به گزارش ایسنا و به نقل از وبسایت رسمی دانشگاه هاروارد، شاید در آینده فقط یک آزمایش خون بتواند جایگزین روش سی‌تی اسکن شود و به شناسایی بیماران مبتلا به سرطان کمک کند.
پژوهشگران "بیمارستان عمومی ماساچوست"(MGH) با بررسی نمونه‌های خون و بافت‌های تومور بیماران مبتلا به "سرطان ریه سلول غیر کوچک"(NSCLC)، نشانگرهایی را شناسایی کرده‌اند که می‌توانند زیرمجموعه‌های سرطان ریه را تشخیص دهند و مرحله‌ای که سرطان در آن قرار دارد، شناسایی کنند. آزمایش این نشانگرها مشخص کرد که نمونه‌های خونی مورد بررسی، در چه مرحله‌ای از بیماری به دست آمده‌اند و بیماران در چه مرحله‌ای قرار دارند.
شاید یافته‌های این پژوهش بتوانند به پزشکان کمک کنند تا تصمیم بگیرند که آیا درمان‌های استاندارد، برای بیماران مبتلا به سرطان ریه کافی است یا اینکه بیماران به درمان‌های تهاجمی‌تری نیاز دارند.
"کارگروه خدمات پیشگیرانه در ایالات متحده"(USPSTF)، اخیراً پیشنهاد کرده است که بیماران میانسال و مسن‌تر که سابقه مصرف سیگار و یا نوشیدنی‌های حاوی الکل را دارند، سالانه با سی‌تی اسکن مورد بررسی قرار بگیرند. این آزمایش می‌تواند توموهای کوچک ریه را مشخص کند اما برای بررسی کلی، کارایی نداشتند زیرا هزینه و میزان خطر آنها برای بیماران بالا بود.
"لئو چنگ"(Leo Cheng)، بیوفیزیکدان بیمارستان عمومی ماساچوست و استادیار رادیولوژی "دانشگاه هاروارد"(Harvard University) گفت: محدودیت‌های موجود، نیاز ضروری برای یک روش کم‌هزینه را نشان می‌دهد که حداقل تهاجم را به بدن داشته باشد و بتواند بیماری را در مراحل ابتدایی و هنگامی که قابل درمان است، تشخیص دهد.
وی افزود: نمی‌توان سی‌تی اسکن را یک ابزار مناسب برای بررسی سالانه هر بیمار دانست؛ در نتیجه ما سعی داریم زیست‌نشانگرهایی را از نمونه‌های خونی به دست آوریم که می‌توان آنها را مورد بررسی فیزیکی قرار داد تا اگر شکی در مورد ابتلا به سرطان ریه وجود داشته باشد، بیمار با سی‌تی اسکن مورد بررسی قرار بگیرد.
چنگ و همکارانش، نمونه‌های خون و بافت تومور به دست آمده در زمان جراحی را مورد بررسی قرار دادند تا نشانه‌های "متابولومیک"(metabolomic) را با "طیف‌نگاری با تشدید مغناطیسی"(MRS) مشخص کنند.
چنگ افزود: اگرچه پژوهشگران دیگر نیز از طیف‌نگاری با تشدید مغناطیسی برای شناسایی نشانگرهای احتمالی سرطان ریه استفاده می‌کنند اما پژوهش ما نمونه‌های به دست آمده طی جراحی را مورد بررسی قرار می‌دهد.
آزمایش‌ها طوری طراحی شدند که بتوانند تشخیص دهند آیا نمونه‌های خون و بافت تومور یک بیمار، ویژگی‌هایی دارند که بتواند وجود داشتن یا وجود نداشتن سرطان ریه را مشخص کند و دقت تشخیص یک آزمایش خون ساده را مورد تایید قرار دهد.
پژوهشگران، متابولیت‌های خاصی را شناسایی کردند که در هر دو نمونه وجود داشتند و توانستند با بررسی تفاوت‌های میان آنها، متوجه شوند که درمان بیمار مبتلا به "سرطان سلول سنگفرشی"(SCC) باید با درمان بیمار مبتلا به "آدنوکارسینوم"(Adenocarcinoma) متفاوت باشد. آنها همچنین توانستند متابولیت‌هایی که بیماری را در مراحل ابتدایی آن مشخص می‌کنند، از بیماری‌هایی که در مرحله حاد هستند و به درمان تهاجمی‌تری نیاز دارند، تشخیص دهند.
آزمایش‌ها توانستند نمونه‌های به دست آمده از بیمارانی که به طور متوسط تا 41 ماه پس از جراحی زندگی می‌کنند و بیمارانی که عمر آنها بیش از 41 سال است، شناسایی کنند. ممکن است این یافته‌ها بتوانند سرطان را در مراحل ابتدایی آن نشان دهند تا شاید بیمارانی که در خطر مرگ زودرس قرار دارند، از مزایای آزمایش‌های بالینی داروهای جدید برخوردار شوند.
هدف نهایی پژوهش، ابداع نوعی آزمایش خون است که می‌تواند وجود نشانه‌های مشکوک به سرطان ریه را در یک بیمار خاص نشان دهد. بدین ترتیب، می‌توان بیماران را با یک آزمایش خون ساده شناسایی کرد و سپس در صورت لزوم، آنها را با سی‌تی اسکن مورد بررسی قرار داد.
این پژوهش، در مجله "Scientific Reports" به چاپ رسید.
