خبرگزاری فارس: جریان انقلابی کشور، تقریبا در تمام دوره‌های انتخابات ساز و کاری برای رسیدن به فهرست واحد داشته‌اند و میزان توفیق یا عدم توفیق آنان نیز ارتباط زیادی با دقت این ساز و کار دارد.
این بار نیز برای انتخابات یازدهمین دوره مجلس ساز و کاری با عنوان شورای ائتلاف نیروهای انقلاب شکل گرفت که به نظر می‌رسد با الهام از تجربیات گذشته و با رفع نواقص شکل گرفته و تاکنون توانسته قطار جریان انقلابی را به ایستگاه انتخابات دوم اسفندماه نزدیک کند.
*تفاوت سبک شکل گیری ائتلاف‌های انتخاباتی در گذشته با شورای ائتلاف
در گذشته تعدادی از چهره‌های سیاسی گرد هم جمع می‌شدند و بعد از چند جلسه رایزنی داخلی پشت درهای بسته، در نهایت لیست نهائی را انتخاب می‌کردند.
اما این دوره ماجرای متفاوت رقم خورد. مسیر ائتلاف را از زبان یک عضو شورای ائتلاف مرور می‌کنیم:
یکم؛حجت‌الاسلام رئیسی بعد از انتخابات 96 با هدف صیانت از سرمایه اجتماعی 16 میلیونی، بزرگان اصولگرائی را دور هم جمع کرد. مدعوین اغلب از میان نامزدهای انتخاباتی 96 و پیش از آن انتخاب شدند. از آقای قالیباف تا جلیلی و رضائی و حدادعادل و غیره.
دوم؛ بعد از چند جلسه، با ریاست رئیسی در قوه قضائیه، وی دیگر در جلسات شرکت نکرد و مسئولیت جلسات به آقای حدادعادل واگذار شد.
سوم؛سلسله این نشست‌ها از 6 ماه پیش رنگ انتخابات مجلس یازدهم را به خود گرفت و به همین دلیل شخصیت‌های سیاسی دیگری نیز از جمله سیدمصطفی میرسلیم و ضرغامی و ... نیز به جمع اضافه شدند.
چهارم؛مرحله بعد دعوت شدن 12 حزب فعال سیاسی بود که دبیران این احزاب نیز به سلسله این نشست ها دعوت شدند تا سازوکار شکل گیری ائتلاف طراحی شود.
پنجم؛ در مسیر طراحی سازوکار از همه احزاب دعوت به عمل آمد. به طور مثال حزب پایداری طی این مدت 6 جلسه با شورای ائتلاف داشته است. از پایداری نیز آقایان محصولی و آقاتهرانی در جلسات شرکت می کردند. البته در 3 جلسه نمایندگان ائتلاف گزارش روند کار را به آیت الله مصباح ارائه کردند که در همه جلسات ایشان بر اهمیت وحدت تاکید کردند.
ششم؛ اعضای جلسه معتقد بودند مهمترین اشکال ائتلاف های گذشته تصمیم گیری از بالا به پائین و دستوری است. با این آسیب شناسی تصمیم گرفتند سازوکار ائتلاف از پائین به بالا و با تاکید بر نظرسنجی و نظرخواهی پایگاه اجتماعی احزاب فراهم شود.
هفتم؛ در اولین گام بعد از این آسیب شناسی 5 فعال دانشجوئی ادوار و 5 خانم از فعالان دانشجوئی و نخبگان نیز به جمع شورای ائتلاف افزوده شدند. اما این ابتدای راه بود. باید تغییرات جدی تری در سازوکار ائتلاف صورت می گرفت.
هشتم؛ اولین تصمیم شورای ائتلاف با هدف تصمیم گیری از پائین به بالا این بود که دو مجمع عمومی با حضور فعالان سیاسی و صنفی و دانشجوئی و غیره در شهرها برگزار شود و ایندو مجمع از بین نامزدها تعدادی را انتخاب کنند. در نهایت منتخبین نیز به نظرسنجی عمومی گذاشته شوند.
نهم؛ همچنین تصویب شد تا ترکیب لیست نهایی نیز به نظرسنجی عمومی گذاشته شود. به طور مثال در تهران مطابق نظرسنجی اینطور جمع‌بندی شد که 8 نفر چهره بالای 49 سال، 6 نفر خانم، 3 نفر روحانی و 13 نفر جوان زیر 49 سال در لیست نهائی باشند.
دهم؛ در تهران ابتدا از طریق بررسی رزومه و شاخص های کلان مثل انقلابی گری و تخصص و پایبندی به کارجمعی و مصاحبه تخصصی از میان 332 نامزد، 159 نفر انتخاب شدند و در مجمع دوم که با حضور 8 هزار نفر در شهر تهران برگزار شد، 90 نفر نهائی شدند.
یازدهم؛در مجمع 8 هزار نفری نیز 10 نفر شخصیت سیاسی چهره به شورای اصلی ائتلاف اضافه شدند تا نقش داوری و انتخاب لیست نهائی را در کنار نماینده های قبلی برعهده بگیرند.
دوازدهم؛ بر اساس رای مجمع 8 هزار نفری، شورای ائتلاف متشکل از احزاب شامل 31 نفر انتخاب شدند تا از 90 نفر به لیست نهائی 30 نفره برسند.
سیزدهم؛ شورای ائتلاف در درون خود 4 کارگروه جوانان و بانوان و روحانیون و چهره ها را تشکیل داد تا با مصاحبه تخصصی و کارشناسی نظر مشورتی خود را به شورای اصلی ائتلاف درباره ارزیابی نامزدها ارائه کند.
چهاردهم؛ شورای ائتلاف از همه نامزدها تعهد گرفت تا پایبند به سازوکار ائتلاف باشند و اگر انتخاب نشدند انصراف داده و اجازه ندهند تا لیست وحدت آسیب ببیند.
پانزدهم؛ شورای ائتلاف در نهایت وظیفه دارد براساس گزارش کمیته ها و نظرسنجی ها و مصاحبه ها تصمیم نهایی در انتخاب نامزدها و معرفی به مردم اتخاذ کند.
