به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، سیستم سونار جدید شرکت "لئوناردو"(Leonardo) موسوم به "ULISSES" به تازگی یک آزمایش دریایی زنده را در سواحل ایتالیا به انجام رسانده است. این ردیاب با پردازش سیگنال‌های حداکثر 64 شناساگر و حسگر عمقی(سونوبوی- sonobuoy) که به دریا انداخته می‌شوند، قادر به شناسایی دقیق تعداد زیادی زیردریایی شبیه‌سازی شده بود و راه خود را برای ورود به خط تولید در سال آینده باز کرد.
یکی از مهم‌ترین دارایی‌ها در جنگ زیردریایی‌ها، ردیاب سونار(sonar) است. زیردریایی‌ها هنگامی که زیر آب می‌روند نامرئی هستند. با این حال، اختراع سونار در جنگ جهانی اول همه چیز را تغییر داد.
فناوری سونار با شنیدن صدای زیردریایی‌ها باعث می‌شد آنها خیلی زود شکار شوند و موجب شروع یک مسابقه تسلیحاتی بین فناوری‌های مخفی ماندن و سونار شد که تا به امروز نیز ادامه دارد.
سونار یا ناوبری و فاصله‌یابی صوتی، دستگاه ردیاب زیردریایی است که طرز کار آن استفاده از انتشار امواج صوتی است. علاوه بر ردیابی، این روش معمولاً به منظور ناوبری و ارتباط با دیگر یگان‌های شناور و زیرآبی نیز استفاده می‌شود.
خفاش‌ها به منظور حرکت کردن و تعیین مسیر و شکار حشرات به عنوان غذا در تاریکی مطلق، یک سامانه با قدمت بیش از 60 میلیون ساله دارند که بر هر سیستم ناوبری که تاکنون به وسیله فناوری تولید شده، برتری دارد. خفاش‌ها با فریاد زدن در فرکانس‌های فراصوت(معمولاً بالای 20 کیلوهرتز) می‌توانند صداهای منعکس‌شده از اشیاء اطرافشان را تشخیص دهند و آنها را به صورت «تصویر صوتی» تفسیر کنند. این خیلی موضوع پیچیده‌ای است که آنها می‌توانند در سرعت‌های بالا پرواز کنند و در مسیرشان از همه موانع اجتناب کنند، آنها حتی می‌توانند حشرات کوچک را از چند متری تشخیص دهند.
بانگ‌ها و صداهای مافوق صوتی که در حنجره خفاش‌ها تولید می‌شود، برای محیط اطرافشان مناسب است و برای پیدا کردن غذا کارآمد و دقیق است. این بدان معنی است که انواع مختلفی از مکان‌یابی‌ها را با استفاده از انعکاس صداها مطابق با مقتضیات زیستگاه‌های متفاوتی که دارند انجام دهند. مکان‌یابی با استفاده از انعکاس صدا عبارت از یک سیستم حسی در جانوران مشخصی مثل خفاش‌ها و دلفین‌ها است. براساس این سیستم آنها معمولاً صداهایی از خودشان خارج می‌کنند و انعکاس این صداها را برای تعیین مسیر و فاصله اشیا تفسیر می‌کنند. سپس خفاش‌ها این صداهای مافوق صوت را به شنیداری تبدیل می‌کنند.
سونار در آغاز یک وسیله شنود بود که سپس به یک سیستم فعال تبدیل شد که امواج صوتی ارسال می‌کرد و این امواج با برخورد به اشیاء زیر آب برمی‌گشتند تا وجود آنها برای ردیاب آشکار شود. با گذشت چند دهه، سیستم‌ها پیچیده‌تر می‌شدند و در بعضی موارد توسط الگوریتم‌های الکترونیکی و رایانه‌ای به طور فزاینده‌ای پیچیده شدند که اکنون نه تنها می‌توانند امواج برگشتی را تشخیص دهند، بلکه می‌توانند آنها را فیلتر و تجزیه و تحلیل کنند.
آنچه که در مورد "ULISSES" غیرمعمول است این است که این ردیاب یک ردیاب سبک وزن است که شامل یک پردازنده، فرستنده، گیرنده و ضبط کننده با وزن کمتر از 20 کیلوگرم است و به اندازه کافی کوچک هست تا بتواند به جای یک کشتی یا یک هواپیمای گشت دریایی بزرگ، در یک هلی‌کوپتر یا یک هواپیمای بدون سرنشین(پهپاد) سبک جای بگیرد.
شرکت "لئوناردو" می‌گوید این ردیاب با وجود کوچک بودن دارای عملکردی چند مرحله‌ای است که می‌تواند داده‌های 64 سونوبوی یا حسگرهای سونار غوطه‌ور در آب را جمع آوری و تجزیه و تحلیل کند. این اجازه می‌دهد تا نه تنها چندین زیردریایی متخاصم را شناسایی کند، بلکه موقعیت‌های آنها را مشخص کند.
طبق گفته سازندگان، آزمایش‌های اخیر در یک محیط واقعی انجام شد و زیردریایی‌ها شبیه‌سازی شدند. در این آزمایشات، "ULISSES" توانست اهداف را شناسایی کرده و آنها را برای اپراتور نمایش دهد. این ردیاب می‌تواند در پهپادهای موجود جاسازی شود و با حسگرهای متنوع برای ردیابی خودکار کار کند و از راه دور سنوبوی‌ها را کنترل کند.
