تنبیه بدنی خط قرمز تربیت کودک

تحریریه کودک سالم

وقتی کودک شما از مدرسه باز می‌گردد و می‌گوید معلمش تنبیهش کرده است، چه احساسی پیدا می‌کنید؟ به‌خصوص اگر این تنبیه، تنبیه بدنی بوده باشد.

آیا این روش را به عنوان شیوه‌ای انضباطی می‌پذیرید و از آن دفاع می‌کنند؟ مطمئناً خیر پس چرا خود شما گاه مرتکب این عمل می‌شوید؟

این نوع رفتار می‌تواند روی سلامت روانی کودک تأثیر منفی بگذارد و حتی زندگی آینده او را دگرگون کند. تنبیه بدنی، شوک جسمی و روانی است که متوجه کودک می‌شود و می‌تواند از یک نگاه خشم‌آلود تا کتک‌زدن متغییر باشد.

بارها شاهد مجازات‌های سنگین کودکان در مدارس و خانه بوده‌ایم. فقط تصور کنید که چطور بدن ظریف کودکان می‌تواند این تنبیه‌ها را تحمل کند.

مجازات‌های بدنی عمدتاً به این منظور اعمال می‌شوند که کودک را مجبور به رعایت نظم و قانون مدرسه و خانه کنند.

انواع مجازات

مجازات‌های خارج از منزل، مثل مدرسه که دانش‌آموزان گاه توسط معلمان و یا مدیران مدرسه تنبیه می‌شوند.

مجازات‌های قضایی: که در این مجازات‌ها به دلیل ارتکاب جرم و به دستور دادگاه کودکان در زندان و یا دادگاه مجازات می‌شوند.

مجازات‌های داخلی: از آن به عنوان تنبیه بدنی والدین نام برده می‌شود و کودکان توسط کمربند و یا هر شی دیگری از سوی والدین مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند.

جای تعجب است که در بسیاری از فرهنگ‌ها، والدین استفاده از تنبیه بدنی را به عنوان یکی از شیوه‌های تربیتی حق خودد می‌دانند و از آن دفاع می‌کنند.

خوشبختانه لطف قانون در بسیاری از کشورها برای والدینی که کودکان خود را تنبیه می‌کنند، مجازات در نظر گرفته می‌شود و در 29 کشور قانون آن را جرم می‌داند.

مطالعات مختلف نشان می‌دهند کودکانی که در کودکی تنبیه بدنی می‌شوند، در دوران بزرگسالی رفتار تهاجمی دارند و در روابطه اجتماعی و زندگی زناشویی خود مشکل خواهند داشت. این کودکان تمایل بیشتری به مصرف مواد و ارتکاب جرم دارند و قربانیان خشونت هستند. به عنوان والدین آنها، شما مسؤول پیامدهای مضر انضباطی کودک خود با استفاده از تنبیه بدنی هستید.

فاصله گرفتن کودک از والدین

قطعاً در نظر گرفتن هر نوع مجازات برای کودک از جمله نادیده گرفتن تا کتک زدن او میان کودک و پدر و مادر فاصله ایجاد می‌کند.مطمئناً همه ما افرادی را که به ما آسیب می‌رسانند، دوست نداریم.

این طبیعت همه انسان‌ها است. والدین باید یاد بگیرند که تنبیه کودک فقط موضوع را بدتر می‌کند و باا آن نمی‌توانند نظم و انضباط را به کودک یاد دهند و در صورت تأثیر نیز اثر آن موقتی و زودگذر است.

به منظور ایجاد یک پیوند دائمی میان دوطرف باید میان شما و فرزندتان احترام حاکم باشد. مجازات فقط باعث می‌شود که کودک از شما بترسد و میان شما و او یک شکاف عمیق ایجاد شود.

شما به عنوان پدر و مادر خود را جای کودک‌تان بگذارید مطمئناً شما هم زمانی که بچه بودید، از کتک متنفر بودید. همیشه روش‌های مثبت آموزشی وجود دارد و هیچ چیزی را نمی‌توان با خشونت و تنبیه به کودک یاد داد.

حس حقارت

کودکی که تنبیه می‌شود دچار حس سرخوردگی شده و به تدریج تمام احساسات خود را سرکوب می‌کند. او باور می‌کند که هیچ ارزشی ندارد و برای تمام اعضای خانواده مضر است و در صورت پیدا کردن این حس او هر کار اشتباهی را به سادگی انجام می‌دهد.

اضطراب 

تنبیه بدنی باعث می‌شود که کودک دائم دچار اضطراب و ترس و همیشه مضطرب باشد از اینکه ممکن است مجدداً والدین او را تنبیه کنند و همین اضطراب زمینه‌ساز ایجاد اختلالات روانی در کودک می‌شود.

رفتار پرخاشگرانه

بسیاری از مطالعات نشان می‌دهند که تنبیه بدنی کودک در دوران کودکی با رفتار پرخاشگرانه و خشونت‌آمیز او در دوران نوجوانی و جوانی ارتباط مستقیم دارد.

بسیاری از جنایتکاران در دوران کودکی خود مورد تنبیه بدنی قرار می‌گرفتند. این قانون طبیعت است که بچه‌ها هر آنچه را که والدین انجامم می‌دهند، از آنها می‌آموزند.

یادگیری موارد منفی

کودکان همه چیز را از طبیعت و مردم اطراف خود می‌آموزند و پدر و مادرها مهم‌ترین الگوی کودکان هستند.

از آنجایی که امروزه پدر و مادرها بیش از گذشته مشغول کار هستند، فرصت‌شان برای وقت گذاشتن و آموزش به کودکان بسیار محدود است و به دلیل استرس بالای زندگی‌های مدرنن امروزی، آنها بیش از همیشه استرس و اضطراب دارند و هنگام ورود به منزل اغلب اوقات عصبی هستند و با کوچک‌ترین واکنش بد و یا رفتار مناسب کودک به خشم و فریاد متوسل می‌شوند؛ حال آنکه خبر ندارند کودکان از جزیی‌ترین رفتار آنها درس می‌گیرند.

آسیب شدید

ضرب و شتم می‌تواند خطرات زیادی به همراه داشته باشد. هنگامی که با عصبانیت به صورت کودک کوچک خود سیلی می‌زنید، احتمال دارد که انگشتر شما به چشم یا گوش او گیر کند و پوست ظریف او را بخراشد و موجب آسیب و خونریزی شود.

برخی از کودکان به دلیل کتک خوردن از والدینن دچار نقص‌های مادام‌العمر می‌شوند.

دروغ‌گویی

یکی از عادت‌های زشت این کودکان دروغ‌گویی است. اغلب آنها به دلیل استرس از مجازات به دروغ متوسل می‌شوند. این کودکان اغلب افسرده، گوشه‌گیر، لجباز و بی‌ادب هستند.
  

کاهش اعتماد به نفس

کودکی که مدام به دلیل هر اشتباهی از طرف والدین خود مورد تنبیه بدنی قرار می‌گیرد. باعث کاهش اعتماد به نفس می‌شود و این به معنای عدم توانایی و بی‌لیاقتی انجام کارهای بزرگ و مانع پیشرفت او می‌شود.

عدم توانایی در حل مشکلات

کودک با تنبیه دچار تعارض در حل مسائل می‌شود.

هنگامی که مجازات می‌شود، حس ترس، سرخوردگی و خشم پیدا می‌کند و حتی ممکن است کینه به دل بگیرد. او هنگام مواجه با مشکلات نمی‌تواند راه حل درست را تشخیص دهد؛ چرا که مقابله با شرایط خاص را نیاموخته است و در شرایط سخت زندگی به جای تفکر و تصمیم برای حل مشکل، نمی‌تواند عاقلانه رفتار کند و تنها متوسل به خشم و زور می‌شود.

زورگویی

با تنبیه بدنی به کودک یاد می‌دهید که می‌تواند به افراد کوچک‌تر از خودش زور بگوید و آنها را کتک بزند تا به خواسته‌هایش برسد. به این ترتیب، او نمی‌تواند با همسالان خود ارتباط خوبی برقرار کند و به آنها زور می‌گوید.

این کودکان تصور می‌کنند که کتک زدن یک روش خوب است

با کتک زدن به کودک پیام اشتباه دریافت و تصور می‌کند که برای کسب توافق دیگران با نظر خود می‌تواند متوسل به زور شود و همانگونه که رشد می‌کند نمی‌‌تواند کلمه نه را از دیگران بپذیرید و در صورت شنیدن این کلمه خود به زور متوسل می‌شود.

در چند سال اخیر بسیاری از روانپزشکان وو پژوهشگران به والدین هشدار می‌دهند که کتک زدن کودک می‌تواند اثرات منفی زیادی در آنها ایجاد کند؛ بنابراین شما به عنوان یک پدر و مادر عاقل و فهمیده در هنگام عصبانیت خونسردی خود را حفظ و از اشتباه کودکتان چشم‌پوشی کنید.