راهکار تامین امنیت غذایی جهان در ۴۰سال آینده

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از فارس،‌آموزش در بخش کشاورزی از پایه های اصلی تولید و عوامل تاثیرگذار در تامین امنیت غذایی و ملی به حساب می آید امنیت غذایی در جهان امروز فراتر از تامین غذا است و به عنوان یک حرفه ای سیاسی در مبادلات جهانی محسوب می شود.

طبق گزارش فائو تا 40 سال آینده تامین امنیت غذایی جهان تنها به روش آموزش و تحقیق عملی خواهد شد چرا که دیگر امکان توسعه سطح کشت به دلیل محدودیت‌های منابع آب و خاک وجود ندارد و باید کشاورزان برای افزایش تولید عملکرد و راندمان هکتاری را بالا ببرند که تنها با انجام کارهای تحقیقی و آموزشی میسر است کشاورز باید بذر اصلاح شده استفاده کند و جدیدترین روشهای تحقیقی را که مورد تایید کارشناسان است استفاده کند.

علی اکبر مؤیدی، رئیس موسسه آموزش و ترویج کشاورزی کشور در نشست خبری با بیان اینکه مجموعه تولیدات بخش کشاورزی 122 میلیون تن در حوزه‌های مختلف است، گفت: «مجموعه بهره‌برداران این بخش بالغ بر 4 میلیون نفر است و یک میلیون نفر در سال 97 آموزش دیده اند.»

وی آموزش بهره‌برداران را بسیار مهم و اساسی عنوان کرد و افزود: آموزش بهره‌برداران در حوزه ترویج و کشاورزی در سراسر کشور انجام می‌شود.

مویدی با بیان اینکه برای هر پهنه، مروج کشاورزی در نظر گرفته شده است، گفت: در قالب نظام نوین ترویج 1300 مرکز خدمات کشاورزی در قالب 8 هزار پهنه وجود دارد و برای هر پهنه یک مروج برای ارتباط چهره به چهره با بهره برداران در نظر گرفته شده است.

طی سالهای گذشته بخش کشاورزی از نبودن آموزش بسیار رنج برده است سواد کم و سن زیاد بهره‌برداران کشاورزی باعث شده آنها در زمینه کارهای آموزشی و تحقیقی جدید مقاومت نشان دهند و همچنان به آموخته های سنتی خود ادامه دهند این در حالی است که میزان تفاوت عملکرد کشاورزی سنتی با کشاورزی صنعتی و نیمه صنعتی بسیار زیاد است.

کارشناسان در این زمینه متفق القولند که با منابع آب و خاک محدود فعلی و با روش‌های سنتی دیگر امکان تامین امنیت غذایی عملی نخواهد شد و راهکار این است که آموزش ها و کارهای تحقیقی کارشناسان به مزرعه منتقل شود.

*3 دلیلی که کارهای تحقیقی به مزرعه منتقل نمی‌شود

مشکل دیگر در کارهای تحقیقی نیز وجود دارد و این کارهای تحقیقی به مزرعه منتقل نمی شوند چند دلیل در این باره وجود دارد نخست اینکه کارهای تحقیقی و محققان مرتبط با نیاز کشاورزان نیست دوم اینکه بهره برداران کشاورزی در اجرای آنها مقاومت نشان می دهند و سوم اینکه دولت برای اجرای این روش ها و تحقیقات جدید از سوی کشاورزان