به گزارش ایسنا، از هفته هفدهم و با آغاز دور برگشت لیگ برتر فوتبال ایران، یکشنبه 6 بهمن ماه سال جاری تیم های فوتبال پرسپولیس تهران و تراکتور تبریز در ورزشگاه آزادی مقابل یکدیگر صف‌آرایی کردند که این بازی در نهایت با برتری 2 بر صفر شاگردان یحیی گل‌محمدی به پایان رسید، دیداری که چه درون زمین و به ویژه روی سکوها با تنش بسیار فراوان و مصدومیت بسیاری از طرفداران دو تیم همراه شد.
بنابر مشاهده خبرنگارانی که در ورزشگاه آزادی حضور داشتند، با نمایش دردسرساز پرچم ژاپن از سوی هوادران تراکتور و واکنش هواداران پرسپولیس به این اتفاق، تنور درگیری داغ می شود و با فحاشی شدید هواداران پرسپولیس، عصبانیت تراکتوری‌ها بیشتر شده و با استمرار فحاشی ها، پرتاب سنگ از سوی تراکتوری ها درگیری روی سکوها آغاز می شود و از دقیقه 35 هواداران تیم تبریزی شروع به پرتاب سنگ و اجسام مختلف به سمت جایگاه پرسپولیسی‌ها می‌کنند و از سوی دیگر این هوادران پرسپولیس هستند که با پرتاب سنگ جواب تیم حریف را روی سکوها می دهند. بر اساس شواهد میزان پرتاب سنگ از سوی هوادران تراکتور بیشتر بوده و تعداد بیشتری از هواداران مصدوم پرسپولیسی هستند. در همین رابطه تعدادی از سنگ‌های پرت شده توسط هواداران تراکتور به جایگاه خبرنگاران برخورد می‌کند که خوشبختانه آسیبی به خبرنگاران نمی‌رسد.
٧٧ مراجعه به اورژانس در مسابقه پرسپولیس-تراکتور
رییس اورژانس تهران پس از پایان این دیدار از مراجعه ٧٧ نفر به نیروی‌های امدادی مستقر در ورزشگاه طی مسابقه فوتبال تیم‌های پرسپولیس و تراکتور خبر داد و اعلام کرد که ٢ نفر از این تعداد برای ادامه روند درمان به بیمارستان منتقل و ٧5 نفر دیگر به صورت سرپایی درمان شدند.
تنش درون زمین
در این دیدار صرفا تنش ها روی سکوها نبود و درگیری بازیکنان دو تیم با یکدیگر درون زمین مزید بر علت شد و هواداران را بیش از پیش تحریک کرد و در نهایت نیز پس از اتمام بازی شجاع خلیل‌زاده از پرسپولیس و محمدرضا خانزاده از تراکتورسازی به دلیل رفتارهای صورت گرفته با دستور موقت تا اطلاع ثانوی از حضور در مسابقات محروم شدند.
علاوه بر این درگیری بازیکن پرسپولیس با اشکان دژاگه باعث شد تا هواداران این تیم بارها به کاپیتان تراکتور فحاشی کنند. همچنین اخراج ساکت الهامی که با مشورت کمک چهارم به اکبریان داور بازی صورت گرفت، باعث درگیری کادرفنی تراکتور و به خصوص مسعود شجاعی با بابک عباسقلی‌زاده شد و این کار هم با فحاشی پرسپولیسی‌ها به مسعود شجاعی همراه بود.
ضعف تجهیزات در شناسایی متخلفان در ورزشگاه های ایران
تنش بین طرفداران تیم‌های پر طرفدار مسئله‌ای اجتناب ناپذیر است و حتی در کشورهای توسعه یافته نیز شاهد درگیری‌هایی هستیم که معمولا بیرون از محیط ورزشگاه‌ها رقم می‌خورد هستیم و معمولا این رخداد مختص به افرادی است که تمایل شدیدی به درگیری دارند، موضوعی که متاسفانه در کشور ما روند معکوسی دارند و شاهد ضرب و جرح هوادران روی سکوها هستیم و هیچ زیرساخت و اهرم نظارتی برای شناسایی و برخورد با هوادارنماهای شروری که روی سکوها سلامت و جان انسان های دیگر را به خطر می اندازند وجود ندارد.
آچمز و بی تدبیری مسئولان ورزش در مواجه با خشونت سکوها
کاش تقابل پرسپولیس و تراکتور اولین و آخرین صحنه درگیری روی سکوها در فوتبال ایران بود، اما اگر واقع بین باشیم این دیدار شاید نمایش بخشی از تنش هواداری و بی تدبیری مدیریتی در لیگ های فوتبال و فوتسال کشور است. در دیدارهای زیادی است طی چند سال اخیر شاهد برخورد شدید هواداران برخی تیم ها با یکدیگر بوده ایم و با تفکر سنگ در برابر سنگ صحنه های غم انگیز فراوانی را در فوتبال ایران می بینیم و پرتاب اشیا مختلف نظیر مواد منفجره باعث شده تا جان آدمی به آسان ترین شکل ممکن روی سکوها تهدید و هوادارانی نقص عضو شوند.
نکته مهم اینکه طی همین سال ها هیچ یک از ورزشگاه های کشور به امکانات لازم اعم از دوربین، گیت های بازرسی و... تجهیز نشده اند و مشخص نیست چه زمانی می توان آشوبگران را روی سکوها شناسایی کرد تا هرکسی به خود اجازه ندهد با سلامت انسان دیگری بازی کند. متاسفانه تنها تصاویر ثبت شده مربوط به افرادی که در دیدار تیم های فوتبال پرسپولیس و تراکتور اقدام به پرتاب سنگ کرده اند نیز توسط عکاسان رسانه ها شکار شده است و به خوبی می توان آن‌ها را شناسایی کرد. در کشورهای توسعه یافته در داخل و محوطه بیرونی ورزشگاه ها شاهد نصب دوربین های مختلف برای به تصویر کشیدن تمامی اتفاقات مربوط به برگزاری یک مسابقه فوتبال هستیم و جریمه های سنگینی برای هوادرانی که ضوابط و دستورالعمل های وضع شده را نادیده می‌گیرند در نظر گرفته شده است و به همین دلیل اکثر درگیری های به وقوع پیوسته در برخی بازی ها، بیرون از محوطه ورزشگاه ها رخ می دهد.
قابل تامل‌تر اینکه هیچ برنامه زمان بندی شده ای نیز برای تجهیز ورزشگاه ها در فوتبال ایران به دوربین ها و سایر امکانات لازم در راستای شناسایی افراد متخلف و شرور وجود ندارد و مشخص نیست جان هواداران چندمین اولویت مسئولان وزرات ورزش و جوانان، فدراسیون فوتبال و لیگ برتر است و آیا اساسا به چنین مسئله مهمی توجه دارند یا خیر؟
چرا به هم نوع خود رحم نمی‌کنیم؟
والاتر از واژه هموطن عبارت هم نوع است؛ سوال مهم اینجاست که آیا برای کاهش تنش روی سکوها چه قبل، حین و بعد از برگزاری یک مسابقه صرفا نیازمند برخورد قهری و تجهیزات لازم جهت شناسایی هستیم؟ آیا فعالیت های فرهنگی از سوی مسئولان و تغییر نگاه و رفتار ناپسند از سوی هواداران در این زمینه جایی ندارد؟
به طور حتم فرهنگ سازی مناسب و تدریجی از سوی متولیان امر و در عین حال کسب آگاهی، معرفت و تغییر سبک فکری هواداران یکی از مهم ترین چالش های این روزهای فوتبال ایران است و شاهد آن هستیم که در دیدارهای حساس و سنتی که با استقبال هواداران در ورزشگاه ها همراه می شود زندگی یک انسان تا حد مرگ به خطر می افتد. اگر یکی از آن هزاران سنگ به جمجه کودکی برخورد کند و پدر و مادری سیاه پوش شوند و جان یک پدر، یک برادر و یک فرزند در چنین فاجعه انسانی که تارو پود برخی دیدارهای پر تنش فوتبال ایران را فراگرفته است تهدید شود، آن زمان آیا خود را خواهیم بخشید؟
مهم‌ترین مسئله این است که یک هوادار در کدام نقطه معادله پیچیده کنترل تنش و درگیری روی سکوها قرار دارد؟ بدون شک مقوله "آموزش و تماشاچی حاضر در ورزشگاه" اصلی ترین تکه های این پازل هستند و باید هر هوادار در پس ذهنش این پرسش را مطرح کند که به چه قیمتی با جان یک انسان بازی می کند؟
