فرزین پورمحبی
مسئولین هنگام آمدن با چند پوشه شامل: طرح‌های آبادانی، رفاه همگانی، خدمات درمانی و نجات از اوضاع بحرانی می‌آیند. اما بعد از روی کار آمدن خیلی شیک و مجلسی از مردم می‌خواهند خودشان طی یک بسیج همگانی احساس مسئولیت کرده و اوضاع‌شان را با همت و مشارکت، راست و ریست کنند! یکی از این همکاری‌های مردمی گران کردن و حضور موثر مردم در گران خریدن کالاست!
اصولا برای یک مسئول، گران کردن «بادام» است و گران کردن با چراغ خاموش «مغز بادام»!
البته گرانی با چراغ خاموش، همچون وزنه‌برداری با سه چراغ روشن، قلق خاص خودش را دارد که مراحل آن، با هدف جلوگیری از تشویش اذهان و تنویر افکار عمومی، به شکل خصوصی ارائه می‌شود:
1- مرحله جا انداختن: برنامه‌ای برای گران کردن نداریم و شایعه هرگونه گرانی را به‌شدت تکذیب کرده و با گران‌فروشان قاطعانه برخورد خواهد شد! با شعار: ما دلسوزیم و محکم، خاک بر سر شایعه و دشمن
2- مرحله جا افتادن: آیا می‌دانید برای فلان کالا (کالایی که قرار است گران شود) چقدر یارانه پرداخت می‌شود و قیمت آن در کشورهای خارجی چندبرابر کشورمان است؟ با شعار: ایرانی یارانه می‌خورد، خارجی کوفت کاری!
3- مرحله اجرای نرم: گرانی‌های اخیر نوعی حباب هستند! البته اگر حبابی هم در کار نباشد گرانی فوق کاملا رقابتی بوده و به شرط افزایش کیفیت و خدمات و با هدف رفاه حال شهروندان در نظر گرفته شده! با شعار: گرونی بادکنکه، دست بزنی می‌ترکه!
4- مرحله اجرای گرم: در این مرحله به شکلی کاملا بی‌سر و صدا و چراغ خاموش قیمت‌ها رسما بالا می‌روند اما رسما اعلام نمی‌شوند! با شعار: موش موشک آسه برو، آسه بیا که گربه شاخت نزنه!
5- مرحله اجرای داغ: در این مرحله بعد از سبک سنگین امور و دفع خطرات احتمالی بدون درد و خونریزی و به شکل رسمی خبرش اعلام می‌شود! با شعار: گربه که شاخت نزد، بزن برو به جلو!
