مروری بر زندگی سوفیا لورن – ستاره نمادین سال‌های دور و نزدیک سینما

سوفیا لورن (با نام اصلی سوفیا ویلانی شیکولونه) در 20 سپتامبر 1934 در رم، ایتالیا متولد شد. این بازیگر زن ایتالیایی بر مصیبت‌های نشات‌گرفته از فقر در دوران پساجنگ ناپل فائق آمد تا به یکی از زیباترین زنان ایتالیایی و یکی از معروف‌ترین ستاره‌های سینمایی شناخته‌شده در سطح جهان تبدیل شود.

همچنین بخوانید:
مروری بر زندگی‌نامه پیتر سلرز – مرد پنجاه‌ چهره سینما

فعالیت‌های اولیه

سوفیا شیکولونه پیش از شروع کار در سینما، نام خانوادگی‌اش را به لازارو تغییر داد به این جهت که برای foto-romanzo، مجلات رایجی از خمیر کاغذ که از عکس‌ها برای به تصویر کشیدن داستان‌های عاشقانه استفاده می‌کردند، کار کند. در اولین نقش سینمایی‌اش به عنوان یک هنرور، در نقش یکی از دختران برده در تولید آمریکایی فیلم «کجا می‌روی؟»‌ 1951 Quo Vadis? ظاهر شد. شیکولونه تحت آموزش تهیه‌کننده، کارلو پونتی (همسر آینده او) به سوفیا لورن تبدیل می‌شود. حرفه او با ایفای نقش در سریال‌های کمدی با بودجه کم آغاز شد. او در فیلم «آیدا» Aida و در نقش آیدا ترانه‌های رناتا تبالدی را لب‌خوانی می‌کند که همین باعث می‌شود اقبال عمومی به سمت او جذب شود.

فعالیت‌های حرفه‌ای

زیبایی لورن اغلب استعدادهای فوق‌العاده او را به عنوان یک بازیگر تحت الشعاع قرار می‌داد، اما کاریزمای خاکی او حتی در کارهای اولیه‌اش نظیر فیلمِ ویتوریو دسیکا، «طلای ناپل»‌ 1954 L’oro di Napoli مشهود است. لورن به کمک پونتی ظهور بین‌المللی‌اش را افزایش می‌دهد.
او در فیلم‌های هالیوودی در نقش مقابل ستاره‌های بزرگی هم‌چون کری گرانت در فیلم «خانه قایقی» 1958 Houseboat، کلارک گیبل در فیلم «در ناپل شروع شد» 1960 It Started in Naples، فرانک سیناترا و البته کری گرانت در فیلم «غرور و تعصب»‌ 1957 The Pride and the Passion، الن لاد در فیلم «پسر دلفین‌سوار» 1957 Boy on a Dolphin، ویلیام هولدن در فیلم «کلید» 1958 The Key و پل نیومن در فیلم «خانم ال» 1965 Lady L حضور پیدا می‌کند.

این فعالیت‌ها بدون شک واسطه‌ای بود که به او کمک کرد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را در سال 1961 برای بازی در فیلم «دو زن»‌ La ciociara دسیکا به دست آورد. او در این فیلم عملکرد قدرتمندی را در نقش مادر شجاع یک دختر نوجوان، در طول جنگ جهانی دوم ارائه می‌کند.
لورن در دهه 1960 یکی از مشهورترین بازیگران جهان بود. او به حضور در فیلم‌های آمریکایی و اروپایی ادامه داد و در سال 1964، زمانی که او 1 میلیون دلار برای نقش‌آفرینی در «سقوط امپراطوری روم» The Fall of the Roman Empire به دست آورد، شغل او به اوج خود رسید. در بین شناخته‌شده‌ترین فیلم‌های لورن در این دوره، فیلم حماسی «ال سید» 1961 El Cid اثر آنتونی مان، همراه با درخشش چارلتون هستون، فیلم «میلیونر» 1960 The Millionairess در کنار پیتر سلرز، وجود دارد. او در سال 1966 فیلم کلاسیک «نقش عربی»‌ Arabesque را با گریگوری پک بازی کرد و در آخرین فیلم چارلی‌چاپلین، «کنتسی از هنگ کنگ» 1967 A Contess of Hong kong با مارلون براندو هم‌بازی شد.
لورن همچنین دو فیلم دیگر با ویتوریو دسیکا کار کرد. این دو فیلم استعدادهای طنز او را به نمایش می‌گذاشتند و او با یک نماد سینمایی ایتالیایی دیگر یعنی مارچلو ماسترویانی به عنوان یک زوج در کنار هم قرار می‌دادند. «دیروز، امروز، فردا» 1963 Ieri, oggi, domain فیلمی است که جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی را به دست می‌آورد و «ازدواج به سبک ایتالیایی» 1964 Matrimonio all’italiana فیلم بعدی او با همکاری دسیکا و ماسترویانی است. در سال 1965 او به خاطر بازی در این فیلم، برای دومین بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد.

بهترین اجرای سوفیا لورن در اواخر فعالیت حرفه‌ای خود، دوباره با ماسترویانی است؛ فیلم «یک روز بخصوص» 1977 giornata particolare به کارگردانی اتوره اسکولا. کار بعدی لورن شامل فیلم تلویزیونی «شجاعت» 1986 Courage و فیلم‌های بلند «آماده پوشیدن» 1994 Prêt-à-Porter، که کارگردانی آن را رابرت آلتمن برعهده داشت، و فیلم موزیکال «نه»‌ 2009 Nine می‌شود. در سال 2010، او در فیلم تلویزیونی «خانه من پر از آینه است» La mia casa è piena di specchi خوش درخشید که این فیلم براساس زندگی‌نامه خواهرش، ماریا شیکولونه است. حضور بعدی لورن در فیلم «صدای انسان» 2014 Voce umana است؛ یک فیلم کوتاه براساس نمایش‌نامه‌ای از ژان کوکتو که کارگردانی آن را پسرش ادواردو پونتی عهده‌دار بود.
سوفیا لورن همچنین قرار است در سن 84 سالگی در نخستین فیلم بلندش در دهه 2010 به پرده نقره‌ای بازگردد. نام این فیلم «زندگی پیش رو» La vita davanti a sé، به کارگردانی پسرش ادوارد پونتی و اقتباسی از رمان رومن گاری به همین نام است.
لورن آهنگ‌های زیادی را در سراسر دوران زندگی خود ضبط کرده ‌است که از جمله آن‌ها پرفروش‌ترین آلبوم با ترانه‌های کمدی به همراه پیتر سلرز است. آهنگ پیتر سارستد، «شما به کجا می‌روید (دوست‌داشتنی من)؟»، نیز گفته می‌شد که از سوفیا لورن الهام گرفته شده است.

پاسداشت‌ها و جوایز افتخاری

پاسداشت‌های بین‌المللی برای فعالیت حرفه‌ای ممتاز و برجسته سوفیا لورن، در حوزه بازیگری شامل جایزه اسکار افتخاری به پاس یک عمر دست‌آورد هنری در سال 1991 و شیر طلایی جشنواره فیلم ونیز در سال 1998 است. او همچنین در دهه 1990 به واسطه دفاعیات قدرتمندش از حقوق حیوانات سرتیتر اخبار قرار می‌گرفت. در سال 2010 لورن جایزه انجمن هنر ژاپن، پرمیوم ایمپریاله Praemium Imperiale، را برای فیلم/ تئاتر دریافت کرد.

زندگی شخصی سوفیا لورن

سوفیا لورن یک کاتولیک رومی است. او از اواخر سال 2006  در ژنو سوئیس سکونت کرده و همچنین صاحب منازلی در ناپل و رم است. لورن یکی از طرفداران سرسخت باشگاه فوتبال S.S.C ناپولی است.
لورن و کری گرانت در «خانه قایقی» با یکدیگر هم‌کاری کردند. همسر گرانت، بتزی دراک، فیلم‌نامه اصلی را نوشت و گرانت در ابتدا قصد داشت که او ستاره دیگر فیلم همراه با خودش باشد. پس از آن که او در طول فیلم‌برداری «غرور و تعصب» رابطه‌ای را با لورن آغاز کرد، گرانت برنامه‌ریزی کرد تا لورن جایگاه دراک را در فیلم‌نامه بازنویسی‌شده بگیرد به این دلیل که دراک اعتبارات لازم را کسب نکرده بود. این رابطه پیش از اتمام فیلم‌برداری «غرور و تعصب» با خشم و نفرت پایان پیدا کرد و باعث به وجود آمدن مشکلاتی در ساخت «خانه قایقی» گردید. گرانت امیدوار بود که این رابطه را از سر بگیرد، اما در عوض لورن توافق کرد که با کارلو پونتی ازدواج کند.

لورن اولین بار در سال 1950، یعنی زمانی که 16 ساله بود، با پونتی ملاقات کرد و پونتی در آن زمان 37 سال داشت. پونتی مدت‌ها بود که از همسر اولش، جولیانا، جدا شده بود اما این طلاق به صورت قانونی ثبت نشده بود. لورن با وکالت او در مکزیک در 17 سپتامبر 1957 ازدواج کرد. این زوج ازدواج خود را در سال 1962 لغو کردند تا از داشتن اتهام دو همسری پونتی فرار کنند، اما همچنان به زندگی با یکدیگر ادامه دادند. در سال 1965، این زوج پس از تایید درخواست خود توسط ژرژ پمپیدو، رئیس‌جمهور فرانسه، به شهروندانی فرانسوی تبدیل شدند. سپس پونتی در فرانسه از جولیانا طلاق گرفت و اجازه یافت تا در 9 آوریل 1966 با لورن ازدواج کند.
آن‌ها دو فرزند داشتند، کارلو پونتی جوان، متولد 29 دسامبر 1968 و ادواردو پونتی که در 6 ژانویه 1973 متولد شد. عروس‌های لورن، ساشا الکساندر (بازیگر) و آندره مزاروس هستند. او چهار نوه هم دارد. لورن تا پیش از مرگ پونتی (در اثر عوارض ریوی) در 10 ژانویه 2007 همچنان با او زندگی می‌کرد.
در سال 1962، خواهر لورن، ماریا با کوچک‌ترین پسر بنیتو موسولینی (رهبر فاشیست ایتالیا در طی دوران جنگ جهانی دوم)، رومانو، ازدواج کرد. او دو دختر به نام‌های الیزابتا و الساندرا موسولینی دارد که الساندرا سیاستمدار حزب محافظه‌کار ایتالیا است.
منبع:‌ britannica.com و variety.com

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.