به گزارش خبرنگار اعزامی ایسنا به نجف اشرف، اینجا آغاز مسیر پیاده روی اربعین است. اینجا خیل زائران آقا اباعبدالله الحسین (ع) پس از زیارت امیرالمومنین دل در گروی یار، از ابتدای مسیر خود را آماده شگفت‌زدگی‌های بسیار می‌کنند. در این مسیر باید دل و دیده را یکسان کنی و آماده گر گرفتن‌های پیاپی باشی.در طریق یاحسین کسی نمی‌تواند بغض خود را فرو خورد. در این مسیر کسی شتاب نمی‌کند همه با قدم‌های کوتاه عرض مسیر را زیاد می‌کنند تا از لحظه لحظه‌های مسیر لذت ببرند.
در تمام شهر نجف موکب‌داران خالصانه و ملتمسانه خدمتگذاری دلدادگان سرور و سالار شهیدان را می‌کنند. موکب داران سعی کرده‌اند هرچه نیاز زائران حسینی است، فراهم کنند. به‌راستی در این مسیر زائران غم خورد و خوراک، خواب و حتی لباس ندارند. تنها اشک است که از چشم‌ها به شوق دیدن معشوق سرازیر می‌شود.
یکی از موکب‌داران شهر نجف کفاشی می‌کنه. وقتی از کارش می‌پرسم بغض کرد و گفت: «فقط طول روز چهار ساعت می‌خوابم. هول اینم بیشتر به زایرین خدمت کنم. اینجا می‌شه توشه آخرت جمع کرد. نمی‌خوام با خواب فرصت از دست بدم. خسته هم نیستم انرژی خود آقام می‌ده.
هر روز زایرین که کفش یا کیفشون پاره شده را تعمیر می‌کنم. این موکب را با برزنت به عشق آقا و خدمت زایرین زدیم. همینجا هم اسکان داریم. هرچی هم اینجا وسیله استفاده می‌کنیم یا کمک مردمی است یا خودمون خریداری کردیم.»
موکب داران‌در تلاش برای نوکری زائران حسینی هر چه دارند در طبق اخلاص می گذارند. اگر در مسیر لباس‌ها هم کثیف نشده نباشد، برای دلخوشی متولیان موکب لباسشویی هم که شده، شال و پیراهنی را می هند که بشویند تا از این طریق نذر جماعت خشک‌کن و اتو کن هم ادا شود.
محمد از اصفهان در رخت‌شورخانه موکب ٢٠٢ به عشق خدمت آمده است و می‌گوید: «حتی زیارت نرفتم. هنوز دوست دارم به زائران خدمت کنم و بعد سر فرصت می‌رم زیارت و درد دل.»
از موکب تعمیر کالسکه و ویلچر تا وفور موکب غذاهای نذری همه به دنبال ادای نذر خود هستند. تلفن نذری و دمپایی نذری و ....
امسال اربعین به گفته بسیاری که بیش از پنج بار است در این جمعیت عظیم شیعه شرکت کرده‌اند، شلوغ تر از همه سال‌ها بوده است و نجف اشرف این روزها پذیرای خیل مشتاقان زیارت امیرالمومنین که همقدم هم از این شهر رهسپار زیارت سرور و سالار شهیدان می‌شوند. در مسیر ماساژورها با شوق زیادی پای زایرین ماساژ می‌دهند و به‌شکلی پای زایرین می‌افتند که فقط عشق و دلدادگی می‌تواند این کار را توجیه کند. زایرین هم خستگی پاهایشان را به این خادمین می‌سپارند تا موکبشان رونق بگیرد.
توصیف طریق «یاحسین» غیر ممکن است. تنها می‌توان بخشی از راز و نیاز خوش با خالق سبحان، بی‌تابی دیدار مولا، زیارت حرم علمدار و شگفتی‌های مسیر را بازگو کرد. وصف راز و نیازها با مولا و دعاهای حاجتمندانی که از خوش به حال‌های روزگار تقاضای دعا کرده‌اند بسیار سخت است.
