الهام کریمی در گفت‌وگو با ایسنا افزود: مدارس یکی از کاربری‌های حساس به صدای محیطی هستند. ایجاد فضای آرام بدون سروصدای ترافیک از اصلی‌ترین نیازهای فضاهای آموزشی است که متأسفانه در شهرهای بزرگی چون تهران جمعیت زیاد، کمبود فضای کافی و جانمایی نامناسب انواع کاربری‌های شهری موجب نادیده گرفتن این موضوع شده است.
وی در ادامه گفت: در حال حاضر بر اساس سنجش‌های صورت گرفته توسط شرکت کنترل کیفیت هوا، مدارسی که در مجاور معابر اصلی پر تردد و بزرگراه های شهر تهران واقع شده‌اند در معرض تراز صوتی بالاتر از 55 دسی‌بل قرار دارند، این در حالی است که بسیاری از این مدارس فاقد هرگونه راهکار کنترل صدا و پنجره دوجداره هستند.
کریمی تأکید کرد: استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست برای کاربری‌های حساس مانند مسکونی، آموزشی و درمانی برای طول روز 55 دسی‌بل و در شب 45 دسی‌بل هست.
این کارشناس صوت شرکت کنترل کیفیت هوای تهران با اشاره به تبعات منفی آلودگی صوتی تأکید کرد: طبق نظر محققان، آلودگی صوتی و خانه‌های پر سروصدا و شلوغ می‌تواند سبب به تأخیر افتادن رشد زبانی و شناختی کودک شود حتی کودکانی که مدارس آنان نزدیک مکان‌های شلوغ و پر سروصدا مانند راه‌آهن، فرودگاه و یا اتوبان‌ها قرار دارد ، نمرات درسی (به ویژه خواندن) پایین‌تری می‌گیرند.
وی افزود: با توجه به آثار منفی آلودگی صوتی از جمله کاهش قدرت تکلم دانش آموزان در مقاطع ابتدایی و مهد کودک، کاهش تمرکز و قدرت یادگیری و آسیب به حنجره معلم‌ها، استفاده از راهکارهای کاهشی برای مدارسی که در شرایط غیر استاندارد قرار دارند، بسیار ضروری است.
کریمی درباره راهکارهای کاهش آلودگی صوتی گفت: در حال حاضر نقشه‌های حریم صوتی بزرگراه‌های شهر تهران توسط شرکت کنترل کیفیت هوای تهران تهیه شده است. مدارسی که در حریم صوتی بزرگراه‌ها واقع شده‌اند و در معرض تراز صوتی بالاتر از حد استاندارد قرار دارند در صورت امکان باید به مکان دیگری منتقل شوند.
وی افزود: اگر امکان تغییر مکان مدارس وجود ندارد، باید راهکارهای کاهشی برای آنها اتخاذ شود. به عنوان نمونه از پنجره‌های دو یا چند جداره استفاده شود.
این کارشناس صوت شرکت کنترل کیفیت هوای تهران افزود: بهره‌گیری از مواد جاذب صدا در دیوارهای مدارس پیش از ساخت و یا استفاده از پرده‌های آکوستیک از دیگر راهکارهاست. آسفالت متخلخل یکی دیگر از این راهکارهای کاهشی است که می‌تواند میانگین تراز صوت را در مقطع مورد استفاده 3 تا 4 دسی‌بل کاهش دهد.
وی توصیه کرد: همیشه پیشگیری بهتر از درمان است، لذا بهتر است در ساخت مراکز آموزشی جدید توجه داشته باشیم که مکان‌هایی با تراز صوتی بالا مانند مجاور بزرگراه‌ها یا معابر اصلی با تردد بالا انتخاب نشود.
کریمی در پایان تصریح کرد: نمی‌توان فاصله مشخصی را به عنوان حریم صوتی بزرگراه در نظر گرفت چراکه بستگی به حجم ترافیک و میزان تراز صدای بزرگراه دارد اما به‌طور کلی رعایت فاصله 50 تا 100 متر از حاشیه بزرگراه و استفاده از پوشش گیاهی متراکم در این فاصله، می‌تواند صدای دریافتی توسط کاربری‌های مجاور بزرگراه را به حد استاندارد برساند این در حالیست که بخشی از مدارس شهر تهران چسبیده به بزرگراه هستند.
