به گزارش ایسنا، در این مراسم نصرت‌اله محمودزاده از نویسندگان حوزه ادبیات پایداری در سخنانی گفت: اساسا نوشتن در رابطه با شهدای اطلاعات و امنیت که زندگی خاکستری داشتند بسیار سخت و دشوار است. شهدای اطلاعات و امنیت انسان‌هایی خاموش بوده‌اند. از همین‌رو نوشتن در رابطه با این افراد بسیار متفاوت و دشوار است.
وی ادامه داد: اگر می‌توانستیم ویژگی فرماندهان‌مان را به نگارش در بیاوریم بدون شک نظریه‌های فرماندهان جنگ‌های جهانی پوست می‌انداخت، چرا که فرماندهان ما بر قلب‌ها فرماندهی می‌کردند. خوشبختانه انجمن پیشکسوتان سپاه که یک نهاد مردمی است توانسته تاکنون در حوزه شهدای اطلاعات و امنیت فعالیت‌های خوبی انجام دهند.
این رزمنده دوران دفاع مقدس با بیان این‌که انجمن پیشکسوتان سپاس راه درستی را انتخاب کرده است، توضیح داد: من تصور می‌کنم اساسا بعد از 30 سال بتوانیم به این شهدای اطلاعات و امنیت یا شهدای اطلاعات و عملیات بپردازیم، اما موضوعی که مهم است این می‌باشد که باید در طراحی و ورود به تحقیق در این حوزه و تجدیدنظر کنیم. ما کارهای روی زمین مانده فراوانی داریم. از طرفی دشمن هم بدش هم نمی‌آید که سرمایه این‌چنینی دفن شود. شخصیت‌های ما با شخصیت‌هایی که در جنگ حضور داشته‌اند متفاوتند و همین تفاوت به اصل قضیه در نگارش آثار پیرامون شهدای اطلاعات و امنیت به ما کمک می‌کند.
محمودزاده ادامه داد: با نگاه به کتاب «به باغ همسفران» ما با سبک جدیدی روبه‌رو هستیم که تازه است، اما موضوع این است که نویسنده باید به ما بگوید که کتاب زندگینامه نوشته یا مستند. شهید احمد باقری می‌خواهد به واسطه نویسنده با نسل بعد از خودش پیوند خوبی برقرار کند. حوالی حوادث، یافته‌های شخصیت، طراحی اسم‌ها، فضاسازی و ایده‌پردازی از جمله مولفه‌هایی است که در نگارش رمان و مستندنگاری به آن توجه کنیم. ای کاش در این کتاب که بیشترش در جغرافیای سیستان و بلوچستان جریان دارد به مرام گمشده بلوچ‌ها نیز اشاره می‌شد. ما باید در نگارش قلمی مستقل و آزاد داشته باشیم.
این منتقد با اشاره به این‌که ذوق، انضباط، کوشش سه اصل نویسندگی است، یادآور شد: خانم بهاره بهنام‌نیا که نویسندگی زندگینامه شهید احمد باقری را در این کتاب برعهده داشته است به طور نسبی نمره قابل قبولی در این سه اصل می‌گیرد. موضوعی که ما باید در نگارش‌ها به آن توجه داشته باشیم این است که از فرمول‌های نگارش قرن بیست‌ویکم خارج شویم. خوشبختانه این نویسنده توانسته است به عنوان یک خط‌شکن دست به چنین اقدامی بزند و داستانی در دل داستان دیگر را روایت کند. این ژانر سختی است و باید گروه‌های مرجعی حضور داشته باشند و به نویسنده در طول نگارش اثر کمک کند، موضوعی که وجود دارد این است که سوژه‌های ما در بلوچستان همچنان دست نخورده باقی مانده‌اند. این در حالی است که این منطقه موقعیت بسیار زیبایی برای نوشتن دارند و ما بیشتر به کردستان پرداخته‌ایم. کتاب‌های مستند همواره زنده هستند و این قابلیت را دارند که در چاپ‌های بعدی ویرایش‌هایی در آن اعمال شود.
محمودزاده یادآور شد: اساسا نقد موضوعی سیاه و سفید نیست و ما نمی‌توانیم درباره اثری نظری مطلق بدهیم. نقد در فضایی خاکستری شکل می‌گیرد و باید بدون جانبدارانه از زبان سوم شخص بیان شود.
در بخش دیگری از این نشست شهناز باقری همسر شهید احمد باقری در سخنانی اظهار کرد: پس از 32 سال که از شهادت احمد می‌گذرد ما به او می‌پردازیم متاسفانه تاکنون کسی برای شهدای بلوچستان کاری نکرده است و به همت انجمن پیشکسوتان سپاس کمی از غربت شهید باقری کاسته می‌شود.
وی خاطر نشان کرد: البته خود شهید نیز با وجود این‌که بارها توسط اشرار یا منافقین ترورهای نافرجام شده بود هیچ‌گاه از کاری که انجام می‌داد صحبت نمی‌کرد، چرا که تصور می‌کرد ممکن است ریا باشد.
در بخش دیگری از این نشست بهاره بهنام‌نیا نویسنده کتاب «به باغ همسفران» توضیح داد: روند نگارش داستان دو سال طول کشید و نام‌گذاری کتاب نیز برگرفته از یکی از شعرهای سهراب سپهری است. این شهید با حفظ سمت فرمانده نیروی زمینی و دریایی چابهار بود. که پس از سال‌ها مجاهدت خاموش سال 1367 در جاده ایرانشهر به چابهار به شهادت رسید.
وی ادامه داد: زندگی شهید احمد باقری جدای از فرازونشیب‌های امنیتی جنبه شاعرانه نیز داشت. یکی از دلایل طولانی شدن نگارش کتاب این است که کار نویسندگی در کنار کوشش به جوشش نیز نیاز دارد.
