این شاعر در گفت‌وگو با ایسنا، درباره رسانه‌دار بودن یک طیف خاص از شاعران و در مقابل آن رسانه نداشتن شاعرانی دیگر که باعث کمرنگ شدن آن‌ها می‌شود، اظهار کرد: رسانه‌ها می‌توانند نقش مهمی در شناخت، آگاهی و ارتقای دانش مخاطبان و علاقه‌مندان به شعر ایفا کنند. فراگیری رسانه‌ها و قدرت آن‌ها در فرهنگ‌سازی امری است که جذب مخاطبان بالقوه برای شعر را به عنوان هنر زبانی‌ای که جان و تفکر آدمی در آن عجین شده، امکان‌پذیر می‌کند.
او افزود: علاوه‌بر این، رسانه‌ها می‌توانند از فضای عمومی شعر، حمایت و بین جامعه شعری، همبستگی و همدلی ایجاد کنند، بدون این‌که مانعی برای خلاقیت شاعران پیش‌رو و رادیکال شوند. در این صورت رسانه‌ها عهده‌دار انتقال تجربه‌های شاعران از نسلی به نسل‌های دیگر خواهند بود. مساله دیگر این است که با فراگیر شدن شبکه‌های اجتماعی، در عمل هر شاعری به رسانه دسترسی دارد و اگر صاحب ایده و اثر خلاقه باشد، می‌تواند آن را با دیگران به مشارکت بگذارد. مساله‌ساز اصلی در حال حاضر، کمرنگ بودن تفکر انتقادی در سطح رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی برای نشان دادن تمایز بین آثار خلاق و کارهای تکراری است.
آزرم سپس با بیان این‌که مطبوعات کاغذی در حال محو شدن هستند، درباره وضعیت این روزهای صفحات ادبی مطبوعات و رسانه‌ها نیز گفت: رویکرد مخاطبان به علت تغییر سبک زندگی، به سمت مجلات الکترونیک و سایت‌های ادبی ست. اگرچه هنوز بسیاری به مطبوعات چاپی نوستالژی دارند و ترجیح می‌دهند خواننده آن‌ها باشند. با این همه پس از سال‌ها غیاب مجلات کاغذی، جدیدا مجله «وزن دنیا» به عنوان رسانه شعر چاپ شده است که امیدوارم تداوم داشته باشد و بتواند تحرکی در شعر کشور پدید آورد. مجله «سکوی شعر» هم اخیرا منتشر شده که نوید دیگری برای شاعران و چاپ آثار آن‌هاست.
این منتقد ادبی که معتقد است رسانه‌های جدید بی‌زمان و بی‌مکان هستند و می‌توانند هوشمندانه با مخاطبان تعامل داشته باشند بیان کرد: گاهی مشاهده می‌شود پردازش اطلاعات به خوبی از سوی رسانه صورت نمی‌گیرد و در نتیجه در فضایی متراکم از اطلاعات و تنوع آرا و عقاید، مخاطب بالقوه مسیر دسترسی به آثار خلاق را پیدا نمی‌کند. اگر این مساله رعایت شود، مسیریابی آثار خلاق و بحث‌های نظری جدید در حوزه شعر آسان‌تر می‌شود و این تصور که رسانه از امکانات نرم‌افزاری خود برای حمایت از شعر بی‌کیفیت و نازل در برابر شعر رادیکال سوءاستفاده می‌کند، زدوده می‌شود.
سراینده مجموعه شعر «هیاکل» سپس در پاسخ به سوال مطرح‌شده درباره اثرگذاری فعالیت شاعری بر کار روزنامه‌نگاری و برعکس برای شاعران روزنامه‌نگار، اظهار کرد: مهم این است که فرد بتواند از پتانسیل‌های هر دو فعالیت به عنوان مولد خلاقیت بهره ببرد، به تعبیری بتواند میان شاعری و روزنامه گاری چنان تعاملی برقرار کند که در هر دو فعالیت حرفه‌ای بماند. نه در شعر اسیر خبرهای کاذب شود و نه در کار خبری، گرفتار خیال‌پردازی بی‌مورد. شعر می‌تواند برای خبرنگار، مولد نگاه زیبایی‌شناختی باشد و خبر برای شاعر مولد راهکارهای فرم‌سازی بیانی و روش‌های نوشتن.
