به گزارش ایسنا، سید مجید حسینی، مدیرعامل سابق باغ کتاب تهران و استادیار دانشگاه تهران امروز در گردهمایی سازندگان مراکز علم کشور که در آستانه دومین سالگرد افتتاح بزرگترین مرکز علم و سرگرمی کشور در باغ کتاب تهران برگزار شد، اظهار کرد: سیستم آموزش کشور به جای آنکه سرانه مطالعاتی را افزایش دهد، آن را کاهش می‌دهد و استعدادها را سرکوب می‌کند.
وی در ادامه با اشاره به اینکه استعداد 70 هزار دانش‌آموز برای کنکور تجربی نابود می‌شود و بعد از پنج تا 6 سال که از چرخه آموزش بیرون می‌آیند، علاقه‌ای به مطالعه ندارند، گفت: آمارها نشان می‌دهد هر چه سطح تحصیلی دانش‌آموزان بالا می‌رود، سطح مطالعه آنها کمتر می‌شود. زیرا سیستم آموزشی ما ضد مطالعه است.
حسینی افزود: در ایران یک میلیون دانش‌آموز داریم و اگر هر یک از آنها در طول سال یک کتاب مطالعه می‌کردند، وضع مطالعه ما بهتر بود.
این استاد دانشگاه در ادامه تصریح کرد: در کشور ما به جای تقویت مطالعه کننده و نویسنده و توزیع کتاب، ناشر را تقویت می‌کنند. تا زمانی که سیستم آموزشی ضد مطالعه است، فروش کتاب کمکی به افزایش سرانه مطالعه نمی‌کند.
وی در ادامه تاکید کرد: ما احتیاج به یک تغییر بزرگ در آموزش داریم. نظام آموزشی باید به جای اینکه دانش‌آموزان با استعداد را به ماشین تست زنی تبدیل کند، به تبدیل شدن استعدادها به اشتغال کمک کند.
دکتر حسینی در ادامه با اشاره به اینکه مشکل اصلی نظام آموزشی ما مخالفت با فعالیت‌های جانبی است، گفت: هیچ بخشنامه‌ای ارسال نمی‌شود که مدارس را موظف به شرکت و حضور در مراکز علمی کند، زیرا این مراکز ارتباطی به کنکور ندارند.
وی افزود: اگر بخواهیم سیستم آموزشی و مطالعه کشور را اصلاح کنیم، باید به سمت فیلدهای دیگر آموزش مثل استعدادیابی حرکت کنیم که در نهایت به اشتغال ما کمک کند.
مدیرعامل سابق باغ کتاب با اشاره به اینکه سیاست‌های فقرزدایی ما بی ارزش است، گفت: علم تنها راه حل اختلاف طبقاتی است. تنها راه ارتقای طبقاتی کودکانی که از قشر ضعیف جامعه هستند، این است که آنها را با یک علم کاربردی آشنا کنیم؛ مثلاً شرایطی فراهم کنیم که در مسابقات رباتیک شرکت کنند.
وی تاکید کرد: امکاناتی مثل شرکت در مسابقات مختلف اگرچه برای افراد مرفه یک امکان تفریحی است، ولی برای افرادی مثل کودکان کار می‌تواند باعث ارتقای طبقاتی آنها شود.
دکتر حسینی در ادامه تصریح کرد: اگر فرزندان خانواده‌های ضعیف به مدرسه خوب بروند و آموزش کاربردی را تجربه کنند، می‌توانند طبقه اجتماعی خودشان را ارتقا داده و زندگی خود را تغییر دهند.
وی افزود: کشور ما پیشرفتهای زیادی در مراکز علمی ایجاد کرده است، ولی این مرکزها در دسترس همه نیستند. تا زمانی که سیاست‌های دولت به سمتی رود که مراکز علمی خودشان مسئول اداره کردن باشند، وضعیت همین است. در همه جای دنیا مراکز علمی موفق و پیشرفتهای وجود دارند که خصوصی نیستند. اگر هم خصوصی باشند، مربوط به حوزه تفریحی هستند. هیچ مرکز علمی و آموزشی مطلقی نمی‌بینیم که با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی اداره شود. زیرا بخش خصوصی سود می‌خواهد. اگر درآمدزایی و سودیابی را وارد علم کنیم، فقط باعث طبقاتی‌تر شدن آن می‌شویم.
این استاد دانشگاه با اشاره به اهداف این مراکز، گفت: هدف از ایجاد مرکزهای علمی، دسترسی برابر و ایجاد فرصت برای آموزشی است که استعدادها را سرکوب نکند.
وی افزود: کسب سود از مراکز علمی نابرابری بیشتری در کشور ایجاد می‌کند. آنچه افتخارآفرین است، آموزش و علمی است که از سوی دولت و شهرداری ایران باشد.
دکتر حسینی با اشاره به هزینه‌های مراکز علمی گفت: با این هزینه‌ها به جای دسترسی و تولید استعداد علم را طبقاتی می‌کنیم و کمک می‌کنیم کسانی که امکانات زیادی برای کسب علم دارند، امکانات بیشتری داشته باشند.
وی در پایان تاکید کرد: علم در ایران باید از بخش‌های دولتی، تعاونی و مردم محور اداره شود تا به آموزش و اشتغال کمک کند. حتی اگر دولت از این مسئولیت شانه خالی می‌کند، بهتر است این بخش را نهادهای اجتماعی مدیریت کنند، نه بخش‌های خصوصی و درآمدزا.
