سرویس ورزش مشرق – کیانوش رستمی پس از ناکامی مطلق در مسابقات جهانی و از دست دادن شانس کسب سهمیه المپیک هرچند خود را تابع دستور رییس فدراسیون می داند اما در عمل در قامت یک طلبکار ظاهر شده و با مَنَم مَنَم کردن ادعاهای عجیبی در رسانه ها مطرح کرده است:
اگر کیانوش رستمی را از دست بدهیم، قرار است چه کسی را جایگزین کنیم؟ اگر کیانوش و سیدعلی حسینی را از دست دهیم چه کسی می خواهد مدال کسب کند؟ ما ورزشکاران خیلی خوبی داریم ولی در حال حاضر وزنه برداری ایران به ستاره هایی نیاز دارد که بتوانند در المپیک افتخارآفرینی کنند.
این که در جهانی مدال نگرفتم، مبنا نیست که کیانوش رستمی به درد نمی خورد. ما نباید این قدر بی معرفت باشیم و مدال های کیانوش را فراموش کنیم. من 9 بار روی سکوی دنیا ایستاده ام. کدام ورزشکار را با این مدال ها داریم. پس چرا رستمی را حفظ نکنیم؟
چرا همه می گویند کیانوش رستمی خراب کرد؟ چه کسی می توانست در مسابقات جهانی این قدر با اقتدار روی صحنه بیاید؟ به صورتی که تمام دنیا از آن بترسند و متوجه شوند که ورزشکار ایرانی جزو بهترین های دنیا است؟ وزنه بردار قطری وقتی پشت صحنه مسابقاتم را دید، ترسیده بود ولی واقعا شرایط برای من مهیا نشد و فدراسیون جهانی وقت من را خراب کرد و من بهم ریختم.
اگر به من کمک نکنند واقعا مدال المپیک هم در کار نیست و دیگر کیانوش رستمی نداریم. من 15 سال است که در اوج هستم و هیچ ورزشکاری را به این صورت نداشته‌ایم که افت کند و دوباره برگردد.
با مطالعه ادعاهای کیانوش رستمی، بیش از اینکه تحت تأثیر قرار بگیریم برای این قهرمان وزنه برداری کشورمان تأسف می خوریم که تحت تأثیر غرور بی جا تصور می کند در روزهای پایانی حیات کره زمین زندگی می کند و هر لحظه باید در انتظار از بین رفتن انسان ها باشیم!
کیانوش رستمی یا مشاوران خوبی ندارد یا سطح مطالعه اش اینقدر پایین است که از رکوردشکنی های اطرافش در همین کشور خودمان ناآگاه است که ادعا می کند هیچکس قادر نیست رکوردهایش را بشکند! در همین وزنه برداری وقتی حسین رضازاده وزنه 263 کیلوگرمی را در حرکت دوضرب بالای سر برد هیچ انسانی باور نداشت کسی پیدا شود از این وزنه سنگین تر را بالای سر ببرد اما جوانی گرجستانی به نام لاشا تالاخادزه رکورد یکضرب و سپس دوضرب و رکورد مجموعش را زد. حتی پیش از آن جانشین رضازاده یعنی بهداد سلیمی رکورد یکضرب وی را شکسته بود!
این وزنه بردار کرمانشاهی که سالهاست راهش را از فدراسیون جدا کرده و یک فدراسیون خودمختار برای خودش تشکیل داده در همین رقابت‌های جهانی اخیر در پاتایا با عدم حضور در زدن وزنه دوضرب پس از ناکام ماندن در زدن وزنه های یکضرب، باعث شد تا تیم کشورمان از رسیدن به سکوی جهانی باز بماند. کاری که علتش را مصدومیت اعلام کرد ولی یک هفته بعد در لیگ وزنه برداری روی تخته رفت و وزنه زد تا ادعای دروغین وی عیان شود!
بیشتر بخوانید:
وزنه برداری که بدون مربی در مسابقات شرکت می کند شاید در برخی تورنمنت‌ها موفق باشد ولی در بزنگاه های حساس ملی همچون مسابقات جهانی تایلند یا بازی های آسیایی، ترمز تیم ملی یک کشور را می کشد! بزرگترین ورزشکاران و رکوردداران جهان در رشته های مختلف مربی دارند ولی رستمی برادرش را مربی خودش کرده که هیچ پیشینه ملی در این رشته نداشته و حتی در روز مسابقات هم درگیری لفظی شان توسط دوربین های حاضر در سالن، سوژه خاص و عام شد!
وزنه برداری که فدراسیون را قبول ندارد ولی از همین فدراسیون برای شرکت در مسابقات 500 میلیون ریال پول کمک هزینه برای آماده سازی جهت ورود به رقابتها را دریافت کرده، چطور هنوز مدعیست فدراسیون هیچ کاری برایش نمی کند؟ اگر رستمی رییس فدراسیون بود چنین رفتاری از یک وزنه بردار را برمی تابید که سرِخود تمرین کند، در اردوها حضور نیابد و علیه فدراسیون هم حرف موضع گیری کند؟ الحق که فدراسیون وزنه برداری در این زمینه با رستمی مماشات کرده است وگرنه در بحث ورزشکار سالاری حتی اگر تا 10 سال هیچ مدالی در یک وزن بدست نیاد، بهتر است قید مدال این وزن را زده و در انتظار ظهور امثال بهداد سلیمی ها، علی حسینی ها و سهراب مرادی ها بنشیند.
باید به کیانوش رستمی گوشزد کنیم که رکوردها در دنیای ورزش برای شکسته شدن هستند و در هیچ برهه ای از تاریخ نمی توان ادعا کرد که پس از یک ستاره دیگر ستاره ای ظهور نخواهد کرد. برای این ادعاهای رستمی مثال های زیادی از رشته های دیگر نیز می توان زد؛ رکورد گلهای ملی کریستیانو رونالدو اینقدر به رکورد علی دایی نزدیک شده که همه طرفداران این فوق ستاره پرتغالی برای شکستن رکورد علی دایی، ثانیه ها را می شمارند!
حتی یوسین بولت جامائیکایی و مایکل فلپس آمریکایی هم که از اسطوره های عجیب ورزش دنیا و المپیک هستند با اطمینان خاطر نگفته و نخواهند گفت که پس از ما چه کسی مدال خواهد گرفت یا رکوردشکنی خواهد کرد. عجیب است که در چنین عصری کیانوش رستمی چنین سطحی و کودکانه به مسایل می پردازد! چه تضمینی وجود دارد که در صورت کسب سهمیه المپیک 2020 که حالا دورتر از همیشه برای رستمی به نظر می رسد، این ناکامی ها با خودسری و انتخاب اشتباه کیانوش تکرار نشود؟!