سرویس ورزش مشرق –از جمله دلایل موفقیت استراماچونی در استقلالی که از شفر گرفته و به او تحویل داده شد تصمیم مهمی بود که این مرد ایتالیایی در ابتدا گرفت. ایتالیایی ها که بیشترین تعداد مربی موفق فوتبالی را بین همه مربیان جهان از کشورهای مختلف در اختیار دارند ظاهرا یکی از مصمم ترین نفرات خود در این حرفه را روانه ایران کردند. استراماچونی به قدری در کارش مصمم بود که حتی با علم به جدایی 16 بازیکن از تیم سوم فصل قبل لیگ برتر هرگز در موفقیتش با این تیم شکی به دل راه نداد.
از بارزترین مشخصات او سختگیری در کار، جدیت و تلاش فراوانش است. برخورد قهری و اخراج چند بازیکن از تیم استقلال در همان روزهای اول همکاری استراماچونی با استقلال به شاگردانش فهماند کسی که جای شفر آمده اهل شوخی و وقت گذرانی نیست. استراماچونی که در تصاویر منتشر شده از او کمتر صورتش را خندان دیده ایم این جدیت را در تیمش نهادینه کرد.
بیشتر بخوانید:
او با دستیارانی که از ایران، آرژانتین و ایتالیا در اختیار داشت از روز اول اتمام حجت کرد. استراماچونی که شناختی از لیگ برتر کشوری در خاورمیانه نداشت تصمیمی معقول گرفت تا پیش از هر چیز زمینه اصلی کارش را در بهترین شرایط ممکن فراهم کند. او که می دانست در هفته های دشوار ممکن است موانع جدی بر سر راه استقلال ایجاد شود ابتدا توان جسمانی نفراتش را به قدری بالا برد که می بینیم استقلال تا دقیقه 90 باز هم عطش گلزنی دارد و دو بازی جام حذفی اش را بعد از 120 دقیقه پیروز شد.
تیمی که این مرد 43 ساله ایتالیایی با تکیه بر فاکتورهای خاص خودش راهی مسابقات می کند حالا نتایجی گرفته که لرزه بر تن رقبای خودش انداخته است. تیمی که در هفته اول مغلوب ماشین سازی شده و برخی معتقد بودند باز هم نیم فصلی ناامید کننده را با این همه تغییر و تحول در کادر بازیکنان و فنی اش دارد حالا در حال شکستن رکوردهای پیروزی متوالی و از این دست است.
بی گمان حالا پس از بازیهای آخر دور یک هشتم نهایی جام حذفی هیچ تیم صعود کرده به دور یک چهارم نهایی دوست ندارد به استقلال استراماچونی برخورد کند. تیمی که در دو استادیوم وحشتناک کشور به نامهای یادگار امام تبریز و وطنی قائمشهر پیروز بیرون آمده است و میانگین بالای گلزنی اش در 5 دیدار اخیر نشان از عطش برد در این تیم دارد می تواند برای هر تیمی خطرناک باشد. استقلال این هفته ها شبیه به پرسپولیسی شده که طی سه فصل گذشته هیچ تیمی از رویارویی با آن خوشحال نمی شد.
