ابعاد غیر قابل تصور فضا سفر به سیارات فراخورشیدی را برای بشر غیر ممکن کرده است. با وجود پیشرفت تکنولوژی و سرمایه گذاری های کلان، هنوز سال ها تا سفر به مریخ فاصله داریم. با رسیدن به سیاره سرخ چالش بعدی در سفرهای فضایی شروع خواهد شد و شاید بشر بتواند تا 100 سال پس از سکونت در مریخ، به هشتمین و آخرین سیاره منظومه شمسی یعنی نپتون برسد. با تکنولوژی فعلی بشر هیچ گاه نمی تواند از کهکشان خانگی خود خارج شود.
بیش از یک قرن پیش آلبرت انیشتین گفت که برای سفر در فضا با سرعتی بیش از سرعت نور، به انرژی غیرقابل تصوری به وسعت کل جهان نیاز است. این نظریه امیدهای افرادی که رویای کشف سیارات ناشناخته و ملاقات با تمدن های جدید را در سر می پروراندند نقش بر آب کرد.
بشر بعد از سکونت در مریخ، شاید 100 سال پس از آن بتواند به آخرین سیاره منظومه شمسی یعنی نپتون سفر کند.
برای رسیدن به سرعتی فراتر از سرعت نور به پیشرانه های مافوق نور (Warp Engines) نیاز داریم که با تکنولوژی فعلی ساخت آنها در آینده نزدیک غیر ممکن است. یکی از دانشجویان دانشگاه آلاباما اما معتقد است بشر می تواند به روشی دیگر به سرعتی فراتر از سرعت نور دست یافته و به آینده سفر کند.
«Joseph Agnew»، دانشجوی مرکز تحقیقات پیشرانه دانشگاه آلاباما که مقاله درخشان او در مورد سفرهای مافوق نور به تازگی منتشر شده است، ایده ایجاد انحنا در فضازمان (Spacetime) را همانند موج دریا مطرح کرده است. در این روش می توان با به وجود آوردن یک انحنای پر فشار در عقب و یک انحنای کم فشار در روبرو، فضاپیما را در فضا بدون نقض قانون نسبیت خاص انیشتین حرکت داد.
به عبارت ساده تر اگر نمی توان به سرعت مافوق نور دست پیدا کرد، می توان با دستکاری فضا و خمیدگی آن در اطراف فضاپیما با سرعتی بیش از سرعت نور دست یافت. اما چگونه می توان چنین انحنایی را در فضازمان ایجاد کرد؟
«Agnew» پس از چندین سال تحقیق گسترده چندین راهکار پیشنهاد داده که با توجه به تکنولوژی های فعلی قابل دستیابی هستند. به طور خلاصه برای ایجاد یک موج عظیم الجثه در فضازمان برای حرکت مافوق نور در فضا، مشکلاتی همچون سوخت کافی برای سفر و نحوه ایجاد موج پیش رو هستند. از همه مهم تر این کار باید به نحوی صورت گیرد که هیچ کدام از قوانین فیزیک نقض نشوند.
برای تولید سوخت چنین پیشرانه ای باید با ادامه مطالعه در مورد ماده خارجی (Exotic Matter) به فرمول تولید آن رسید. ایجاد موج در فضازمان را نیز می توان با مطالعه بیشتر روی امواج گرانشی (Gravitational Waves) محقق ساخت. از ترکیب این دو مورد می توان یک سیاهچاله کوچک با امکان تعیین مقصد ایجاد کرد.
چالش اصلی، امواج رادیواکتیو و جسارت انسان برای قرار گرفتن در وضعیت انحنای فضازمان است. یکی از نگرانی هایی که در این رابطه وجود دارد، برخوردهای کوانتومی در سرعت های بسیار بالاست که پیامدهایی منفی از جمله ایجاد حفره در فضا را در پی دارد. دانشجوی مورد بحث برای این مشکل نیز راهکاری داشته و معتقد است سرعت ماده و فوتون ها هنگامی که به فضای خمیده روبروی انحنا وارد می شوند کاهش یافته و منجر به برخوردهایی با سرعت بسیار بالا نمی شود.
مقاله دانشجوی مورد بحث حاوی نکاتی تامل برانگیز بوده و می تواند الگویی برای دانشمندان دیگر باشد. با توضیحات گفته شده به نظر می رسد حرکت مافوق نور با وجود اینکه عده محدودی از دانشمندان به آن اعتقاد دارند، امکان پذیر خواهد بود.
آیا بشر می تواند به حرکت مافوق نور دست یافته و سیارات ناشناخته را کشف کند؟ یا اینکه باید برای همیشه به تماشای سیارات با تلسکوپ دلخوش کند؟
