به گزارش آسیا نیکی، تهدید عرضه حیاتی نفت خاورمیانه به آسیا از زمان خرابکاری در نفتکش ها در خلیج فارس در 13 می افزایش یافته است. یک حمله دوم به نفتکش ها در این منطقه در ژوئن ، توقیف نفتکش انگلیسی توسط سپاه پاسداران ایران و سرنگونی پهپاد آمریکایی توسط ایران، همه به مشکلاتی اشاره دارند که روز به روز بدتر می شوند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از تسنیم، در حالیکه بزرگترین اقتصادهای مصرف کننده نفت در آسیا با چالش افزایش تنش در خاورمیانه و از دست دادن دسترسی به نفت خام ایران تحت تحریم های آمریکا روبرو هستند ، راه حل آنها برای پناه بردن به واردات نفت از آمریکا یک استراتژی خطرناک است.
نفت آمریکا یک گزینه جدید برای متنوع کردن منابع عرضه نفت در این کشورهاست ولی نمی‌تواند جایگزینی برای نفت خاورمیانه از نظر کیفیت، امنیت یا هزینه باشد.
اکثر مشکلات اخیر از تنگه هرمز نشأت می گیرند. این تنگه مهمترین گلوگاه انتقال نفت جهان است و روزانه 21 میلیون بشکه نفت یعنی یک پنجم کل مصرف جهان از آن عبور می کند. تقریبا سه چهارم این محموله ها به آسیا می روند.
چین، هند ، ژاپن و کره جنوبی بزرگترین مصرف کنندگان نفت آسیا هستند که برای افزایش تاب آوری خود در برابر این مشکلات، همگی خرید نفت از آمریکا را مخصوصاً از 2018 افزایش داده‌اند. افزایش اخیر صادرات نفت خام آمریکا به چین ، هند ، ژاپن و کره جنوبی زیر یک میلیون بشکه در روز بوده است.
ولی این مقدار نسبتا پایین است. تقریبا نیمی از 21 میلیون بشکه در روز نفتی که توسط این چهار کشور در نیمه اول سال جاری وارد شده از خاورمیانه بوده است.
معمولاً نفتی که از خاورمیانه در بازار جهانی در دسترس است بیشتر از نفت آمریکاست. عربستان ، ایران، عراق ، کویت ، قطر ، امارات و عمان روی هم حدود 22 میلیون بشکه نفت در روز تولید و حدود 17 میلیون بشکه در روز صادر می کنند.
در مقابل، تولید آمریکا زیر 12 میلیون بشکه در روز در چهار ماه اول 2019 بود که فقط 2.8 میلیون بشکه آن صادر شد.
کیفیت این دو نفت هم متفاوت است. نفت آمریکا که بیشتر از مناطق شیل می آید سبک است و سولفور پایینی دارد. تولید کنندگان خاورمیانه بیشتر نفت سنگین سولفور بالا تولید می کنند. پالایشگاه های آسیا بیشتر این نفت سنگین را مصرف می کنند که ارزان تر هم هست.
در آخر، موقعیت جغرافیایی آمریکا عرضه نفت آن را سخت‌تر می‌کند. نفت خام آمریکا باید مسیر طولانی تری را ازپایانه های خلیج مکزیک تا مقاصد خود در آسیا بپیماید که هزینه حمل و نقل بیشتری را در مقایسه با بشکه های نفت خاورمیانه دارد.
وارد کنندگان آسیا باید در مورد منابع عرضه نفت خام خود در آینده بیشتر فکر کنند. در حالی که تولید کنندگان خاورمیانه ذخایر بالای نفت متعارف را در اختیار دارند و ظرفیت مازاد آنها عرضه طولانی‌مدت نفت را تضمین می کند، رشد تولید شیل آمریکا مدتی است کند شده و تولید آن در کمتر از یک دهه دوباره اوج می گیرد.
علاوه بر آمریکا، تولید کنندگان زیادی خارج از اوپک وجود ندارند که توانایی افزایش تولید داشته باشند. روسیه ، برزیل و کانادا از معدود کشورهایی هستند که توانایی محدودی برای تقویت تولید و صادرات نفت به بازارهای جهانی دارند.
قدرت های اقتصادی آسیا باید بدانند افزایش وابستگی آنها به نفت شیل آمریکا تنها یک پاسخ کوتاه مدت برای کاهش منابع عرضه نفت آنها در خاورمیانه است.
