به گزارش ایسنا، در این گزارش آمده است:
کمیته اجرایی مسابقات کنفدراسیون فوتبال آسیا تحت نفوذ حاکمیت و سیاستهای خصمانه برخی از دولتهای منطقه، تصمیماتی را درخصوص سلب امتیاز میزبانی باشگاههای فوتبال ایران با ادعای واهی ناامن بودن ایران اتخاذ کرده است؛ ایرانی که خود تأمین‌کننده و تضمین‌کننده امنیت کشورهای منطقه است. سوابق موضوع نشان می‌دهد که پیش از این کشورمان توسط نهادهای ورزشی آسیایی و جهانی با جرائم و محرومیتهایی مواجه شده است. پیگیری نه چندان جدی حقوق ورزشی کشورمان از سوی مسئولان مربوطه به‌ویژه حق میزبانی باشگاههای ایرانی و مواجهه منفعلانه در مقابله با تصمیمات نهادهای مذکور، خسارات و پیامدهای فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی بسیاری به همراه داشته است.
نکته دیگر آنکه عدم مدیریت صحیح، مواجهه منفعلانه و پذیرش تصمیم غیرمنطقی کنفدراسیون فوتبال آسیا به معنای قبول وضعیت ناامن کشور توسط نهادهای داخلی می‌باشد که قطعاً این محرومیت می‌تواند تسری آن به دیگر رشته‌های ورزشی و تکرار آن در سالهای آتی را در پی داشته باشد. بنابراین، جهت حل مسئله، پایدارسازی امنیت ورزش کشور از گزند چنین تصمیمات سیاسی نهادهای ورزشی بین‌المللی و حفظ منافع ملی کشور، راهکارهایی در دو سطح کوتاه‌مدت و بلندمدت ارائه می‌شود.
الف( راهکاری کوتاه‌مدت
1 .میزبانی و برگزاری مسابقات دوستانه فوتبال باشگاهی فیمابین تیمهای ایرانی با تیمها و باشگاههایی از کشورهای دارای روابط حسنه دیپلماتیک مانند عراق، قطر، روسیه، سوریه و عمان در روزهای پیش رو و پوشش گسترده رسانه‌ای این موضوع.
2 .دعوت رسمی نهادهای ورزشی ایران از ناظران بین‌المللی بیطرف برای بررسی شرایط کشور درخصوص امکان میزبانی مسابقات ورزشی فوتبال.
3 .رایزنی و مکاتبه مستقیم رئیس کمیته ملی المپیک با کنفدراسیون فوتبال آسیا، فیفا و کمیته بین‌المللی المپیک و اشاره به مفاد اساسنامه؛ تأکید بر مغایرت محرومیت مذکور با بند »72 »اساسنامه فدراسیون فوتبال آسیا، مغایرت با جنبش المپیک و نیز مهمترین نقش کمیته ملی و بین‌المللی المپیک یعنی «مقابله با استفاده نابجای سیاسی از ورزش و همچنین ترویج صلح». همچنین تأکید بر اینکه بخش مهمی از فوتبال و هواداران آن در آسیا متعلق به ایران است و این ضربه بزرگی به توسعه فوتبال از نظر اجتماعی و اقتصادی و ایجاد صلح است.
4 .اشاره به برگزاری مسابقات بین‌المللی و منطقه‌ای سایر رشته‌های ورزشی که در چند وقت اخیر و آینده در کشور برگزار شده و می‌شود. همچنین، اشاره به میزبانی جمهوری اسالمی ایران و تأمین امنیت شخصیتهای سیاسی، علمی و فرهنگی کشورهای منطقه و جهان و نیز میزبانی ایران از کاروانهای ورزشی 25 کشور جهان در مسابقات جام جهانی کشتی در هفته آتی (3 و 4 بهمن ماه ـ شیراز)
5 .اشاره به میزبانی مسابقات ورزشی در کشورهایی مانند عربستان سعودی، بحرین و عراق به رغم شرایط ناامن حاکم بر آنها.
6 .ارائه شکایت از کنفدارسیون آسیا به دادگاه CAS وابسته به کمیته بین‌المللی المپیک مبنی بر مداخله برخی دول منطقه در اتخاذ تصمیمات مغایر با گسترش صلح و نوع‌دوستی مقرر در اساسنامه‌های نهادهای ورزشی بین‌المللی
7 .ارائه تضمین ازسوی نهادهای دولتی ایران مبنی بر امن بودن فضای کشور و قبول برقراری امنیت و تأمین امنیت باشگاههای مهمان.
8 .تهدید به عدم شرکت در مسابقات آسیایی صرفاً ازسوی مدیران و ذینفعان باشگاهها و نه مسئولان فدراسیون و کمیته ملی المپیک )اکیداً ضروری است مسئولان وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و فدراسیون فوتبال از هرگونه اظهارنظر درخصوص عدم شرکت در مسابقات خودداری کنند، در غیر این صورت موضوع مذکور می‌تواند زمینه‌ساز تعلیق فوتبال ملی کشور شود(. هرچند تاکنون مسئولان کمیته ملی المپیک و فدراسیون به خطا موضع‌گیریهایی دراینباره داشته‌اند، لازم است سیاست رسانه‌ای اتخاذ شده دراینباره از سوی مسئولان کمیته ملی المپیک و فدراسیون فوتبال، میانجی‌گری و حل و فصل موضوع فیمابین باشگاههای ایرانی و AFC باشد.
9 .راه‌اندازی کمپین‌های مردمی اعتراضی نسبت به تصمیم گرفته شده در بستر فضای مجازی.
10 .اظهار مخالفت با تصمیم مذکور از سوی اعضای فعلی و سابق تیم ملی فوتبال ایران و برخی از ورزشکاران دیگر کشورهای دوست که صاحب برند و جایگاه بین‌المللی هستند.
11 .رایزنی با اسپانسرهای مسابقات باشگاههای آسیایی(تبلیغات و پخش مسابقات مربوط) جهت اعمال فشار بر کنفدراسیون فوتبال آسیا با توجه به میزان بالای استقبال تماشاگران ایرانی از مسابقات مزبور.
ب( راهکارهای بلندمدت
1 .ایجاد یک شبکه قدرت موازی مانند، کنفدراسیون فوتبال اوراسیا، کنفدراسیون فوتبال کشورهای حاشیه خزر، فلات ایران(حوزه تمدنی ایران) جهت حضور فعال و کنشگرانه مبتنی بر دیپلماسی قوی ورزشی.
2 .فعالسازی دیپلماسی سیاسی در سطح وزارت امور خارجه جهت کسب کرسی در کمیته‌ها و هیئتهای تصمیم‌گیر و تصمیم‌ساز فدراسیونهای ورزشی در سطح جهانی و آسیا.
3 .ایجاد کمیته مشترک دیپلماسی ورزشی متشکل از وزارت ورزش و جوانان، وزارت امور خارجه، کمیته ملی المپیک، حسب موضوع فدراسیونهای ورزشی مربوط و استقرار دبیرخانه در وزارت امور خارجه.
4 .حضور شخصیتهای مطرح و بین‌المللی فوتبال کشور در رأس مدیریت فدراسیون فوتبال و حمایت از عضویت آنها در کمیته‌ها و هیئتهای تصمیم‌گیری AFC و FIFA
5 . عقد قراردادهای خواهرخواندگی فیمابین باشگاههای ایرانی و باشگاههای کشورهای دارای روابط حسنه و برگزاری اردوهای ورزشی مشترک در ایران.
6 .بسترسازی برای ایجاد کمپ‌ها و آکادمی‌های ورزشی توسط باشگاههای خارجی در داخل کشور
