شیرجه به عمق ناشناخته‌ها

به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، از فوکوشیما گرفته تا تاریک‌ترین نقاط اقیانوس، ربات‌هایی که برای دوام آوردن و جستجو در محیط‌های سخت و خشن ساخته شده‌اند و اشتهایی سیری ناپذیر برای کشف دارند، به گسترش درک ما از مکان‌هایی که برای تردد انسان بسیار خطرناک هستند، کار می‌کنند.

اما آنهایی که به اعماق فضا پرتاب می‌شوند، ممکن است جسورترینِ آنها باشند، چرا که مدام نبوغ انسان را تحت فشار قرار می‌دهند و درک ما را از جهان هستی گسترش می‌دهند.

این بار صحبت از "کاوشگر خورشیدی پارکر"(Parker Solar Probe) جدیدترین نسل از کاوشگرهای فضایی است که وظیفه دارند مرزهای علم را با هدایت ما به سمت ناشناخته‌ها گسترش دهند. کاوشگری که برای لمس خورشید ساخته شده است.

فکر پرتاب چنین کاوشگری بیش از نیم قرن است که در ناسا است. در سال 1958 یک اخترفیزیکدان به نام "یوجین پارکر" مقاله‌ای را منتشر کرد که در آن اطلاعاتی در مورد ماده پر سرعت و مغناطیس ناشی از خورشید وجود داشت که به سمت بیرون از منظومه شمسی منتقل می‌شود.

اکنون ما می‌دانیم که این مواد پرسرعت و مغناطیسی بادهای خورشیدی هستند و می‌توانند تأثیر مخربی بر سرویس‌های زمینی نظیر GPS، ماهواره‌ها و شبکه‌های برق داشته باشند و درک بهتر از آن می‌تواند از این سیستم‌ها بهتر محافظت کند و همچنین سرنخ‌هایی راجع به آنچه موجب حیات در سیاره ما شده است را آشکار کند.

دانشمندان ده‌ها سال تلاش کرده‌اند تا این نیروها را بهتر بشناسند و اکنون به لطف پیشرفت‌های مهندسی حرارتی قادر به ارسال یک کاوشگر برای یک نگاه دقیق‌تر به خورشید شدند.

کاوشگر خورشیدی پارکر که نام خود را از "یوجین پارکر" الهام گرفته است برای پرواز نزدیک به دور خورشید ساخته شده است تا اولین کاوشگر در تاریخ باشد که این‌ قدر به خورشید نزدیک می‌شود.

پارکر تقریباً به اندازه یک خودروی سواری است که با یک صفحه کامپوزیت کربن به ضخامت 4.5 اینچ(11.4 سانتی‌متر) پوشیده شده است و از آن به عنوان سپر حرارتی استفاده می‌کند. این کرم ضد آفتاب قادر است به طور قابل ملاحظه‌ای حتی در محیط‌های نزدیک به 2500 درجه فارنهایت(1377 درجه سانتی‌گراد)، تجهیزات کاوشگر را در دمای 85 درجه فارنهایت(29.5 درجه سانتی‌گراد) نگه دارد و حفظ کند.

جالب است که این درجه حرارت فوق‌العاده زیاد در فضای بیرونی خورشید به نام تاج خورشیدی یا کرونا(corona) است که تقریباً 300 برابر از سطح خورشید نیز داغ‌تر است. این امر باعث می‌شود که تمرکز این کاوشگر روی این منطقه باشد، زیرا تاج خورشیدی زادگاه بیشترین ذرات خورشیدی پرانرژی و محل تسریع بادهای خورشیدی از سرعت زیر سرعت صوت به سرعت مافوق صوت است.

پارکر مجهز به چهار مجموعه از ابزارهای علمی که شامل ابزارهایی برای تجزیه و تحلیل میدان‌های مغناطیسی، پلاسما، ذرات پر انرژی و همچنین گرفتن تصاویر فوری است.

دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند که این کاوش نه تنها درک ما از ستاره مرکز منظومه شمسی را بلکه درک ما از سایر ستارگان در سراسر جهان را تغییر می‌دهد.

در حالی که بهترین نتایج هنوز از کاوشگر خورشیدی پارکر حاصل نشده است، اما تاکنون دستاوردهای چشمگیری داشته است. در اکتبر سال 2018 تنها دو ماه پس از پرتاب از هر فضاپیمایی در طول تاریخ بیشتر به خورشید نزدیک شد، در حالی که فضاپیمای آلمانی-آمریکایی "Helios 2" در سال 1976 رکورد دار سابق بود و همچنین شروع به انتقال تصاویر از سفرهای خود به زمین، از جمله اولین نگاه به اتمسفر خورشید کرد.

این کاوشگر که اکنون در حال سپری کردن سومین گردش خود به دور خورشید است تاکنون سه بار به جو خورشید شیرجه زده است. شیرجه آخر با سرعت بیش از 213 هزار مایل در ساعت(342 هزار کیلومتر در ساعت) به فاصله حدود 15 میلیون مایلی(24 میلیون کیلومتری) از سطح خورشید انجام شد.

مسیر پارکر طوری طراحی شده که در هر شیرجه به خورشید نزدیک و نزدیک‌تر شود تا در نهایت به فاصله 3.8 میلیون مایلی(6.1 میلیون کیلومتری) از سطح خورشید برسد. این فاصله در شیرجه بیست و چهارم که آخرین نیز خواهد بود در سال 2024 انجام خواهد شد، اما می‌توان انتظار داشت که داده‌های جمع آوری شده توسط پارکر همچنان تا سال‌ها به توسعه دانش ما از جهان هستی کمک خواهد کرد.