ماهان شبکه ایرانیان

بیستمین سالگرد ساخت مسیر سبز The Green Mile و نکاتی که احتمالا نمی‌دانستید

«مسیر سبز» محصول ۱۹۹۹، یکی از فیلم‌های ماندگار سینمای معاصر است. این فیلم با زمان‌بندی طولانی‌اش و با تبدیل کردن مایکل کلارک دانکن به یک ستاره شناخته می‌شود

«مسیر سبز» محصول 1999، یکی از فیلم‌های ماندگار سینمای معاصر است. این فیلم با زمان‌بندی طولانی‌اش و با تبدیل کردن مایکل کلارک دانکن به یک ستاره شناخته می‌شود. «مسیر سبز» یکی از معدود اقتباس‌های استیون کینگ است که خودش هم از تماشای فیلم لذت برد. به مناسبت بیستمین سالگرد ساخت «مسیر سبز»، نکات جالبی دربارهٔ این فیلم فانتزی امیدبخش که گاهی احساسات‌ بیننده را برمی‌انگیزد، گردآوری کرده‌ایم. با ما همراه باشید.

همچنین بخوانید:
بررسی تازه‌ترین آثار اقتباس شده از نوشته‌های استیون کینگ

1. قرار بود دو بازیگر دیگر در نقش‌های مهم «مسیر سبز» بازی کنند

سم راکول

با وجود اینکه فرانک دارابونت کارگردان، تام هنکس را برای بازی در نقش پل اجکام در نظر گرفته بود (و کینگ هم از این انتخاب راضی بود)، در مراحل اولیه تولید، این نقش را به جان تراولتا پیشنهاد داد (که البته او این پیشنهاد را نپذیرفت). به علاوه، نقش مکمل وایلد بیل وارتون با بازی سام راکول، به جاش برولین پیشنهاد شده بود. 

2. بروس ویلیس در انتخاب بازیگر نقش اصلی کمک کرد

 مایکل کلارک دانکن درفیلم مسیر سبز

شخصیت خاص جان کافی که ترکیبی از هیکلی درشت و سلوکی ملایم داشت، کار انتخاب بازیگر را سخت می‌کرد. زمانی که بروس ویلیس دربارهٔ این نقش شنید، مطمئن بود مایکل کلارک دانکن، هم‌بازی‌اش در «آرماگدون»، بهترین گزینه برای این نقش خواهد بود. ویلیس با کلارک تماس گرفت و بازی در این نقش را به دوست تازه‌کارش پیشنهاد داد.

3. قرار بود خود هنکس نقش پیری شخصیتش را بازی کند

مسیر سبز

شخصیت پل پیر در دو سکانس ابتدایی و انتهایی «مسیر سبز » دیده می‌شود و ابتدا و انتهای داستان را روایت می‌کند. دبز گریر 82 ساله نقش پیری پل را به عنوان آخرین نقش‌آفرینی سینمایی‌اش بازی کرد. پیش از انتخاب گریر، قرار بود خود هنکس نقش پیری شخصیتش را بازی کند. اما گروه گریم نتوانستند گریم مناسب و قابل‌باوری روی هنکس پیاده کنند و در آخر این نقش به گریر رسید.

4. آقای جنیگلز بیش از یکی بود

مسیر سبز 1999

بین 15 تا 30 موش تربیت‌شده برای به تصویر کشیدن آقای جینگلز، موش باهوش داستان استفاده شد. همچنین در بخش‌هایی از فیلم «مسیر سبز »، از تکنیک‌های انیمیشن و گرافیک کامپیوتری استفاده شده است. خوشبختانه در صحنه‌ای که آقای جینگلز قربانی خشم پرسی وتمور می‌شود، از این تکنیک‌ها بهره برده است. هدایت کردن این موش‌ها در جای‌ مناسب‌شان با بشقاب‌های کوچک غذا صورت می‌گرفت.

5. دانکن در حقیقت آنقدر بلندقامت نبود

مایکل کلارک دانکن  جیمز کرامول تام هنکس

قد 196 سانتی‌متری دانکن خیلی بلند به نظر می‌رسد. با این حال، او سر صحنهٔ فیلم «مسیر سبز» در کنار هم‌بازی‌های دیگرش مثل دیوید مورس (با قد 193 سانتی‌متری) و جیمز کرامول (با قد 198 سانتی‌متر)، قدی متوسط داشت. هنگام فیلم‌برداری، با استفاده از تکنیک‌های دکوپاژ توانستند ظاهر دانکن را نسبت به هم‌بازی‌هایش بسیار بلندتر نشان دهند.  

6. این فیلم دارای دو مغایرت زمانی با واقعیت است

مسیر سبز

زمانی که دارابونت زمان داستان کینگ از 1932 را به 1935 تغییر داد تا بتواند مرجع کمدی موزیکال «کلاه سیلندری» با بازی فرد آستر و جینجر راجرز را در فیلم قرار دهد، باعث شد دو آناکرونیسم (زمان‌پریشی) نامناسب در «مسیر سبز»‌ به وجود آید. اولین آنها لباس فرمی است که تن افسرهای پلیس فیلم است؛ این لباس‌ها مناسب مراسم اعدام در دههٔ 30 میلادی نبود. دومین مغایرت، استفاده از همین صندلی شوک الکترونیکی است. ایالت لوئیزیانا تا اوایل دهه 40 میلادی، هنوز این صندلی‌ها را جایگزین روش چوبه دار نکرده بود. 

7. اسپایک لی منتقد شفاهی شخصیت جان کافی بود

اسپایک لی

اسپایک لی همیشه دربارهٔ نمایش زنان و مردان آفریقایی آمریکایی در تولیدات هالیوود صریح صحبت می‌کرد. لی از «مسیر سبز» در انتقادهایی که خودش و برخی منتقدان فیلم دربارهٔ برگماری به کار پست‌تر دانکن به استعارهٔ نفرت‌انگیز «سیاه‌پوست جادویی» داشتند، استفاده کرد. این اصطلاح برای شخصیت سیاه‌پوستی بود که صرفا برای بهتر کردن زندگی هم‌وطنان سفیدپوستش وجود داشت.

8. «مسیر سبز» یکی از پردرآمدترین فیلم‌های استیون کینگ بود

مسیر سبز 1999 فرانک دارابونت

در حالی که «درخشش» برای مدتی طولانی یکی از افتخارات بزرگ بود و «رستگاری در شاوشنک» حضوری پررنگ داشت، «مسیر سبز» که به نوعی کمتر در صدر اخبار قرار می‌گرفت، توانست فروش داخلی برابر با 136 میلیون و هشتصد هزار دلار و 286 میلیون دلار را در اکران جهانی از آن خود کند. 

9. بازیگران و عوامل بسیاری در «مسیر سبز» با «رستگاری در شاوشنک» مشترک بودند

فرانک دارابونت نویسنده و کارگردان

فرانک دارابونت نویسنده و کارگردان «رستگاری در شاوشنک» در سال 1994، رمان دیگری با فضای زندان از استیون کینگ اقتباس کرد و جفری دی‌مان، ویلیام سدلر، مک مایلز و برایان لیبی را برای بازی در فیلم جدید فراخواند. توماس نیومن آهنگساز، ریچارد فرانسیس-بروس تدوینگر و مایکل سیرتون طراح صحنه نیز بار دیگر با دارابونت همکاری کردند.
این مقاله برگرفته از نوشتهٔ ام. آربایتر در سایت mentalfloss.com است. 

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.

قیمت بک لینک و رپورتاژ
نظرات خوانندگان نظر شما در مورد این مطلب؟
اولین فردی باشید که در مورد این مطلب نظر می دهید
ارسال نظر
پیشخوان