عبدالرضا اکبری: چرا بازیگران مرد ستایش گریم می‌شوند، اما بازیگر زن اصلی نه؟

این بار به سراغ عبدالرضا اکبری، بازیگر سریال‌های «شوق پرواز»، «معمای شاه»، «اغما» رفته‌ایم تا نظر او را هم درباره وضعیت گریم‌ بازیگران در سریال‌ها جویا شویم. او تاکید می‌کند: بازیگر حرفه‌ای در قید و بند آرایش چهره‌اش نیست و بیشتر به دنبال این است که مخاطب باورش کند.

عبدالرضا اکبری که در طول سال‌های فعالیتش به واسطه‌ی نقش‌هایی که بازی کرده، گریم‌های مختلفی را هم پذیرفته است، درباره‌ی وضعیت این روزهای کار گریم گفت: کار گریم ما از بعد از انقلاب مثل سایر رشته‌های دیگر سینما و تئاتر پیشرفت‌های خیلی خوبی داشته است اما من فکر می‌کنم که انقدر که گریمورهای ما روی صورت هنرپیشه‌های مرد می‌توانند مانور دهند، روی صورت هنرپیشه‌های زن نمی‌توانند.

او ادامه داد: به طور مثال اگر قرار باشد یک هنرپیشه زن در یک فیلم هم جوانی‌های خودش را بازی کند هم پیری‌هایش را یک مقدار کار سخت است که بخواهند چین و چروک را روی صورت خانم‌ها نشان دهند. من در کارهای مختلفی حضور داشتم که شرایط به این صورت بوده اما فیلم موفق نشده است.

اکبری سپس با تاکید بر اینکه «بهتر است برای سریال‌هایی که چند فصل دارند بازیگر را با بالا رفتن سن تغییر دهند، در این صورت قابل باورتر و بهتر است» به ذکر خاطره‌ای در این خصوص پرداخت و گفت: من در سریالی به نام «عید آن سال‌ها» به کارگردانی سعید ابراهیمی‌فر بازی کردم. در این سریال نقشی وجود داشت که از سی‌سالگی شروع می‌شد و تا سن هفتاد سالگی ادامه پیدا می‌کرد. خب این موضوع برای آقایان بهتر جواب می‌دهد؛ البته من در آن کار هم پیشنهاد کردم که برای سنین مختلف از هنرپیشه‌هایی که شرایط سنی‌شان مناسب است استفاده کنند؛ اگر بخواهیم نمونه‌های خارجی را مورد بررسی قرار دهیم، بهترین آن‌ها فیلم «روزی روزگاری در آمریکا» است که نوجوانی‌ها آنقدر درست انتخاب شده که وقتی شخصیت‌ها به مرور زمان بزرگ می شوند برای تماشاچی باورپذیر است.

او خاطرنشان کرد: در یک درام نمایشی باور، حرف اول را می‌زند. اگر باور صورت نگیرد نیمی از کار به هدر رفته است چون مخاطب نمی‌تواند ارتباط برقرار کند. مخاطبان جزو اصلی عوامل یک کار هستند و ما اگر مخاطبانمان را از دست بدهیم دیگر حرفی برای گفتن نداریم. قرار نیست که ما فیلمی بسازیم که کسی نبیند؛ ما باید به مخاطب احترام بگذاریم و کاری را ارائه دهیم که مخاطب دوست داشته باشد و قبولش کند و حرف‌های دلش باشد.

این بازیگر باسابقه درباره‌ی گریم بازیگر نقش اول سریال «ستایش» که انتقادهایی را به همراه داشته است، گفت: من چیزی از مسائل پشت پرده نمی‌دانم و اطلاعی از گفت‌وگوهایشان ندارم اما به عنوان یک مخاطب این گریم را نمی‌توانم بپذیرم. چطور هنرپیشه‌های مرد گریم می‌شوند و تغییر چهره می‌دهند اما هنرپیشه زن که محور اصلی این سریال است، نباید این اتفاق برایش بیفتد، به نظرم یا باید گریم را باورپذیر می‌کردند یا فرد دیگری را جایگزین این نقش می‌کردند.

اکبری درخصوص تمایل برخی بازیگران به آرایش در چهره‌شان به جای گریم بیان کرد: بازیگر حرفه‌ای به این مسائل فکر نمی‌کند و به باورپذیری بیشتر اعتقاد دارد؛ یعنی کسی که کار بازیگری انجام می‌دهد قطعا می‌داند که شرایط فیزیکی‌اش و آنچه که روی صورت اتفاق می‌افتد نیمی از شخصیت را ارائه می‌کند. کسانی که به این مسائل فکر می‌کنند که به زیبایی صورتشان لطمه‌ای وارد نشود و زیبایی چهره‌شان حفظ شود و کاری به نقش ندارند، به نظرم نمی‌توانند موفق شوند و از کار بازیگری فاصله می گیرند.

او ادامه داد: من تا قبل از این که فیلم سینمایی «کانی مانگا» را بازی کنم خودم را به هیچ وجه نمی‌توانستم بدون ریش و سیبیل تصور کنم و اصلا فکر نمی‌کردم بدون آن ها بتوانم راه بروم و دیالوگ بگویم ولی فرهنگ معیری گفت باید ریش و سیبیلت را بزنی و مدل موهایت هم باید مثل یک افسر شود؛ این تنها یک بخش از قضیه بود من در آن زمان خیلی تکیده بودم و برای آن نقش باید کمی پرتر می‌شدم. حتی یادم است به اتفاق فرامرز قریبیان یک دوره کوتاه را در یک پایگاه تمرینات تک آوری می‌کردیم از آن جا به بعد بود که تیپ و ظاهر جدیدی از من برای خودم و مخاطبان متولد شد؛ در این شرایط بازیگر تلاشش را می‌کند که برحسب ظاهر جدید کاراکتر را با هنر خودش کامل کند.

اکبری در ادامه گفت: در فیلم «فرزند صبح» بهروز افخمی قرار شد من نقش امام(ره) را بازی کنم برای آن نقش من باید چهار ساعت گریم می‌شدم اگر قرار بود مقاومت کنم صورتم به کاراکتر اصلی نزدیک نمی شد در این شرایط هیچ وقت خودم هم نمی‌توانستم خلاقیتی برای ارائه نقش داشته باشم به نظرم گریم مناسب خیلی به بازیگر برای ایفای نقش کمک می کند.