به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، پژوهشگران انگلیسی اظهار کرده‌اند افرادی که حس بویایی خود را از دست می‌دهند در معرض خطر مرگ هستند اگرچه پزشکان این موضوع را چندان جدی نمی‌گیرند.
دانشمندان طی این مطالعه 71 نفر را که فاقد حس بویایی بودند و به نوعی "آنوسمی" داشتند را مورد بررسی قرار دادند. از دست دادن حس بویایی یا آنوسمی (Anosmia) که به آن نابویایی و نیز کربویی می‌گویند به از دست دادن حس بویایی در فرد گفته می‌شود که علت آن التهاب در مخاط بینی و بسته شدن مجاری بینی و نیز بیماری مادر زادی سندروم کالمن است. بسیاری از آنها از افسردگی رنج می‌بردند زیرا دیگر نمی توانستند بوی سبزی تازه را تشخیص دهند.
دانشمندان اعلام کردند افرادی که مبتلا به آنوسمی هستند در معرض خطر مرگ هستند چرا که نمی‌توانند بوی موادی مانند گازهای سمی، سیگار یا مواد غذایی فاسد را بفهمند.
دلایل زیادی برای ابتلا به این بیماری وجود دارد که می‌توان به عفونت‌هایی نظیر سینوزیت و بیماری‌هایی مانند آلزایمر، پارکینسون و بیماری ام‌اس اشاره کرد. صدمات و برخی از داروها همچنین می‌تواند باعث شوند افراد حس بویایی خود را از دست بدهند.
پروفسور "کارل فیلپات"(Carl Philpott) نویسنده ارشد این مطالعه از" دانشگاه آنگلیای شرقی" گفت: ما امیدواریم نتایج تحقیقات ما سبب شود تا پزشکان این موضوع را بیش از پیش جدی بگیرند.
پژوهشگران طی این مطالعه افراد بین 31 و 80 سال که در "کلینیک طعم و بو در بیمارستان دانشگاه جیمز پیجت"(taste and smell clinic at the James Paget University Hospital) در نورفولک تحت معالجه قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار دادند.
انها دریافتند از بین رفتن حس بویایی باعث کاهش حس چشایی نیز می‌شود و باعث می‌شود افراد طعم غذا را متفاوت احساس کرده و یا اصلا احساس نکنند.
برخی از شرکت کنندگان گفتند که آنها دیگر از خوردن غذا لذت نمی‌برند، بنابراین وزن خود را از دست داده و برخی نیز اظهار ناراحتی کردند که این موضوع سبب شده که ما متوجه نشویم چه زمانی می‌بایست پوشک کودک خود را تعویض کنیم.
محققان اضافه کردند که این بیماری به به وجود آمدن احساس خشم، اضطراب، سرخوردگی، انزوا، افسردگی، پشیمانی و غم در افراد منجر شده است. پژوهشگران در انتها گفتند که این بیماری می‌تواند تأثیر زیادی بر کیفیت زندگی افراد از جهات مختلف بگذارد.
یافته‌های این مطالعه در مجله "Clinical Otolaryngology" منتشر شد.
