اینتل طی رویداد دارپا که در دیترویت برگزار می شود، از سیستمی به نام Pohoiki Beach رونمایی کرد که بر مبنای یادگیری عمیق نورومورفیک عمل می کند.
مهندسی نورومورفیک به معنی استفاده از سیستم های مجهز به مدارهای آنالوگ الکترونیکی برای شبیه سازی سازه های عصبی-زیستی است که در دستگاه عصبی کنترل کننده بدن جانداران وجود دارند. این سیستم از 64 چیپ Loihi و 8 میلیون نورون بهره می برد. هر چیپ Loihi که اندکی پیچیده تر از مغز یک خرچنگ است، حین فعالیت خود را به شرایط وفق داده و اطلاعات جدیدی فرا می گیرد.
هر یک از چیپ های Loihi در برگیرنده 128 هسته پردازشی است که هر کدام از آنها نیز 1024 عصب مصنوعی دارد. این چیپ که طراحی آن از مغز انسان الهام گرفته شده، یکی از نادرترین طراحی های مبتنی بر مدل محاسباتی فون نویمان است. دیگر ویژگی خاص این تراشه غیر همزمان یا آسنکرون بودن است که به معنی فقدان سیگنال کلاک عمومی در آن است.
مدار Nahuku با چیپ های Loihi
سیستم Pohoiki Beach الگوریتم های هوش مصنوعی را 1000 بار سریعتر و 10 هزار بار بهینه تر از پردازنده های معمولی اجرا می کند. برای توسعه این سیستم از مدار Nahuku استفاده شده که می توان آنرا به کیت توسعه FPGA قدرتمند و قابل برنامه ریزی Arria 10 اینتل متصل کرد.
کارایی اصلی Pohoiki Beach به وظایف شبه عصبی نظیر کدنویسی پراکنده، مکان یابی و نقشه سازی همزمان (SLAM) برمی گردد که در رانندگی خودکار، جهت یابی رباتیک، سیستم های سنجش بهینه و غیره کاربرد دارد.
نحوه کارکرد سیستم Pohoiki Beach تا حدودی شبیه به سامانه های مبتنی بر GPU و CPU است اما مصرف انرژی در آنها به مراتب کمتر است. این مساله در دستگاه هایی نظیر ماشین های خودران اهمیت بسیار بالایی دارد.
اینتل تاکید کرده که به راحتی می توان مقیاس این سیستم ها را برای انجام کارهای پیچیده تر افزایش داد. هدف فعلی این شرکت توسعه نسخه ای از Pohoiki Beach با توان بیش از 12 برابر یا 100 میلیون نورون است که هوش مصنوعی را به مرزهای جدیدی می کشاند.
