جمهوری‌خواهان هنوز در شوک از دست دادن مجلس نمایندگان هستند. آنها درحال حساب و کتاب کردن برای این باخت‌شان هستند. هنری اولسن، نویسنده کتاب «چهار چهره جمهوری‌خواهان» در این زمینه در روزنامه واشنگتن‌پست نوشت: جمهوری‌خواهان مجلس نمایندگان همچنان تلاش می‌کنند تا سر درآورند چگونه 40 کرسی خود را از دست داده‌اند. یک مطالعه تازه از نتایج انتخابات نشان می‌دهد که آنها شانس بهتری برای پیشبرد کارها، به نسبت آنچه درخصوص آنها گفته می‌شود، دارند. بیشتر جمهوری‌خواهان در مناطق حومه شکست خورده‌اند. در سال 2016، مناطق حومه‌نشین که برای مدت‌های مدیدی جمهوری‌خواه بودند، بر سر رای دادن به هیلاری کلینتون و دونالد ترامپ دچار شکاف شدند و دموکرات‌ها نیز توانستند در انتخابات ماه نوامبر صندلی‌های این مناطق را به اشغال خود درآورند. در سال 2020، جمهوری‌خواهان نیاز دارند سیاستی را ترسیم کنند تا بتوانند مناطقی را که توسط دموکرات‌ها اشغال شده بود، مجددا به تصرف خود درآورند و همچون ترامپ اکثریت را از آن خود کنند و این مناطق را دوباره به نام خود سند بزنند. این درحالی است که اطلاعات جدیدی که از سوی جی مایلز کولمن به‌دست آمده است، نشان داده اوضاع جمهوری‌خواهان بهتر از آن چیزی است که آنها فکر می‌کنند. کولمن اطلاعات منطقهای را در دو حوزه انتخابات فرمانداری و سناتوری را که در سال 2018 موجب عوض شدن نتیجه به سود دموکرات‌ها شده، جمع‌آوری کرده است. بسیاری از آنها، به‌ویژه در مناطق حومه جورجیا و تگزاس جمهوری‌خواهان را رها کردند و به نامزد‌های دموکرات رای دادند.
اما اطلاعات جدید نشان می‌دهد بسیاری از مناطقی که به دموکرات‌ها رای دادند مجددا دچار تفرقه شده و احتمالا در انتخابات آینده به جمهوری‌خواهان رای بدهند. کالیفرنیا یک مثال خوب است. ایالت طلایی سال گذشته دیگر یک موج آبی صرف نبود. اگرچه در این ایالت دموکرات‌ها 7 صندلی درو کردند، از جمله 5 ایالتی که در سال 2012 به میت رامنی رای داد اما داده‌های کولمن نشان می‌دهد که نامزد جمهوری‌خواهان برای فرمانداری در کالیفرنیا یعنی جان کاکس توانست رقابت قابل‌توجهی با گورین نیوسام دموکرات داشته باشد. کاکس که حسابدار است و از سال 2011 در کالیفرنیا ساکن شده، حتی جزو نیروهای رقابتی جمهوری‌خواهان به‌حساب نمی‌آید اما نتایج به‌دست آمده نشان می‌دهد که تکانه‌ها در این ایالت به سمت جمهوی‌خواهان بوده است. نتایج به‌دست آمده در انتخابات سال 2018 اما نشان می‌دهد که 3 منطقه از 4 منطقه جمهوری‌خواه حتی در عصر ترامپ، به دموکرات‌ها رای داده‌اند اما سال 2020 احتمالا ورق مجددا به سود جمهوری‌خواهان بازگردد.
بقیه نقاط هم از چنین الگویی تبعیت می‌کند. به‌عنوان مثال جمهوری‌خواهان در منطقه ششم انتخابات کنگره بازی را به رقیب خود واگذار کردند اما بروس رانر در انتخابات فرمانداری از حزب جمهوری‌خواهان با اختلاف رای 5 درصدی توانست رقیب دموکرات خود را شکست دهد. در نیویورک هم چنین الگویی برقرار بوده و جمهوری‌خواهان در انتخابات فرمانداری خوب ظاهر شدند. جمهوری‌خواهان همچنین در ایالت‌هایی مانند تگزاس، یوتا و آریزونا بدون اینکه با رقیب چالش‌برانگیزی از سوی دموکرات‌ها روبه‌رو شوند، پیروزی آسانی به‌دست آوردند. این اطلاعاتی که از سوی کولمن در سال 2016 تا 2017 جمع‌آوری شده است هر روز اوضاع بهتری را برای جمهوری‌خواهان رقم می‌زند. کیم گوآداگنو توانست در سال 2017 در دو ناحیه نیوجرسی پیروز شود. در مجموع بدون توجه به این مساله که در برخی نقاط جمهوری‌خواهان رقیب جدی از سوی دموکرات‌ها نداشتند توانستند از 42 منطقهای که از دست داده بودند حد فاصل سال‌های 2016 تا 2018 در 17 منطقه پیروز شوند. این اطلاعات به جمهوری‌خواهان امیدواری می‌دهد. این اطلاعات نشان می‌دهد به‌اندازه کافی این امید وجود دارد که جمهوری‌خواهان بتوانند مناطقی را که از دست دادند برای انتخابات سال 2020 مجددا به تصرف خود درآورند. جمهوری‌خواهان می‌تواند با شیوه‌های نوآورانه پیروزی را از آن خود کنند. در مناطقی که درآمد بالا دارند به دلیل طرح‌های مالیاتی جمهور‌خواهان، پرنده خوشبختی می‌تواند مجددا روی شانه‌های جمهوری‌خواهان بنشیند. آنها فقط باید رویه سال‌های اخیر را که مردم از دست جمهوری‌خواهان عصبانی بودند، معکوس کنند. جمهوری‌خواهان باید فکری به حال کسری بودجه کنند اما آنها تا زمان انتخابات به این مساله نخواهند پرداخت. آنها همچنین باید به فیل در اتاق هم بیندیشند: ترامپ. به‌جای اینکه فاصله خود را از این فیل زیاد کنند، باید خود را حامی دولت ترامپ نشان دهند و اختلافات شخصی‌شان را با ترامپ کنار بگذارند.
