نقد سریال کریستال تاریک The Dark Crystal Age of Resistance

وقتی نتفلیکس اعلام کرد که قصد دارد یک سریال «کریستال تاریک» The Dark Crystal بسازد، واکنش‌هایی دوگانه و بسیار شدید دریافت کرد. طرف‌داران دوآتشه نمی‌توانستند باور کنند که قرار است گذر دیگری بر این دنیا داشته باشند، و تازه‌واردهایی که نمی‌دانستند درباره‌ی چه چیزی صحبت می‌کنند.

همچنین بخوانید:
موشی شی زوکو شو Mushi-Shi Zoku Shou – سریالی که می‌تواند دروازه‌ی ورود شما به دنیای انیمه باشد

برای گروه دوم، دو نکته‌ی مهمی که باید درباره‌ی این فیلم سال 1982 بدانند این است که اولا، این نتیجه‌ی تلاش جیم هنسن در جهت ساختن دنیایی فانتزی و تاریک و پیچیده است که پر از عروسک‌هاییست که قبلا مانند آن‌را ندیده‌ایم (حتی در مقیاس عظیم کارهای خودش) و ثانیا، چنان طرف‌داران پر و پا قرصی را به خود جذب کرد که تا به امروز هم بر سر هواداری خود باقی مانده‌اند.
نتفلیکس در یک مجموعه‌ی ده قسمتی به دنیای «کریستال تاریک» باز می‌گردد و هر دوی این نکته‌ها را مد نظر قرار داده است. خروجی آن یکی از مجذوب‌کننده‌ترین و عمیق‌ترین سریال‌های تلویزیونی سال است.

به کسانی که فکر می‌کنند با گذشت 37 سال از اکران «کریستال تاریک» و جدا بودن از آن، این سریال تجربه‌ای دلچسب نخواهد بود باید بگویم: به من اعتماد کنید، من هم شک داشتم بتوانم سر از چیزی در بیاورم، چه برسد به این‌که مکالمات روزمره را برای بیست دقیقه به این سمت بکشانم که نوسانات احساسی عروسک پادلینگ چگونه است. اما «کریستال تاریک: عصر مقاومت» The Dark Crystal: Age of Resistance که توسط جفری آدیس، ویل متیوز، و تهیه‌کننده‌ی کارکشته خاویر گریو-مارکسواچ ایده‌پردازی و خلق شده است، هم برای هواداران قدیمی پر از غافل‌گیری و نشانه‌های آشنا است، و هم برای کسانی که اولین بار با آن برخورد می‌کنند قدرت‌مند ظاهر می‌شود. (یادداشتی برای والدین کنجکاو: نه! نه «کریستال تاریک» و نه سریال تلویزیونی اقتباسی آن برای بچه‌های کم سن و سال چندان مناسب نیستند.)
این سریال به عنوان پیش‌روایتی برای اتفاقات زیان‌بار فیلم عمل می‌کند، که در یک سیاره‌ی مخروبه شروع می‌شود، و اسکسکیس قدرت‌طلب و کرکس‌گونه را می‌بینیم که در حال خوردن یک لاشه است.

در طول 10 قسمت، «کریستال تاریک: عصر مقاومت» دنیایی که آن‌ها به ویرانه تبدیل کردند را به نمایش در می‌آورد و به دقت به بررسی چگونگی تبدیل شدن آن به پوسته‌ی بیرونی داستان، می‌پردازد. این سریال اسطوره‌پردازی فیلم اصلی «کریستال تاریک» را انجام می‌دهد و با آشکار کردن سلسله مراتبی که وجود داشت، پرده از حقیقت ظهور اسکسکیس بر می‌دارد. گروهی از گلفلینگ‌های مصمم (طبقه‌ی فرودست و پرتلاش «کریستال تاریک») انقلابی علیه فرمانروایی اسکسکیس به پا می‌کنند، و در ادامه‌ی آن سریال به جنگل‌های سرسبز، بیابان‌های افروخته، و قلعه‌های پوشیده از برف سر می‌کشد.
مخاطب را سوار بر پشت موجوداتی اعجاب‌انگیز کرده و به پرواز در می‌آورد، به داخل غارهای درخشان می‌برد، وارد جنگ‌های هراس‌انگیز می‌کند — همه‌ی آن‌ها با صحنه‌ها و عروسک‌های واقعی و با حداقل استفاده از تصاویر دیجیتالی.
همان‌طور که در مستند ساخت این فیلم (که بسیار عالی از آب درآمده و خود یک فیلم بلند است) به نام «نداهای کریستال»، فیلم «کریستال تاریک: عصر مقاومت» پیش از تولید مراحل مختلفی را گذراند که در آن‌ها ترکیب‌های مختلف عروسک‌ها با شخصیت‌های دیجیتالی امتحان شدند.

فیلم تست کردن یک عروسک اسکسکیس با یک گلفلینگ دیجیتالی روبرو می‌شود، در واقع نشان می‌دهد که حتی بهترین تصاویر دیجیتالی هم چقدر می‌توانند عجیب و غریب باشند، و یک عروسک خوب چقدر می‌تواند بافت و شخصیت به لحظات اضافه کند. حتی وقتی که دهان گلفلینگ‌ها هم‌خوانی چندانی با صداها ندارد، نحوه‌ی حرکت و واکنش آن‌ها همچنان از نسخه‌های مشابه دیجیتالی‌شان باورپذیرتر به نظر می‌رسد.
«کریستال تاریک: عصر مقاومت» با مرز مشخص و عمیقی که میان قهرمان‌ها و ضدقهرمان‌ها می‌کشد، دنیای زیبایی که به تصویر در می‌آورد، و قله‌های فانتزی که پس از گذشت مدت‌ها فتح می‌کند، نمونه‌ی برجسته‌ای از فانتزی درستی است که می‌تواند از دل آثار تلویزیونی بیرون بیاید — همچنین نمونه‌ی آن‌چه که می‌توانیم از ترکیب نوستالژی و جیب بزرگ نتفلیکس به دست بیاوریم. اما بخش عمده‌ی موفقیت این سریال در این است که برای قوام آمدن (هم به معنای استعاره‌ای و هم به معنای واقعی کلمه) باید زمان می‌گذشت. باید تک تک حرکت‌ها و پیچش‌ها عمیقا بررسی می‌شدند؛ باید مطمئن می‌شدند که کوچک‌ترین انحراف‌ها از مسیر اصلی داستان ارزشش را دارد.

حتی کسی که ارتباطی با فیلم اصلی نداشته است می‌تواند از تعادل وزن داستان بر وقایع و نتیجه‌ی تلاشی که برای ساختن چنین اثر جسورانه‌ای شده است، لذت ببرد.
این مطلب برگرفته از نوشته‌ی کارولین فرامک در وب‌سایت ورایتی است.

حال به بررسی نظر سایر منتقدین می‌پردازیم:

نیک شگر Nick Schager ؛ دیلی بیست The Daily Beast

«کریستال تاریک: عصر مقاومت» تنها یک شاهکار عروسک‌گردانی، طراحی تولید، و هنرمندی دیجیتالی نیست. این سریال بازگشتی است به سیاره‌ی ترا، که فراتر از تمام انتظارات نوستالژیک عمل کرده است و ماجراجویی چند بعدی را به تصویر می‌کشد که هیجان‌انگیز، سرگرم‌کننده، جذاب، و اسرارآمیز است — و مطمئنا تازه‌واردها را هم به اندازه‌ی طرف‌داران پر و پا قرص و قدیمی راضی می‌کند. این سریال یکی از معدود پیش‌روایت‌هایی است که نه تنها به تنهایی یک داستان کامل است بلکه بلافاصله جایگاه خود را به عنوان یک اثر کلاسیک تثبیت می‌کند.

هنک استوور Hank Stuever ؛ واشینگتن پست Washington Post

لذت واقعی را می‌توانید در تک تک فریم‌های «عصر مقاومت» ببینید. هنر عروسک‌گردانی و تصویرپردازی کامپیوتری در این سریال ترکیب شده‌اند و نتیجه‌ی آن کامل و بی‌نقص است. طرف‌داران «ماپت‌ها» بلافاصله سبک پر اشاره‌ی هنسن را تشخیص خواهند داد؛ و دیگران ممکن است از مهارت نویسندگان آن در برقراری تعادلی بی‌نظیر میان سادگی (و طنز) با پیچیدگی و عمیق بودن داستان، لذت ببرند.

ملانی مک‌فارلند Melanie McFarland ؛ سالون Salon

نتیجه‌ی تلاش‌های سازندگان این سریال فوق‌العاده است. پر کردن ده ساعت همیشه چالش‌برانگیز است، اما این داستان آن‌قدر فشرده است که به ندرت با سه تا از هفت قبیله وقت می‌گذرانیم، و این تنش دراماتیک را قربانی غرق کردن ما در فرهنگ‌های متنوع ترا می‌کند. با این وجود، بهتر است فعلا خود را درگیر انتظار برای فصل دومی برای آن نکنید. چیزهای زیادی برای دانستن در مورد چشم‌انداز وسیع ترا وجود دارد، و حتی با در نظر گرفتن کاستی‌های آن، می‌توان از زمانی که صرف خلق آن شده است راضی بود.

ریچارد روپر Richard Roeper ؛ شیکاگو سان تایمز Chicago Sun-Times

کنایه‌های سیاسی و پیام‌هایی که در مورد محیط پیرامون از طریق این سریال به مخاطب منتقل می‌شود، عمیق و قابل تامل است؛ اما هیچ‌گاه احساس نمی‌کنید که دارد برای شما سخنرانی و موعظه می‌کند. سریال «کریستال تاریک: عصر مقاومت» یک جهش هیجان‌انگیز به درون دنیایی فانتزی است، که پر از تصویر‌های مبهوت‌کننده و چشم‌اندازها و نماهای زیباست. این سریالی از رویاهای به یاد ماندنی است که کابوس‌های گاه و بی‌گاه به آن اضافه شده است.

جودی برمن Judy Berman ؛ تایم Time

جزئیات دیداری فوق‌العاده هستند، از مدل موی عروسک‌ها گرفته تا پس‌زمینه‌های اسرارآمیز جنگل‌ها که نگاه مخاطب را در خود غرق می‌کنند، قلعه‌ها و شهرهای غاری که در ابعاد مینیاتوری ساخته شده‌اند. این سریال که داستان‌های پیش از «کریستال تاریک» را روایت می‌کند، یک اثر فانتزی باب طبع عموم مردم است. اما مشکل اصلی آن سرعت پیش رفتن داستان است؛ سریال زمان آن‌قدر زیادی را صرف گرفتن چشم‌اندازها و عروسک‌های در حال وقت‌گذرانی با یکدیگر، می‌کند که ممکن است رشته‌ی داستان را گم کنید. این سریال حدود نیمی از این ده قسمت صرف مقدمه‌چینی برای ماجراجوییی می‌کند.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.