چرا میلیاردرها از ۴۵ هزار و ۵۰۰ تومان نمی‌گذرند؟!

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان، در جریان حذف یارانه افراد پردرآمد که از یک ماه پیش شروع و حدود 700 هزار نفر از جمع یارانه‌بگیران کنار گذاشته شدند، وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی که مسئول شناسایی و غربالگری یارانه‌بگیران است، تاکید کرده بود افراد حذف‌شده با دقت بالایی شناسایی و پردرآمدها حذف شده‌اند. با این وجود امکان اعتراض یارانه‌بگیران وجود داشت و در مدتی که از حذف گذشت، بررسی وضعیت معترضانی که مراجعه کرده بودند نشان داد در کنار اموال و دارایی‌هایی همچون خودرو و ملک، دارای گردش بالای مالی که به چند میلیارد در سال می‌رسد نیز هستند.

رفتار افراد پردرآمد در مقابل حذف رقم 45 هزار و 500 تومان که جایی بین اموال آنها ندارد در حالی قابل تأمل است که ابعاد مختلفی می‌تواند داشته باشد. در این رابطه آنچه که مسئولان در ستاد اجرای تبصره (14) در رابطه با چرایی اعتراض افراد ثروتمند به حذف یارانه اعلام می‌کنند به دو نکته اصلی برمی‌گردد. اول اینکه افراد پردرآمد معتقدند که یارانه مثل سایر اعضای جامعه حق آنهاست و باید برای آنها نیز پرداخت شود. از سوی دیگر بخشی به این دلیل اعتراض می‌کنند که تمایلی ندارند نام آنها در فهرست پردرآمدها قرار گرفته و مشمول مالیات و سایر موارد شوند.

این در حالی است که به گفته مسئولان در جریان شناسایی یارانه‌بگیران حدود 300 هزار خانوار پردرآمد شناسایی شدند که پروفایل مالیاتی نداشتند و به سازمان امور مالیاتی معرفی شده‌اند. در همین رابطه باید یادآور شد که تا قبل از سال 1389 که قانون هدفمندی یارانه‌ها به مرحله اجرا درآمد خبری از پرداخت یارانه‌های نقدی نبود و کسی هم متقاضی آن نشده بود، اما بنا را در دولت نهم گذاشتند که یارانه نقدی با ثبت‌نام افراد متقاضی پرداخت شود که در آن زمان افراد ثروتمند و یا نیازمند هر یک برای دریافت یارانه ثبت‌نام کردند و دولت نیز بدون این‌که غربالگری بین نیازمند یا غیر نیازمند داشته باشد دست به پرداخت یارانه همگانی زد و حدود 10 سال است که رقم 45 هزار و 500 تومان به جمع کثیری از خانواده‌های ایرانی که به بیش از 78 میلیون نفر می‌رسد پرداخت می‌شود.

در حالی نوع پرداخت یارانه نقدی و توزیع همگانی آن برخلاف قانون هدفمندی یارانه‌ها است که در این سال‌ها برخی مسئولان به ویژه در دولت نهم و دهم و یا در کنار آن افرادی دیگر بر این تاکید داشتند که یارانه حق مردم است و به نوعی توزیع پول نفت را در جامعه و ایجاد عدالت بین مردم می‌دانستند و اینگونه القا کردند که باید یارانه برای همه پرداخت شود، حق آنهاست و حتی ظرفیت افزایش نیز دارد. در این شرایط در سال‌های گذشته هرگاه کارشناسان نحوه‌ی پرداخت یارانه نقدی را مورد انتقاد قرار دادند و از دولت‌ها خواستند آن را اصلاح کنند و یا خود دولت مایل به این مهم بود، نگرانی از واکنش‌های اجتماعی مانع از آن شد که غربالگری یارانه‌بگیران اتفاق بیفتد.

البته در کنار این موضوع یک مورد دیگر وجود دارد که قابل بررسی است و آن اینکه در بین برخی این نظر وجود دارد که اگر یارانه ما قطع شود مشخص نیست کجا خرج می‌شود، پس بهتر که در اختیار خودمان باشد.