نویسنده کتاب آیین، نمایش و شبیه‌خوانی در هرمزگان در گفت‌وگو با ایسنا، تصریح کرد: در این کتاب در بحث نمایش شبیه‌خوانی نگاه غالب مسائل اجتماعی بوده است.
مهدی عطایی دریایی با اشاره به اینکه در این کتاب بحث تاریخی شبیه‌خوانی مطرح نیست، اظهار کرد: در این کتاب نگاهی به بررسی واقعه کربلا براساس موضوع هنر بوده و از واقعه تاریخی آن تفکیک می‌شود.
وی با بیان اینکه تأثیری که واقعه کربلا بر هنرمندان و اندیشه‌ورزان می‌گذارد بر هیچ‌کس پوشیده نیست، خاطرنشان کرد: هنرمندان متأثر از واقعه کربلا دست به خلق آثار می‌زنند و این تأثیر خود مفهومی مشخص و قابل‌تحلیل است.
این هنرمند هرمزگانی با اشاره به اینکه 30 مجلس شبیه‌خوانی از دیرباز شکل‌گرفته که به اجرا درمی‌آید، افزود: هیچ‌یک از این 30 مجلس ارتباط مستقیمی با رخداد تاریخی کربلا یکدیگر ندارند بلکه با تخیل، تحلیل و شرایط فرهنگی هر مرزوبوم شکل‌گرفته و آمیخته‌شده است.
وی ادامه داد: در مقدمه کتاب آورده شده است که موضوع شبیه‌خوانی یک بحث عام بوده که در ذهن، تعزیه را تداعی می‌کند درحالی‌که تعزیه بخشی از شبیه‌خوانی را در برمی‌گیرد.
عطایی دریایی با بیان اینکه تعزیه و نمایش شبیه‌خوانی یک دستاورد ایرانی است و از جایی به کشورمان منتقل نشده است، عنوان کرد: باید به خود ببالیم که این هنرنمایشی از آن کشورمان بوده است.
وی با اشاره به اینکه شبیه‌خوانی نتیجه هنر تخیل هنرمندان و شهدا است، اظهار کرد: برجسته‌ترین افراد در تحصیلات عالیه در خارج از کشور با مدرن شدن تعزیه مخالف هستند زیرا این موضوع لطمه به تعزیه می‌زند.
نویسنده کتاب آیین، نمایش و شبیه‌خوانی در هرمزگان افزود: حتی گرفتن میکروفن در تعزیه را بسیاری از افراد امری اشتباه قلمداد می‌کنند زیرا یک هنرمند تعزیه همچون نمایش باید با صدای رسا مطلب را به گوش شنونده برساند.
وی با اشاره به اینکه موضوع نگران‌کننده برخی انحرافات بر نمایش و شبیه‌خوانی است، بیان کرد: ورود موسیقی سنج و دمام در شبیه‌خوانی امری غیرقابل درک است زیرا حفظ سنت و آئین‌ها ارزش دارد.
عطایی دریایی با بیان اینکه ساز می‌تواند هیجان را بر تعزیه بیفزاید اما به شکل سنتی باید به اجرا دربیاید، خاطرنشان کرد: استفاده از سنج و دمام ضربه به این آئین سنتی در هرمزگان می‌زند.
وی در پایان گفت: کسی با نوآوری مخالف نیست اما با جایگزینی مخالفیم زیرا به اصل موضوع و ریشه آن ضربه می‌زند.
