میندی کالینگ، نویسنده و ستاره فیلم کمدی «آخر شب» است. او در این فیلم در نقش مالی، دختری دورگه جنوب آسیا- آمریکا بازی می‌کند که می‌خواهد یک نویسنده طنز شود و برخلاف تصور همه می‌تواند شغلی در یک محیط کاری پر از مردان سفیدپوست پیدا کند. محیطی که در آن یکی از همکاران نژادپرستش به طعنه به او می‌گوید که زنان رنگین‌پوست بسیار خوش‌شانس هستند چون به خاطر تفاوت در رنگ پوست، موقعیت‌های کاری بیشتری پیدا می‌کنند.
همچنین بخوانید:
Forman vs. Forman: ادای احترامی به زندگی شگفت‌انگیز کارگردانی تکرار‌نشدنی
وظیفه مالی نوشتن متن‌های طنز برای یک مجری تلویزیونی بداخلاق به نام کاترین نیوبری، با بازی فوق‌العاده اما تامپسون، است. نیشا گاناترا، سازنده مجموعه‌های تلویزیونی «مردم سفیدپوست عزیز» و «بروکلی نُه نُه»، کارگردانی این فیلم را برعهده دارد.
نیوبری که زمانی یکی از موفق‌ترین مجری‌های برنامه زنده تلویزیونی بود، الان به دنبال نویسنده زنی برای گروه نویسندگان خود می‌گردد تا از رفتن او به سمت موضوعات غیرمرتبط و در نهایت فراموش شدنش جلوگیری کند.
با این‌که کسی مستقیما از لفظ “نزاکت سیاسی” استفاده نمی‌کند، اما تیم نویسنده‌های او، که همه مرد هستند، از این تصمیم راضی نیستند. استخدام مالی به این معناست که این نویسنده‌های طنز سیاسی برخلاف دهه‌ها فعالیت، به دلیل وجود مشکلات سیاسی روز، به نوعی کنار گذاشته شده‌اند.
مالی با جسارت و سادگی خود در همان ابتدا نظر خود را راجع به برنامه تلویزیونی می‌گوید: موضوع تکراری شده است و باید جذاب‌تر، دقیق‌تر و در عین‌حال سرگرم‌کننده‌تر باشد. کسی که بیشتر از همه از اظهار نظر مالی دلخور شد، سرپرست نویسندهها، تام کمپبل (با بازی رید اسکات) بود، که برادر جوانش به خاطر استخدام شدن مالی این موقعیت شغلی را از دست داد. تام وقتی به آپارتمان مالی در بروکلین سر می‌زند سعی در ناراحت کردن او دارد و در مورد وسایل او حرف‌های توهین‌آمیزی می‌زند.
پرداختن به آن‌چه در پشت صحنه یک برنامه طنز تلویزیونی می‌گذرد، راهی جدید برای نشان دادن جذابیت و در کنار آن، مشکلات و معضلات این محیط کاری است. در این‌جا فقط مجری ستاره برنامه نیست، بلکه این نویسندهها هستند که ستاره‌های اصلی‌اند. مجموعه تلویزیونی «برنامه دیک ون دایک» که در دهه 60 ساخته شد، در مورد سرپرست نویسنده‌های یک برنامه تلویزیونی خیالی بود، و فیلم «سال مورد علاقه من» از برنامه تلویزیونی سید سزار الهام گرفته شده بود. اتاق نویسندهها یکی از موضوعات اصلی برنامه «برنامه لری سندرز» بود. و در نهایت «30 راک» ساخته تینا فی، که در آن فی نقش سرپرست نویسنده‌های یک برنامه تلویزیونی بازی می‌کند، او این مجموعه تلویزیونی را براساس تجربه‌اش در «پخش زنده شنبه شب» ساخته است. تقریبا در همه این نمونه‌ها، نمایش مشکلات و درگیری‌های اتاق نویسندهها معمولا با طنزی سنگین و گاهی تلخ همراه بوده است.
اما در «آخر شب» کالینگ به دنبال روایتی آرام‌تر و لطیف‌تر است. با این‌حال باید اعتراف کنم که دلم برای تیکه‌ها و شوخی‌های سنگین مجموعه‌های تلویزیونی مثل «30 راک» تنگ شده است.
اما کالینگ با بازی فوق‌العاده خود و ارتباط قوی که با اما تامپسون دارد، این نکته را جبران کرده است. این فیلم درام در مورد رابطه دوستانه مالی با کاترین و در کنار آن رابطه پیچیده کاترین با همسرش والتر، با بازی جان لیسگو، است.
«آخر شب» در اصل یک فیلم رمانتیک کمدی مانند خیلی فیلم‌های دیگر است، قسمت‌های طنز آن پس از نیمه اول فیلم کمتر می‌شوند و فیلم‌نامه وارد مرحله جدی‌تری می‌شود. با این‌حال کالینگ به زیبای توانسته شرایط و مشکلات محیط کاری یک برنامه تلویزیونی را نمایش دهد. در نهایت داستان عاشقانه اصلی در مورد رابطه این نویسندهها با تلویزیون است.
این مطلب از نوشته پیتر بردشاو در سایت گاردین گرفته شده است.
کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.
Post Views:
90
