۳۰ واقعیت جالب درباره روزی روزگاری در هالیوود که احتمالاً نمی‌دانید

فیلم‌های کوئنتین تارانتینو مملو از ارجاعات به فرهنگ عامه مردم آمریکا و سایر فیلم‌های سینمایی بوده است و این موضوع باعث شده طرفداران بعد از تماشای فیلم‌های این کارگردان پرآوازه مستقیماً به سراغ خواندن نکات ریز و جزئیات فیلم‌های او بروند. بنابراین ما در این مطلب تلاش کرده‌ایم تعدادی از جالب‌ترین واقعیت‌های آخرین فیلم کوئنتین تارانتینو، «روزی روزگاری در هالیوود» Once Upon a Time in Hollywood، را گردآوری کنیم. پس تا انتها با ما همراه باشید.

همچنین بخوانید:
10 فیلم و برنامه تلویزیونی که الهام‌بخش تارانتینو در ساخت روزی روزگاری هالیوود بودند

1 – عنوان این فیلم در واقع ادای احترامی است به سرجو لئونه؛ کسی که هر دو فیلم «روزی روزگاری در غرب» 1968 Once Upon a Time in the West و «روزی روزگاری در آمریکا» 1984 Once Upon a Time in America را کارگردانی کرده است. کوئنتین تارانتینو از لئونه به عنوان یکی از فیلم‌سازان مورد علاقه‌اش و تاثیرگذار در طول مسیر حرفه‌ای خود یاد کرده است.
2 – مارگو رابی در این فیلم، شارون تیت را به تصویر می‌کشد و از برخی جواهرات او برای بازی در فیلم استفاده کرده است. خواهر شارون تیت، دبرا، این جواهرات را در اختیار رابی قرار داده بود.
3 – وقتی شارون به تماشای فیلم خود «خدمه خرابکار» 1968 The Wrecking Crew می‌رود؛ فیلم‌سازان تصمیم گرفتند به جای بازآفرینی صحنه‌ها با رابی، از فیلم واقعی استفاده کنند. در اینجا شارون تیت واقعی برای مدت کوتاهی روی صفحه نمایش ظاهر شد.
4 – یکی از فیلم‌های ایتالیایی‌ای که ریک در آن بازی می‌کند، در اصل کارگردانی آن را آنتونیو مارگریتی برعهده داشته است؛ در فیلم «حرامزاده‌های لعنتی» 2009 Inglourious Basterds آنتونیو مارگریتی نام مستعاری است که Donny Donowitz برای دزدکی وارد شدن به نمایش اولیه Nation’s Pride از آن استفاده می‌کرد.

5 – تارانتینو فیلم‌نامه «روزی روزگاری در هالیوود» را به عنوان “احتمالاً شخصی‌ترین” فیلم‌نامه‌اش در نظر می‌گیرد.
6 – سکانس مهمانی در کاخ پلی‌بوی، در واقع در همان‌جا فیلم‌برداری شده است. تارانتینو چندین بار مهمان هیو هفنر بوده است.
7 – این آخرین فیلم لوک پری است. پری در اواخر فوریه 2019 دچار سکته مغزی شدید شد و در چهارم مارس درگذشت. اسکات لنسر ادای احترامی به وین موندر و نقش او در «لنسر» 1968 Lancer است. موندر در 11 نوامبر 2018، ده روز پس از پایان فیلم‌برداری این فیلم درگذشت.
8 – تارانتینو گفته که او پنج سال بر روی این فیلم‌نامه کار کرده ‌است.
9 – استیو مک‌کوئین که در این فیلم، دیمین لوئیس، نقش آن را بازی می‌کند؛ یکی از نام‌های برتر لیست قتل منسن از سلبریتی‌های سطح بالا بود. مک‌کوئین به گونه‌ای برنامه‌ریزی کرده بود که شارون تیت را در عصر همان روز که به قتل رسید ملاقات کند، اما در نهایت این کار را نکرد.
10 – کوئنتین تارانتینو اظهار داشته است که این داستان شامل چندین داستان موازی است و نزدیک‌ترین چیز به فیلم اولیه‌اش «داستان عامه‌پسند» 1994 Pulp Fiction است.

11 – کادیلاک در این فیلم به مایکل مدسن تعلق دارد. این اتومبیل همچنین در فیلم «سگ‌های انباری» 1992 Reservoir Dogs ظاهر شده بود که مدسن آن را می‌راند.
12 – طراحی روی دیوار در فرودگاه همانند طراحی روی دیوار در فرودگاه نشان‌داده‌شده در صحنه آغازین فیلم «جکی براون» 1997 Jackie Brown است.
13 – کوئنتین تارانتینو خود را یکی از خوش‌شانس‌ترین کارگردانان تاریخ هالیوود می‌داند چراکه توانسته هم‌زمان از لئوناردو دی‌کاپریو و برد پیت بازی بگیرد.
14 – برای تارانتینو، شارون تیت حضوری فرشته‌وار در سراسر فیلم دارد. او حتی تیت را یک روح ملکوتی در زمین در نظر می‌گیرد؛ مطابق واژگان به کاربرده‌شده توسط خود تارانتینو “تا حدی، او در این فیلم نیست، او در قلب ماست.”
15 – در ابتدا قرار بود که این فیلم در تاریخ 9 اوت سال 2019، یعنی در پنجاهمین سالگرد قتل شارون تیت و دوستانش توسط اعضای “خانواده” چارلز منسن، اکران شود. تا اینکه سونی تاریخ اکران فیلم را به 26 جولای 2019 تغییر داد. جون دیدین در مجموعه‌ای از مقالاتش تحت عنوان “آلبوم سفید” نظریه‌پردازی کرد که 9 اوت 1969 روزی بود که جنبش “هیپی”، دوران عشق آزاد، و دهه 1960 به طور کلی در نتیجه این قتل‌ها به یک پایان ناگهانی رسیدند.

16 – کوئنتین تارانتینو از این فیلم تحت عنوان “قطعه خاطره‌اش” یاد می‌کند. او حتی آن را با فیلم آلفونسو کوارون، «رما» 2018 Roma مقایسه می‌کند.
17 – کوئنتین تارانتینو در گذشته ادعا کرده بود که نقشی را به طور خاص برای آل پاچینو در این فیلم نوشته است. پاچینو در این فیلم در نقش یک نماینده خیالی هالیوودی به نام ماروین شوارتز بازی می‌کند. نقش او در واقع مدیر دفتر کاراکتر دی‌کاپریو است.
18 – شارون تیت (مارگو رابی) از یک فروشگاه کتاب دیدن می‌کند تا یک نسخه از «تس دوربرویل» Tess of the d’Urbervilles را خریداری کند. شارون تیت واقعی نسخه‌ای از این کتاب را به شوهرش، رومن پولانسکی داد؛ آن هم زمانی که در اروپا بود و درست قبل از برگشتنش به آمریکا. پولانسکی گفت که از روی آن یک فیلم بزرگ خواهد ساخت و دوست دارد که شارون ستاره فیلمش باشد. این آخرین باری بود که پولانسکی تیت را زنده دید. او بعدها از این کتاب فیلم «تس» 1979 Tess را اقتباس کرد و آن را به همسر مقتول خود اهدا کرد.
19 – نشان اختصاصی کارگردان:‌ پاهای برهنه زن به طور آشکارا در یک نما نمایش داده شد؛ دو بار. یک بار وقتی که شارون تیت فیلم خودش را در سال سینما به نظاره می‌نشیند و دیگری زمانی است که پوسیکت سوار اتومبیل کلیف می‌شود تا او را به مقصد برساند.

20 – تهیه‌کنندگان مشکلاتی اولیه برای متقاعد کردن فروشندگان بلوار هالیوود داشتند به این جهت که اجازه دهند ساختمان‌ها و محوطه‌های آنان با نماهای خارجی آن دوره زمانی همسان‌سازی شود تا فیلم بازتاب بهتری از 60 میلادی پیدا کند. اما بعد از آنکه فیلم‌برداری آن قسمت فیلم به پایان رسید، اکثر آن افراد تقاضا کردند که نمای خارجی ساختمان‌ها را به همین حالت نگه ‌دارند چراکه آن‌ها در حال حاضر جلوه آن دوره را بسیار بیشتر ترجیح می‌دهند.
21 – این فیلم اولین هم‌کاری آل پاچینو و لئوناردو دی‌کاپریو محسوب می‌شود.
22 – رومن پولانسکی سگ خود را “دکتر ساپیرشتین” صدا می‌کند. این اسم، نام یکی از کاراکترهای فیلم «بچه رزماری» 1968 Rosemary’s Baby بود؛ آخرین فیلم او در آن زمان.
23 – برای کوئنتین تارانتینو، این فیلم، نامه عاشقانه او به L.A است.
24 – برای تارانتینو، ریک دالتون تنها یک شخص نیست، زیرا تارانتینو تلاش آگاهانه‌ای برای به طور کامل مطابق نبودن آن کرد. برای تصویرسازی دالتون کمی از اد برنز، تای هاردین (مردی که می‌توانست مک‌کوئین باشد) و اندکی هم از ویلیام شاتنر به کار برده شده است.

25 – چین از صدور گواهی‌نامه اکران «روزی روزگاری در هالیوود» در کشور خود امتناع ورزید و قویاً اشاره کرد که مشکل آن، نحوه به تصویر کشیده شدن بروس لی در فیلم است. همچنین اعلام کرد که اگر ویرایشی صورت بگیرد که صحنه‌های مربوط به بروس لی را حذف کند، فیلم اجازه اکران پیدا خواهد کرد. کوئنتین تارانتینو به طور علنی پاسخ داد که هیچ فیلمی را به جهت حصول اطمینان از اکران آن در چین، ویرایش نخواهد کرد.
26 – شانون لی، دختر بروس لی افسانه‌ای، از نحوه به تصویر کشده شدن پدرش توسط بازیگر مایک مو و تحت کارگردانی کوئنتین تارانتینو آزرده‌خاطر شد. او احساس می‌کرد که فیلم پدرش را بسیار بد نشان داده است؛ در نقش یک مغرور خودستا که انگار فقط مشغول چرت‌وپرت گفتن است.
27 – شوارتز (با بازی آل پاچینو) به دالتون می‌گوید که فیلم 14 fists of McCluskey را تماشا کرده است. McCluskey نام خانودگی آخرین مامور پلیسی است که بر صورت مایکل کورلئونه (با بازی پاچینو) در فیلم «پدرخوانده» 1972 The Godfather مشت می‌کوبد.
28 – مدیسن بیتی که در این فیلم نقش پاتریسیا کرنوینکل (کیتی) را بازی می‌کند، او پیش از این نیز در سریال تلویزیونی «آکواریوس» 2015 Aquarius همین نقش را بازی کرده بود.
29 – تارانتینو در مصاحبه‌ای گفته بود که کارگردانی که کارش بیشترین شباهت را به این فیلم دارد؛ فیلم‌ساز فرانسوی، کلود لولوش است.
30 – آهنگی که ریک دالتون در Hullabaloo می‌خواند، “درب سبز” نام دارد که محبوب‌ترین آهنگ جیم لو در سال 1956 بوده است.
منبع: وب‌سایت IMDB

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.