران، به ویژه اعضای خانواده‌اش می‌تواند نشانه خوبی باشد.
اگر در روابط دیگر هم درگیر می‌شود یا برعکس اگر در رابطه با دیگران به شکلی دایمی قربانی زورگویی واقع می‌شود، بیشتر مراقب باشید. یادتان باشد کسی که توان برقراری رابطه برابر و متوازن با دیگران را ندارد، احتمال این‌که باز دست به خشونت بزند در او بالاست.
3- «بالاخره تو همه زندگی‌ها از این موارد هست!»
درست است که اختلاف و بروز مشکل بین همسران در همه زندگی‌ها وجود دارد اما یادتان باشد این به آن معنا نیست که انجام هر رفتاری در زمان بروز مشکل، پذیرفتنی است.
برخی رفتارها حتی اگر شیوع بالایی هم داشته باشند، باز هم پذیرفتنی نیستند و نباید در قبال آن‌ها سکوت کرد؛ کتک زدن همسر یا انواع دیگر خشونت علیه او یکی از همین موارد است که گاهی جان یک انسان را به خطر می‌اندازد و این موضوع به هیچ وجه قابل چشم پوشی نیست.
4- «آبروی خانواده‌ام می‌رود!»
ترس از آبروریزی، یکی دیگر از رایج‌ترین عوامل سکوت زنان در برابر خشونت همسران است اما شاید بد نباشد بدانید در مطالعات داخل ایران مشخص شده است، اطلاع خانواده‌ها به ویژه خانواده زن از بدرفتاری همسر و حمایتی که آن‌ها می‌توانند از دخترشان در این موقعیت داشته باشند، یکی از عواملی است که می‌تواند از بروز مجدد خشونت جلوگیری کند. پس سکوت را کنار بگذارید، در این باره صحبت کنید و از آن‌ها کمک بخواهید.
اگر می‌خواهید سکوت خود را بشکنید
اگر قربانی خشونت خانگی هستید و نمی‌خواهید سکوت کنید به گزینه‌های مختلف فکر و گزینه‌ای را انتخاب کنید که برای شما و ازدواج شما بیشترین منفعت را دارد. به صورت کلی توصیه می‌شود انجام اقدام قانونی را جز در مواردی که ضرب و شتم شدید بوده، به عنوان اولین گزینه در نظر نگیرید، چرا که شانس تغییر همسر را به شدت کاهش می‌دهد.
صحبت با یکی از اعضای خانواده همسر و درخواست از او برای صحبت با همسر؛ برای مواردی که رابطه همسر با خانواده خودش خوب است روی این گزینه می‌توان بیشتر حساب کرد.
صحبت با یکی از اعضای خانواده خود و درخواست از او برای صحبت با همسر؛ از خانواده خود بخواهید در ابتدا به صورت فردی با او صحبت کنند تا این گفت وگو شکل قشون‌کشی به خود نگیرد.
تماس با تلفن 123، اورژانس اجتماعی و درخواست کمک و راهنمایی از آن‌ها، اگر ضرب و شتم شدید بوده اما توان مالی برای شکایت یا حمایت خانواده خود را ندارید، توصیه می‌شود حتما با این شماره تماس بگیرید.
مراجعه به بزرگان منطقه زندگی خود مانند دهیار یا امام جماعت مسجد محل و درخواست کمک.مراجعه به مشاور خانواده یا روان‌شناس در گام اول و سپس درخواست از همسر برای مراجعه؛ برای مواردی که همسر ابراز پشیمانی می کند و تمایل به تغییر دارد، مناسب است.
اقدام برای شکایت قانونی، مراجعه به کلانتری و تنظیم شکایت و سپس پزشکی قانونی برای معاینه؛ در مواردی که ضرب و شتم شدید بوده و منجر به آسیب جسمی شده، در اولین فرصت این کار را انجام دهید.
