گفت‌وگوی جذاب و خواندنی مارتین اسکورسیزی و کوئنتین تارانتینو

با اینکه صحبت‌های زیادی در مورد برنامه‌های کوئنتین تارانتینو برای فیلم دهم (و به احتمال زیاد آخرین فیلم‌اش) شده است، اما پروژه ی بعدی این کارگردان ممکن است حتی یک فیلم هم نباشد. در یک مکالمه‌ی طولانی با مارتین اسکورسیزی، تارانتینو گفته است که در حال کار کردن بر روی کتابی است که در آن به موضوع هالیوود در برابر سینماهای خارجی می‌پردازد. او گفته است:

“در این کتاب شخصیتی دارم که در جنگ جهانی دوم بوده است و در آن‌جا خونریزی‌های زیادی را دیده است. و حالا به خانه برگشته است، تقریبا می‌توان گفت دهه‌ی 50 میلادی است، و دیگر فیلم‌ها برای او جذابیتی ندارند. بعد از چیزهایی که پشت سر گذاشته است فیلم‌ها برایش بچگانه به نظر می‌آیند. البته او فقط فیلم‌های هالیوودی را می‌شناسد. ناگهان در مورد فیلم‌های خارجی کارگردانانی مثل کوروساوا و فلینی می‌شنود و با خودش می‌گوید خب شاید این فیلم‌ها بهتر از فیلم‌های هالیوودی بوده و حرفی برای گفتن داشته باشند.”

تارانتینو به دنبال تحقیق برای پرداختن به این شخصیت، فیلم‌های بعد از جنگ را دوباره دیده و آن‌هایی که ندیده بوده را برای اولین بار از دید شخصیت کتابش تماشا کرده است. او به اسکورسیزی گفته است:

” من از تماشای آن‌ها لذت میبرم اما هم‌زمان به این فکر می‌کنم که نظر او در مورد آن‌ها چیست؟ چطور به آن‌ها نگاه می‌کند؟ دوست دارم بهانه‌ی خوبی برای انتقاد به سینما و پرداختن به آن داشته باشم.”

این مکالمه جزئیات بیشتری را نسبت به آن چیزی که تارانتینو در مورد برنامه‌هایش برای آخرین فیلم‌اش فاش کرده بود را در اختیار ما گذاشت. این فیلم به گفته‌ی او ممکن است یک فیلم ترسناک، یک فیلم از مجموعه‌ی «پیشتازان فضا» و یا حتی دنباله‌ای از فیلم شاهکار انتقام‌جویانه‌ی او «بیل را بکش» باشد. با اینکه هنوز مشخص نیست کتاب تارانتینو کی منتشر خواهد شد، اما تارانتینو پیش از این گفته بود که قصد دارد بعد از بازنشستگی‌ از کارگردانی، به نوشتن نمایش‌نامه و رمان بپردازد. این کارگردان اخیرا گفته بود قبل از این که جدیدترین فیلم‌اش، «روزی روزگاری در هالیوود»، را به یک فیلم تبدیل کند در نظر داشته است آن را در قالب یک رمان عرضه کند.
این مکالمه باعث شد تا تارانتینو از اسکورسیزی در مورد تجربه‌هایش در مورد دور شدن از فیلم‌های هالیوودی و جذب فیلم‌های ماجراجویانه‌تر شدن بپرسد.
اسکورسیزی که جدیدترین فیلم‌اش « مرد ایرلندی» پس از اکران در جشنواره‌ی فیلم نیویورک مورد تحسین قرار گرفت، گفت که در دوران کودکی‌اش در نیویورک، پدر و مادرش او زیاد به سینما می‌بردند. اولین فیلمی که او تماشا کرده است فیلم وسترن «جدال در آفتاب» سال 1946 کینگ ویدور با بازی جنیفر جونز، جوزف کاتن و گریگوری پک بوده است.
اسکورسیزی در جایی از این گفت و گو گفته است:

”ما یک تلویزیون کوچک داشتیم، یک آر‌سی‌ای ویکتور 16 اینچی. پدربزرگ و مادربزرگ من جمعه شب‌ها برای تماشای فیلم‌های ایتالیایی که از تلویزیون پخش می‌شد به خانه‌ی ما می‌آمدند. فیلم‌هایی مثل «دزد دوچرخه» ویتوریا دسیکا، «رم، شهر بی‌دفاع» و «پاییزا» روبرتو روسلینی. من در پنج سالگی پدربزرگ و مادربزرگم را در حال گریه کردن هنگام تماشای «پاییزا» می‌دیدم و می‌شنیدم که در این فیلم‌ها با همان زبانی صحبت می‌شود که آن‌ها با هم حرف می‌زنند. در نتیجه فهمیده بودم که سینمای دیگری هم به جز چیزی که از قبل با آن آشنا بودم، وجود دارد. وقتی این فیلم‌های ایتالیایی را در آن تلویزیون کوچک می‌دیدم، تاثیری بر روی من گذاشته است که هنوز نتوانسته‌ام آن را فراموش کنم و همه چیز را برای من تغییر داده است. در حقیقت دیدی درباره‌ی دنیا و فیلم‌های خارجی به من داد. من را نسبت به بقیه‌ی دنیا، به جز جامعه‌ی ایتالیایی-آمریکایی سیسیلی که در آن زندگی می‌کردم، کنجکاو کرد.”

دو کارگردان هم‌چنین در مورد چیزی که اسکورسیزی از آن به عنوان روند آرام‌تر فیلم «مرد ایرلندی» یاد می‌کند، صحبت کردند. هم‌چنین در مورد اولین سفر تارانتینو به نیویورک در زمان انتخاب بازیگران «سگ‌های‌انباری»، جایگاه اسکورسیزی در سینمای نیویورک، واکنش‌ها به «راننده تاکسی» و باور تارانتینو در این مورد که او در «روزی روزگاری در هالیوود» موفق شده است برای اولین بار به جوزف فون اشترنبرگ ادای دین کند، صحبت کردند.
این مطلب برگرفته از نوشته‌ی کریس لیندال در سایت www.indiewire.com است.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.