ایام الله در کلام امام خمینی(ره)

سخنی درباره ایام اللَّه

امر دومی که فرموده است خدای تبارک و تعالی به حضرت موسی: وَ ذَکرْهُمْ بِأَیامِ اللَّهِ اینها را متذکر کن به «ایام خدا». همه ایام مال خداست؛ لکن بعضی از ایام یک خصوصیتی دارد که برای آن خصوصیت «یوم اللَّه» می شود. روزی که پیغمبر اکرم هجرت کردند به مدینه، این روز «یوم اللَّه» است. روزی که مکه را فتح کردند «یوم اللَّه» است. یومِ قدرت نمایی خداست که یک یتیم را که همه رَفضَش[1] کرده بودند، نمی توانست زندگی بکند تو وطن خودش، تو خانه خودش، بعد از چندی فتح مکه به دست او شد؛ و آن قُلْدُرها و آن ثروتمندها و آن قدرتمندها همه در تحت سیطره او واقع شد، و فرمود: أنتُمُ الطُّلَقَاء[2] دیگر آزادتان کردم، بروید؛ این «یوم اللَّه» است. یوم خوارج، روزی که امیر المؤمنین- سلام اللَّه علیه- شمشیر را کشید و این فاسدها را، این غدّه های سرطانی را درو کرد، این هم «یوم اللَّه» بود. این مقدسهایی که پینه بسته بود پیشانیشان، لکن خدا را نمی شناختند، همینها بودند که کشتند امیر المؤمنین را! قیام کردند در مقابل امیر المؤمنین- سلام اللَّه علیه- از لشکر خودش بودند، قیام کردند در مقابل او. برای خاطر آن قضایایی که در صفین واقع شد و امام- علیه السلام- دید که اگر اینها باقی باشند فاسد می کنند ملت را، تمامشان را کشت، الّا بعضی که فرار کردند؛ این «یوم اللَّه» بود. روزهایی که خدای تبارک و تعالی برای تنبیه ملتها یک چیزهایی را وارد می کند، یک زلزله ای وارد می کند، یک سیلی وارد می کند، یک طوفانی وارد می کند، که شلاق بزند به این مردم که آدم بشوید، اینها هم «یوم اللَّه» است. چیزهایی است که به خدا مربوط است.

 «ایام اللَّه» 15 خرداد و 17 شهریور

از آن «یوم اللَّه» ها 15 خرداد بود. 15 خرداد هم از «ایام اللَّه» بود که یک ملت ایستاد در مقابل یک قدرت و کاری کرد که پنج ماه تقریباً حکومت نظامی شد. منتها قدرت نداشت ملت؛ باز اجتماع درست نشده بود، بیدار نشده بودند، شکست خوردند. نه شکست؛ به حسب ظاهر؛ و الّا از همان جا مبدأ پیروزی ملت است. 17 شهریور هم، که امروز ما اینجا مجتمع هستیم، آن 17 شهریور سال گذشته «مِنْ ایام اللَّه» آن هم از ایام خدایی بود که یک ملت، زن و مردش، جوان و غیر جوانش، بایستند و خون بدهند برای احقاق حق. این روز خداست. 17 شهریور «مِنْ ایام اللَّه» است، باید متذکر باشید. باید یادآوری کنید این «ایام اللَّه» را. چنانچه کردید، از یاد نباید برود این «ایام اللَّه» برای اینکه این ایام اند که آدم سازند. این ایام است که جوانهای ما را از عشرتکده ها بیرون می آورد به میدان جنگ می برد. این ایام الهی هست که ملت ما را بیدار می کند، و بیدار کرد. امر می کند: ذَکرْهُمْ بِایامِ اللَّه؛ «ایام اللَّه» را در ذکر مردم وارد کن. یادتان نرود این ایام بزرگی که بر ملت ما گذشت، و «ایام اللَّه» بود؛ مثل «15 خرداد»؛ مثل «17 شهریور». آن روزی که این خبیث[3] فرار کرد از «ایام اللَّه» بود؛ که یک ملتی که هیچ نداشت یک قدرت را شکست، به طوری که نتوانست بماند. نه قدرت خودش، قدرت همه؛ دنیا ایستاده بود مقابل شما، من مطّلع بودم، دنیا ایستاده بود پشتیبان، پشتیبان خودش اول؛ پشتیبان وارث آن، که این شخص بختیار باشد، ثانیاً. ایستاده بودند دنبال او که نگهشان دارند. دو دستی امریکا چسبیده بود که شاه را نگه دارد. وقتی او فرار کرد، دودستی چسبیده بودند بختیار را نگه دارند. می فرستادند پیش ما که این از ماست، این مال ماست! نوکر بودند اینها، و این را بعید ندانید که یک نفر را ده سال، پانزده سال، بیست سال، با یک صورتی نگه دارند؛ به یک صورت ملّی، صورت دروغی ملّی، صورت ملّی کاذب، نگه دارند برای یک روز که به دردشان می خورد. ممکن است بیست سال یک کسی تو مسجد نماز بخواند و عرض می کنم که عبادت به جا بیاورد که یک روز برای آنها کار بکند! این ممکن است. و ممکن است یک نفر آدم ده بیست سال ادّعای صداقت بکند و ملیت بکند و فحش هم بدهد به خارجیها، مقاله هم بنویسد به ضد آنها، تا در دل مردم درست جاگیر بشود، برای یک روز. آن یک روز، آن روزی بود که وقتی او رفت او جایش باشد برای حفظ منافع اجنبیها. هیچ بعید شما ندانید اینها را. چنانچه شد و واقع شد و دیدید و به ما می گفتند که زود است؛ شما حالا نروید زود است، حالا حالا شما به ایران نروید. می خواستند جمع و جور کنند قدرت خودشان را و آشفتگیها را تمام کنند که دیگر امکان رفتن نباشد، آن هم یکی از «ایام اللَّه» بود.

و یکی از ایام بزرگ خدای تبارک و تعالی آن شبی بود که کودتا کردند اینها. آن شبی که ما تهران بودیم و روز هم اعلام حکومت نظامی شد که روز هم کسی بیرون نیاید و آن شب،- بعدها به ما اطلاع دادند- اینها آن شب بنا داشتند که تمام سران قوم، هر کس گوشش می جُنبید بِکشند و تصفیه کنند تا تمام بشود کار، خدا نخواست، آن قیام ملت و آن قیام نورانی ملت، ملت متعهد که بعدش که اینها قیام کردند، نیروهای آن طرف هم به این طرف ملحق شدند، هِی ملحق شدند، یک مسئله ای بود که الهی بود و «مِن ایام اللَّه» بود. این را از یاد نبرید که تمام چیزها را جمع کردند و تمام کیدها را درست کردند برای اینکه در یک شب بریزند کودتا کنند و همه اشخاصی که احتمال می رود یک کاری از آنها بیاید همه را از بین ببرند، ملت را باز برگردانند به آن حال اوّل، خدا نخواست. این یکی از «ایام اللَّه» بود که شما ملت شریف نورانی با قلبهای پُر از ایمان نترسیدید و آن روز ریختید به خیابانها، با اینکه اعلام حکومت نظامی بود، ریختید به خیابانها، و خنثی شد آن چیزی که آنها می خواستند. می خواستند خیابانها خلوت بشود، تانکها را بیاورند همه جا مستقر بکنند، و شب مشغول آن جنایت بشوند. خدای تبارک و تعالی به دادِ این ملت رسید. و آن روز یکی از ایام اللَّه بزرگ است. همه قدرتها دنبال اینها بودند. همه قدرتها، نه فقط قدرت ابرقدرت؛ دیگران هم بودند. آنهایی که به نرخ روز کارهایشان را می کنند؛ نان به نرخ روز می خورند. همه آن روز پشتیبانی می کردند، مع ذلک خدای تبارک و تعالی به شما مرحمت فرمود، شما را بر این قدرتهای بزرگ پیروز کرد و دست اجانب را از مملکت شما کوتاه کرد. و ان شاء اللَّه تا آخر کوتاه است. این ایام یادتان باشد؛ از یادتان نبرید. این ایام بزرگ الهی که از «ایام اللَّه» است اینها را یادتان باشد. یادتان نرود که ما یک 15 خرداد داشتیم، 15 خرداد مبدأ نهضت اسلامی ایران است. یادتان نرود که ما یک 17 شهریور داشتیم. 17 شهریور از «ایام اللَّه» است. و باید یادمان نرود این را. آن قدر شهید دادیم و آن قدر خون دادیم ما آن روز و در مقابل اجانب و در مقابل وابستگان به اجانب. قیام کردند ملت ما و خونشان ریخته شد، لکن پیروز شدیم. مبدأ پیروزی و همه روزهایی که نمی توانیم ما بشمریم. این روزهایی که آنها با کمال شقاوت حمله می کردند و شما با کمال شجاعت زن و مردتان می ایستادید در مقابلشان. یک کسی که برای من نقل کرد گفت من خودم دیدم که یک بچه ده دوازده ساله- یک همچو چیزی- سوار موتورسیکلت بود و رفت طرف تانک! تانک هم او را زیر گرفت از بین برد. اما یک همچو روحیه پیدا شده بود که بچه دوازده ساله هم حمله به تانک می کند، با دست خالی و هیچی. شماها هم با دست خالی یک [شاهنشاهی] 2500 ساله و یک جنایتکاران 2500 ساله را که اگر مطالعه بکند کسی تاریخ را، در اینها شاید یک نفر هم پیدا نشود که جنایتکار نباشد، منتها کم و زیاد داشتند. آنها هم که به آنها «جنّت مکان»[4] می گویند آنها هم جنایتکار بودند! آنها هم. پسر برومند خودش را کور کرد،[5] برای اینکه مبادا یک وقتی قدرت نمایی بکند! آنها هم آن طور بودند. لکن جنایت اصیل، آن کسی که اصیل در جنایت بود، این پسر بود. پدر به این اصالت نبود! برای این [که] هم ارث برده بود، و هم خودش بود! آن که اصیل بود در جنایت، آن که همه چیز ما را به اسم «تمدن بزرگ» عقب نگه داشت، آن که اسلام عزیز ما را با اسم اسلام می خواست محو بکند، آن که مفاخر ما را از بین می خواست ببرد، تاریخ بزرگ ما را می خواست به هم بزند، که از همه اصالتش بیشتر در جنایت بود، این شخصی بود که حالا معلوم نیست کجاها دارد سرگردان می گردد.[6]

آشکار شدن ارزشها در روز سختی

ارزشهای انسانی در اوقات عادی معلوم نمی شود. در اوقاتی که آرام است یک کشور و به طور عادی زندگی را می گذرانند، ارزش اشخاص و ارزش گروهها معلوم نمی شود.

در آن اوقات شاید همه کس مدّعی باشد، مدّعی ارزش، مدّعی انقلابی بودن. و ارزش اشخاص و ارزش گروهها بعد از انقلاب و پیروزی نمی تواند تحقّق پیدا بکند و عرضه شود؛ برای اینکه بعد از پیروزی هم گروههای مختلف می آیند و همه اظهار بستگی می کنند و همه اظهار انقلابی بودن. گروههایی از اطراف برای استفاده و برای چیدن میوه از باغِ حاضرِ انقلاب جمع می شوند؛ و گاهی هم یا بسیاری از اوقات هم، این گروهها، این اشخاص که برای میوه چیدن آمده اند، حاضر نیستند که صاحب باغ هم با آنها شرکت کند! دربست همه چیز را برای خودشان می خواهند. شما بعد از انقلاب شاهد بودید که گروههایی عرض وجود کردند و اشخاصی، و همه به صورت انقلابی وارد شدند و خواستند که در این انقلاب بهره برداری کنند. و مع الأسف خود صاحب باغها را هم به عنوان شریک نشناختند. آن روز، ارزش اشخاص، مردان و گروهها ثابت می شود و نمایش پیدا می کند که روز سختی است و روز مرگ است.

آن روزی که شما آقایان نیروی هوایی آمدید در صحنه و مخالفت کردید با رژیم طاغوتی، آن روز ارزش شما در تاریخ ثبت شد و پیش خدای متعال هم محفوظ است.

کاری که شما آن روز کردید با کارهایی که امروز می کنید بسیار تفاوت دارد. آن روز روزی بود که شما و هر کس که به ملت می خواست پیوند کند و به آغوش اسلام بیاید مواجه با مرگ بود؛ مواجه با گرفتاری بود؛ مواجه با قدرت شیطانی بود. و شما آن روز امتحان دادید. کسانی که نظیر شما در صحنه آمدند و بر ضد طاغوت یا اعتصاب کردند و یا تظاهر کردند، آنها هم ارزش خودشان را به نمایش گذاشتند. لکن شما که از نظامیها بودید و از نیروی هوایی طاغوت آن وقت بودید، این ارزش را بیشتر از دیگران عَرضه کردید که از طاغوت بُریدید و به اسلام پیوند کردید. و پیروزی انقلاب رهین همه ملت است و رهین اقدامات شما و سایر قوایی که بعد از شما به اسلام پیوستند و نمایش ارزش خودشان را دادند. آن روز را هم باید از «یوم اللَّه» ما حساب کنیم. روزی که خدای تبارک و تعالی شما برادران را و شما نیروی عظیم انسانی را در آن روز بسیج کرد؛ و شما اطاعت کردید از خدای تبارک و تعالی و به صف انسانی- اسلامی ملت پیوستید و به آغوش اسلام آمدید. قدر آن روز را همه می دانیم. آن روز، روزی است که در تاریخ و در تاریخ نیروی هوایی ضبط است. و من از همه نیروها- چه نیروی هوایی و چه نیروی دریایی و چه زمینی- و از همه کسانی که قوای مسلَّح بودند آن وقت و در آن وقت در خدمت طاغوت بودند و بعد به خدمت اسلام آمدند، تشکر می کنم، و ملت اسلام از همه آنها قدردانی می کند.[7]

پیام امام خمینی(ره)[8] به ملت ایران (حماسه هفده شهریور- مقاومت ملت در برابر توطئه ها)

بسم اللَّه الرحمن الرحیم

سالروز هفدهم شهریور که گزارشگر جنایات شاهنشاهی ضد انسانی و اسلامی است و از ایام اللَّه و نشانگر مقاومت و شجاعت و ایستادگی ملت در مقابل ستمگران و جنایتکاران است، در خاطره ملت مبارز ایران زنده است و زنده خواهد بود.

ملت شجاع و رزمنده ایران در آن روز و روزهای اختناق و جنایت به دست دژخیمان شاه مطرود، نشان داد که تا رسیدن به هدفهای انسانی- اسلامی خود چون سدی آهنین ایستاده و از قتل عامها و کشتارهای وحشیانه دسته جمعی هراس به خود راه نداده و راه خود را شجاعانه ادامه می دهد. از هفدهم شهریور تا امروز سالروز افتخارآمیز آن، هر گز سستی و فتوری در اراده آهنین ملت انقلابی ایران حاصل نشده، بلکه هر واقعه و فاجعه ای او را مصمم تر و منسجم تر می کند.

هفده شهریور باید درسی باشد برای کوردلانی که گمان کرده اند با به شهادت رساندن چند نفر از سران متعهد کشور، می توانند سد عظیم مسلمانان نیرومند و شجاع را بشکنند.

ملتی را که پانزدهم خرداد و هفدهم شهریور و ایام دیگر را پشت سر نهاده است و چون سیلی خروشان موانع را هر چه بزرگ باشد از سر راه خود برداشته و درهم پیچیده است، نمی شود با کارهای بزدلانه که جز از شکست خورده ها و مأیوسها و مطرودها صادر نمی شود، ارعاب کرد و این دریای متلاطم را از خروشیدن و به پیش رفتن بازداشت.

بگذار کوردلان جنایت پیشه و ورشکستگان، پشت به اسلام و ملت نموده، با لاف و گزاف از خشم و اندوه خود بکاهند و حکومت ایران را متزلزل بخوانند. بگذار بوقهای تبلیغاتی که دستشان از مخازن ما قطع و امیدشان به یأس مبدل گردیده، خود را با تهمتها و دغلکاریها راضی نگه دارند و به ما تهمت ناروای رابطه با اسرائیل- دشمن بشریت- را بزنند. بگذار هر چه می خواهند ایران را بی ثبات و متزلزل و ورشکسته توصیف کنند.

ایران اکنون با انسجام بیشتر و وحدت نظر بالاتر و قدرت زیادتر قوای مسلح به سوی هدفهای اسلامی- انسانی خود می رود و ملت هوشمند ایران با بیداری و هوشیاری برتر، بر پشتیبانی خود از دولت و مجلس و سایر ارگانها افزوده است و این تفاله های امریکایی را از سوراخهای خود بیرون کشیده و به مقامات مربوطه معرفی می نمایند. ارتش و سپاه پاسدار و سایر قوای مسلح اکنون در جبهه ها با پیروزی به نبرد خود شجاعانه ادامه می دهند و بزودی به خواست خداوند متعال، متجاوزان باطل را بیرون می رانند و دولت و مجلس و شورای قضایی و سایر دولتمردان با وحدت نظر و با کمال قدرت به کارهای خویش ادامه می دهند. و ملت عزیز و عظیم و سازش ناپذیر در صحنه حاضر و به هیچ دولت و قدرتی اجازه دخالت در امر کشور را نمی دهد. و ما بحمد اللَّه و توفیق الهی از 15 خرداد تا 17 شهریور و تا امروز که سالروز آن است، با رسیدن به هدفهای عالی اسلامی به راه خود ادامه می دهیم و از خداوند بزرگ عظمت اسلام و مسلمین و عزت مؤمنین و علوّ درجات شهدای 17 شهریور را خواستاریم. و السلام علیکم و رحمة اللَّه.

روح اللَّه الموسوی الخمینی [9]

پیام امام خمینی(ره) به ملت ایران (یوم اللَّه 15 خرداد، پرتوی از عاشورا)

بسم اللَّه الرحمن الرحیم

با سپاس بی حد به خداوند متعال، امروز به روز 15 خرداد 61 رسیدیم. سالروز خرداد 42 خمیر مایه نهضت مبارک ملت بزرگ ایران و روز بذر انقلاب بزرگ اسلامی ماست. ملت عزیز باید این خمیر مایه و بذر پر برکت را در عصر عاشورای 83 [قمری] جستجو کند؛ عصر عاشورای مصادف با ساعات شهادت نصرت آفرین سید مظلومان و سرور شهیدان؛ عصر عاشورایی که خون طاهر و مطهر ثار اللَّه و ابن ثاره به زمین گرم کربلا ریخت و ریشه انقلابات اسلامی را آبیاری نمود. ملت عظیم الشأن در سالروز شوم این فاجعه انفجارآمیزی که مصادف با 15 خرداد 42 بود با الهام از عاشورا آن قیام کوبنده را به بار آورد. اگر عاشورا و گرمی و شور انفجاری آن نبود، معلوم نبود چنین قیامی بدون سابقه و سازماندهی واقع می شد. واقعه عظیم عاشورا از 61 هجری تا خرداد 61 و از آن تا قیام عالَمی بقیة اللَّه- ارواحنا لمقدمه الفداء- در هر مقطع انقلاب ساز است. آن روز یزیدیان با دست جنایتکاران گور خود را کندند و تا ابد هلاکت خویش و رژیم ستمگر جنایتکار خویش را به ثبت رساندند، و در 15 خرداد 42 پهلویان و هواداران و سردمداران جنایتکارشان با دست ستمشاهی خود گور خود را کندند و سقوط و ننگ ابدی را برای خویش به جا گذاشتند، که ملت عظیم الشأن ایران بحمد اللَّه تعالی با قدرت و پیروزی بر گور آتشبار آنان لعنت می فرستد.

سالروز 15 خرداد 60، با 61 که اینک شاهد آنیم فرق بسیار دارد. در سال 60 مع الأسف کشور و ملت شریف گرفتاریهای زیاد داشت که گرفتاری جنگ تحمیلی و خیانت بعضی عناصر آتش افروز برای بیگانگان و خرابکاریهای عناصر فاسد از منافقان تا دیگر گروهکهای منحرف تروریست [که ] منجر به شهادت عده کثیری از عزیزان متعهد به اسلام و جمهوری اسلام گردید، ولی بحمد اللَّه تعالی در سالروز 15 خرداد 61 رزمندگان قدرتمند ما با فداکاری و عاشق پیشگی که پشتوانه آنان عنایت حضرت باری تعالی و توجه خاص حضرت بقیة اللَّه- روحی لمقدمه الفداء- و پشتیبانی ملت بزرگوار در سراسر کشور است، بر جنگ آفرینان پیروز شدند، و اکنون قدمهای آخر را برمی دارند. و صدامیان تبهکار نفسهای احتضار[10] را می کشند و بساط مفسدان داخل و گروهکهای مزدور با همت پاسداران، کمیته ها و پرسنل شهربانی و بسیج و همکاری ملت عزیز درهم پیچیده شد. در سال 60 با فعالیت زیاد خائنان و وابستگان به امریکا می رفت تا میان سپاه پاسداران، این جوانان متعهد فداکار با ارتشیان رزمنده عزیز که فداکاری همگان را در جبهه ها مشاهدیم با دست پلید جنایتکارانی سیاست باز و تروریستهایی جنایت پیشه با حیله هایی شیطانی شکاف پیدا شود. و خداوند می داند که کشور مظلوم ما با این نقشه شوم به کجا کشیده می شد و به ملت شریف چه ها می گذشت و به سر اسلام چه ها می آمد. و به خواست خداوند بزرگ و همت مجلس شورای اسلامی و پشتیبانی ملت شریف در سال 61 سالروز خرداد، این جرثومه های فساد و خیانت و این جنایت پیشگان امریکایی از صحنه خارج و به قبرستان نسیان سپرده شدند.

امروز با سپاس به الطاف خداوند متعال، نیروهای مسلح آن چنان از انسجام و وحدت برخوردار هستند که دلهای بدخواهان پلید را به وحشت مرگبار افکنده اند، و به رغم تبلیغات دروغین رسانه های گروهی دشمنان یاوه سرا، بین قوای مقننه و قضاییه و اجراییه و بین آنان و ملت آن چنان وحدت کلمه و اخوت ایمانی برقرار است که تاریخ نظیر آن را ندیده و بازگو ننموده است. و این جانب امیدوارم که این بارقه الهی که به برکت اسلام و تعهد به آن برای کشور ایران جلوه کرده است برای همیشه برقرار و پایدار باشد. بگذار دشمنان شکست خورده و بدخواهان منزوی که دستشان از همه چیز کوتاه شده است خود را به این دروغهای مفتضح و آرزوهای بچگانه دلخوش کنند که؛ ایران بر سر قدرت در تب و تاب است و روحانیون بر سر به دست گرفتن زمام امور صف بندی می کنند و ایران پس از فلانی در آتیه نزدیک به اغتشاش کشیده می شود و جمهوری اسلامی به جمهوری غیر مذهبی دمکراتیک مبدل می شود! و باید بدانند که این آرزوهای به خیال خود طلایی را به گور خواهند برد. و بحمد اللَّه تعالی ایران عزیز به جایی رسیده است که بین همه ارگانها و گروهها اخوت ایمانی- قرآنی برقرار است و به مرتبه ای از ثبات رسیده است که با مردن اشخاص، هر که باشد، آسیب نخواهد دید. و این رسانه های دروغ ساز گروهی آن چنان مبتلا به خلافگویی و تناقض پراکنی شده اند که شاید به غیر از دوستان خیالپرداز و امیدپرور آنان کسی گوشش به این دروغها بدهکار نباشد. ما در زندگی خود در این انقلاب اسلامی چیزهایی دیده ایم و قبل از آن صحنه هایی دیده بودیم باورنکردنی و شگفت انگیز. از دوره افتادن رضا خان در تکایا و شمع روشن کردن تا قرآن طبع نمودن محمد رضا و احرام حج بستن، از عابد و زاهد و مسلمان شدن صدام تا اسلام شناس شدن کارتر و تا به حکم جهاد مسلمانان علیه ایران، تهدید کردن بلندگوی بگین و ریگان، و شاید اگر زندگی ادامه پیدا کند اینان را در صفهای جماعت و محراب عبادت ببینیم! درست در زمانی که جمهوری اسلامی برای حفظ سرزمینهای اسلامی و حراست از حرمین شریفین، مسلمانان را به وحدت اسلامی دعوت می کند و «یا للمسلمین» می گوید، از مرکز وحی برای خنثی نمودن این فریاد، پیشنهاد جهاد علیه این دعوت را کرده و به نفع امریکا دشمن اسلام، و اسرائیل- که برای گرفتن از فرات تا نیل و سلطه بر حرمین شریفین کوشش می نماید- سینه چاک می زنند. در مدت قریب دو سال که صدام عفلقی به کشور اسلامی ایران تجاوز نمود و شهرهای مسلمان عرب ایرانی را خراب، و کوچک و بزرگ آن سامان را با آتش توپها، و موشکها و سایر سلاحها به قتل رساند، دولتهای جهانخوار و بستگان آنان او را محکوم نکردند و سازمانهای حقوق بشر و امثال آنان دم فرو بسته بودند، ولی امروز که لاشه نیمه جان صدام و حزب کافر بعث عراق در بغداد نفسهای آخر را می کشند همه بوقهای تبلیغاتی و رسانه های گروهی جهانخواران و تمام وابستگان به آنان با تبلیغات و رفت و آمدهای پی در پی، صلح طلب شده اند و استمداد از اسرائیل و مصر و اردن می کنند. و گاهی امریکا ایران را تهدید می کند، و هنوز نفهمیده است که ایران که برای کوتاه شدن دست آنان با انگیزه شهادت قیام نموده است و جهاد در راه خداوند را به جان و دل می خرد، از تهدید امثال او باک ندارد. و اگر مسلمانان جهان از خواب برخیزند و با یاری خداوند دست اتحاد ایمانی به هم دهند هیچ قدرتی نمی تواند آنها را تهدید کند. و مقامات ایرانی آنان را به برادری و اتحاد در هر مقطع دعوت کرده اند. و امید است که به خود آیند و شرافت انسانی و اسلامی خویش را فدای قدرتهای شیطانی نکنند، و به جای آنکه با جمهوری اسلامی ایران- که برای نجات آنان و کشورهای اسلامی حاضر به پشتیبانی از آنان است- دست اخوت دهند، به مخالفت برنخیزند، و خود را فدای صدام عفلقی و اربابانش نکنند. و در غیر این صورت ملت بزرگ و قوای مسلح برومند ایران در هر پیشامدی که به دست خود آنان تحقق پیدا کند خود را در پیشگاه مقدس خداوند بزرگ و ملتهای اسلامی مسئول نمی داند. و ملت ایران نمی تواند در مقابل پیشامدهایی که اسلام یا کشورهای اسلامی را خصوصاً مهبط وحی و حرمین شریفین را تهدید می کند بی تفاوت باشد. ملت ایران همچون سایر مسلمانان جهان در مقابل مشکلات و خطرهایی که برای اسلام در دست اجراست، در پیشگاه خدای قادر مسئول است. و امروز از خطرناکترین امور، «طرح کمپ دیوید» و «طرح فهد» است که اسرائیل و جنایات او را تحکیم می کند. همه ما بویژه دولت عربستان در مقابل اسلام و قرآن کریم و نسلهای آینده مسئول می باشیم. و من خوف آن دارم که خدای نخواسته یک روز ملتها و دولتهای اسلامی به خود آیند که با دست امریکای جنایتکار، اسرائیل به خواستهای ظالمانه و جنایتکارانه خود برسد و از مسلمین کاری ساخته نشود. من طرفداری از طرح استقلال اسرائیل و شناسایی او را برای مسلمانان یک فاجعه و برای دولتهای اسلامی یک انفجار می دانم و مخالفت با آن را یک فریضه بزرگ اسلام می شمارم، و به خداوند بزرگ از این نقشه ها که به دست مسلمان نماها برای اسلام کشیده می شود پناه می برم.

ملت بزرگ ایران سالروز 15 خرداد را که یوم اللَّه است زنده نگه می دارد، و افتخار قیام ملت را که با مشت گره کرده و خون طاهر خویش در مقابل ستمشاهی پهلوی ایستاد و پایه استوار انقلاب اسلامی را- که سرنگونی قدرتمندترین جنایتکار منطقه را در پی داشت- ریخت از یاد نمی برد. و الآن فداکاریها و مجاهدات جوانان برومند کشور اسلامی را که پایه گذاری خروج از ظلمات به سوی نور و از حقارت به سوی سرافرازی و از اسارت به سوی استقلال را نمود بزرگ می شمارد، و عاشورای فریاد زن «هیهات منا الذلة»[11] و 15 خرداد و دیگر ایام اللَّه را که در پی داشت و از نور الهی عاشورا فروغ و از شمس جمال حسینی گرمی و از پرتو هدایت او معرفت به وظیفه و از استقامت او در مقابل باطل استواری فرا گرفت، ارجمند می دارد.

خداوند تعالی این ملت را که از 15 خرداد 42 تا 22 بهمن 57 و از آن وقت تا کنون برای اقامه عدل الهی از هر چه داشته است گذشته است، و عزیزان برومند خود را که قامت رشید و بلند آنان چون ابدیت استوار و گرمی خونشان چون عشق به جمال جمیل حق روح افزا بود، به پای دوست به قربانگاه فرستادند، با نور هدایت خود ارشاد، و با جلوه قدرت ازلی خود برومند و با بارقه روانبخش خود در احقاق حق و ابطال باطل استوار و پایدار فرماید، و این وحدت و صلابت را از آنان سلب ننماید. «و لا حول و لا قوة الّا باللَّه». و السلام علی عباد اللَّه الصالحین[12].[13]

پیام امام خمینی(ره) به ملت ایران در سالگرد یوم اللَّه 17 شهریور (ضرورت یادآوری ایام اللَّه)

بسم اللَّه الرحمن الرحیم

و ذکرهم بأیام اللَّه[14] (قرآن کریم)

تذکر به «ایام اللَّه» که خداوند متعال به آن امر فرموده است، انسان ساز است. قضایایی که در ایام اللَّه رخ داده است، برای تاریخ و انسانها در طول تاریخ آموزنده و بیدارکننده است. حوادث بزرگ تاریخ که قرآن مجید هم از بعض از آنها یاد کرده است، سرمشقی پر برکت برای ساختن جامعه ها و اشخاص و جامعه عصر ما که عصر انقلاب است، و در کشور ایران که کشور انقلاب و شاهد بسیاری از حوادث بزرگ است که باید آنها را ایام اللَّه محسوب کنیم و به ذکر آنها و تذکر آن ایام بپردازیم؛ که برای ملت قهرمان و مجاهدان سلحشور، درس انقلاب است.

17 شهریور که اکنون در آستانه سالگرد آن هستیم از ایام الهی است که باید ذکر آن را زنده نگه داریم و به نسلهای آینده تسلیم کنیم. فداکاریهای ملت سلحشور در راه اسلام و دیوسیرتی دژخیمان رژیم شاهنشاهی در این روز، و ایامی نظیر آن، درس بسیار ارزنده ای از فداکاری است که ملت مظلوم سلحشور را و رژیم جنایتکار پهلوی را در طول تاریخ معرفی نموده است تا نسلهای آینده ببینند این جمهوری اسلامی با چه جان نثاریها و از خودگذشتگیها به دست آمده است تا ان شاء اللَّه آنان نیز با شهامت و شجاعت و ایثار و فدای عزیزان خویش، این هدیه بزرگ الهی را حفظ نمایند.

17 شهریور 57 و نظایر آن که قبل از پیروزی انقلاب و پس از آن بسیار بوده است و ملت مجاهد ایران بحمد اللَّه تعالی در همه آنها پیروزمندانه و شرافتمندانه و سرافرازانه در سرکوبی ستمکاران، قیام و اقدام نمودند، جلوه الهی و قدرت پایان ناپذیر ایمان به غیب را در جهان پرتوافکن ساخت، و آفتاب فروزنده اسلام را که از گریبان مجاهدان در راه حق سر برآورد، به عالمیان بویژه مظلومان و مستضعفان معرفی نمود، و به آنان درس پر برکت جانبازی در راه هدف الهی را آموخت. بگذار کوردلان در داخل و خارج هر چه می خواهند بکنند و بگویند و به هر جنایتی که روی تاریخ را سیاه می کند و روی منافقان و هم قطاران جنایتکارشان را سیاهتر، دست بزنند، و با انفجارها که کار جنایتکاران ورشکسته است و هر فرد ساده ای می تواند این نحو جنایات را انجام دهد، به اسم قیام مسلحانه برای نجات خلق و جنگ خیابانی برای سرنگونی اسلام و جمهوری اسلامی، برای خود و سبعانی امثال خود، دلخوشی، و برای رسانه های گروهی در خدمت ابرجنایتکاران، سوژه تبلیغاتی بر ضد اسلام و جمهوری اسلامی فراهم کنند.

ملت شریف ایران باید اذعان کند که منافقان سیه بخت و هم قطاران آنان، گوی سبقت را از جنایتکاران تاریخ، و گوی رذالت و خباثت را از سفلگان جهان ربوده اند.

و گمان ندارم شما بتوانید گروه و یا دسته ای را بیابید که جنایات و سفلگی شان به ابعاد این گروهک منافقین باشد که مدعی اسلام راستین باشند و قرآن کریم و آیات حدود آن را محکوم کنند، آن هم با تعبیری جسارت بار و کفر، شعار مدعی طرفداری از خلق باشند، و این گونه با بندگان مستمند و کارگر و طبقه ضعیف رفتار کنند. بمبگذاری کنند و آن را جنگ خیابانی مسلحانه بنامند و ادعای قدرتمندی کنند، و چون دزدان و روبهان فرار کرده و در بیغوله ها بخزند. ادعای سیاستمداری کنند و این گونه با اعمال احمقانه، خود را از ملت جدا و رسوا و منزوی کنند. ادعای علم و جهان بینی کنند و این گونه در مسائل واضح، جاهل باشند که با جهل و نادانی خود تار و پود خود را بگسلانند. ادعای خدمت به میهن و کشور کنند و این گونه به دشمنان سرسخت کشور و میهن خدمت کنند. و از استقلال و آزادمنشی دم زنند و این گونه وابسته به قدرتهای شیطانی باشند.

این جانب صدای انفجاری را که به دست این جنایتکاران در پارک شهر در شب گذشته اتفاق افتاد، در جماران شنیدم. این انفجار عظیم در محلی اتفاق افتاد که مرکز طبقه مستمند و کاسب جزء و کارگر و محل اجتماع زن و مرد و طفل و طبقه ضعیف و محتاج است. و آنچه گزارش شده است، دهها نفر شهید و مجروح به جای گذاشته است که در بین آنان زنان باردار و طفل کوچک شیرخوار بوده است. و شما بدانید که اگر این گروهکها بتوانند، تهران را بویژه محله های جنوب شهر- که بیشتر در تحقق اهداف اسلامی فداکاری کرده اند- یکسره منفجر می کنند. این است قیام مسلحانه و جنگ خیابانی با سپاه پاسداران؛ و این است منطق آنان که برای ریاست دنیا به دام شیاطین افتاده اند. و باید ملت شریف ما بدانند اینان همیشه کارهایی را که انجام می دهند ارزیابی می کنند تا اگر صلاح خود را در انکار دیدند، انکار کنند، و اگر صلاح را در عهده داری دیدند، به عهده بگیرند و آن را از شاهکارهای چریکهای رزمنده خود و به عنوان یک پیروزی، و اگر بشود، جنگ خیابانی مسلحانه، تحویل رسانه های گروهی دهند. و ما بیش از این منتظریم تا رادیوهای بیگانه این عمل احمقانه را به عنوان شکست جمهوری اسلامی و بی ثباتی حکومت، به خورد ساده دلان دهند. از خداوند تعالی عاجزانه تقاضا می کنم که ما را از شرّ نفس اماره و شیطان درونی و بیرونی حفظ فرماید. سلام و درود بر شهیدان و آسیب دیدگان هفدهم شهریور و نظایر آن. سلام و درود بر بازماندگان شهدا از پانزدهم خرداد تا هفدهم شهریور 57 و تا پانزدهم و هفدهم شهریور 61.

و سلام بر ملت شریف و مجاهد ایران که با همت والای خود هر مشکلی را تحمل و با روی گشاده در جبهه و پشت جبهه برای اهداف مقدس اسلام فداکاری می کنند. و سلام و صلوات خداوند متعال و ملائکة اللَّه و انبیای معظم و اولیای خدا بر حضرت بقیة اللَّه- ارواحنا لتراب مقدمه الفداء- و السلام علی عباد اللَّه الصالحین[15].[16]

روح اللَّه الموسوی الخمینی

پی نوشت ها