هه وار نشینان اقتصادی خودکفا داشته اند که با آمدن پیشرفت و تکنولوژی تولیدات این نوع زندگی نسبت به گذشته کم رنگ تر شده است.
غنی بودن بافت گیاهی وجنگلی این کوهستان ها به دلیل بارش مناسب زمستانه، دامداری و کشاورزی را از روزگاران گذشته به عنوان راه اصلی معاش در میان مردمان این سرزمین تبدیل کرده است.
استقرار، نظمی کهن در آداب و رسوم و روش‌های تقسیم کار است. مدیریت احشام، دوشیدن شیر و فرآوری آن به روغن، کشک و انواع نساجی‌ها وظیفه اصلی زنان بوده و به همین دلیل زنان در نظام هه وار نشینی از جایگاه تصمیم گیری و مدیریتی ویژه ای برخوردار بوده اند.
زندگی هه وارنشینی عملاً کم رونقی را نسبت به گذشته احساس می‌کند اما لایه‌های بسیار متنوع و پیچیده ی اقتصادی – اجتماعی و فرهنگی – روانی زندگی هه وارنشینی هنوز بعضاً ناشناخته مانده است. سخت کوشی، قناعت، بهره وری، شاد بودن، تندرستی جسمی و ذهنی ذاتی مردمان هه وارنشین را باید به عنوان خصال برجسته آنان برشمرد.
