به گزارش ایسنا به نقل از دیلی‌میل، این فناوری نیازمند متصل‌شدن یک بلندگو به پیشانی یا قفسه سینه شخص متکلم است. همچنین چهار الکترود باید به لب و فک وی متصل شوند.
این الکترودها از طریق فناوری موسوم به الکترومیوگرافی، سیگنال‌های الکتریکی تولیدشده توسط عضلات صورت شخص متکلم را ضبط می‌کنند.
محققان از یک الگوریتم ماشین یادگیری برای تعیین این موضوع استفاده کردند که کدام سیگنال‌های عضلات صورت شخص با 10 واژه خاص مرتبط می‌شوند. این واژه‌ها شامل "بله"، "عقب"، "توقف" و "نه" بودند.
آن‌ها دریافتند این ابزار می‌تواند واژگان را با دقت بیش از 80 درصد تشخیص دهد، حتی زمانی که شخصی که الکترودها را پوشیده، صحبت نمی‌کند و کلمات را فقط با لب بیان می‌کند.
این سیستم با بلندگوی پوشیدنی جفت شده است و این بلندگو واژه‌ای که شخص نجوا می‌کند یا بیان می‌کند را به صورت فراصوت ضبط می‌کند.
آن‌چه این سامانه را منحصربه‌فرد می‌کند، توانایی آن برای آرایش‌کردن پیغام‌های گفتاری به شخصی خاص بدون شنیده‌شدن آن توسط دیگران است. سیستم مزبور با منتشر کردن فراصوت در یک پرتو باریک و با زاویه فقط 6 درجه این کار را انجام می‌دهد، بنابراین فقط افراد حاضر در مسیر پرتو می‌توانند آن را بشنوند.
این ویژگی را می‌توان سفارشی‌سازی کرد و به طور مثال، چنانچه شخص متکلم یک دوربین رهگیری‌کننده چشم بپوشد، پیغام‌ها می‌توانند در جهت نگاه وی مخابره شوند. همچنین، پیغام‌های فراصوت می‌توانند از طریق یک اشاره‌گر لیزری جهت‌مند شوند، اما این قابلیت برای سربازان کارآمد نیست.
سازندگان مدعی هستند نسخه‌های بعدی این فناوری می‌تواند واژگان بیشتری را شناسایی کند؛ آن‌ها همچنین به دنبال فشرده کردن و جادادن این سامانه در لباس هستند.
