نقد و بررسی آقایان The Gentlemen &#۸۲۱۱; مردان بزرگ در یک داستان جنایی مهیج خنده‌دار

اگر آقایان The Gentlemen را تماشا کرده باشید، حتما دیده‌اید که متیو مک‌کانهی، هنری گلدینگ، هیو گرانت، چارلی هونام و کالین فارل در نقش‌های اصلی و مهم جدیدترین اثر گای ریچی که یک فیلم جنایی-کمدی-مهیج است، ظاهر شده‌اند. 
از لحظه‌ای که شخصیت اصلی داستان وارد میخانه می‌شود و نوشیدنی سفارش می‌دهد، تا معرفی گروه مبارزان حرفه‌ای جوان که با لباس‌های خنده‌دار که رفتارهای مجرمانه‌شان را برای به اشتراک گذاشتن در فضای مجازی ضبط می‌کنند و قسمت خنده‌داری که یک ویرایشگر روزنامه کُند و یک خوک بزرگ را می‌بینیم، آقایان هرگز از شگفت‌زده و سرگرم کردن مخاطب دست برنمی‌دارد.
اگر «جوک»های دم دستی با رنگ‌وبوی نژادپرستی از فیلم حذف می‌شد، مشکلی به وجود نمی‌آمد، هرچند جوک‌های هوشمندانه اندکی در فیلم وجود دارد. در کل، این فیلم یک بازگشت حسابی به اولین دوران فیلم‌سازی درجه R ریچی است.

او تا پیش از شروع تزلزل حرفه‌ایش و ساخت ژانرهای مختلف از شیفته Swept Away تا فیلم‌های شرلوک هلمز Sherlock Holmes و لایواکشن علاءالدین Aladdin، با قفل، انبار و دو بشکه باروت Lock, Stock and Two Smoking Barrels در سال 1998 و قاپ‌زنی Snatch در سال 2000 جایگاه خود را تثبیت کرده بود.
تیتراژ آغازین، موسیقی و لحظات شوکه‌آور و شوخی‌های سینمایی، مثل آثار تارانتینو خوشایند هستند. بازی‌ بازیگران بااستعداد و شناخته شدهٔ آن بسیار دقیق و هشیارانه است و هر کدام از آنها حداقل یک شانس برای به نمایش گذاشتن طنز درست و به‌جایی را دارند. 
شخصیت میکی پیرسون با بازی مک‌کانهی در این فیلم، یک مهاجر آمریکایی است که از یک تگزاسی فروتن به رئیس تبه‌کاران ماری‌جوآنا در بریتانیا تبدیل شده است. میکی سعی دارد مثل یک آقای متشخص رفتار کند، اما واقعا متشخص نیست.

البته که می‌تواند کت‌وشلوار شیکی بپوشد و در یک مهمانی شام به خوبی ظاهر شود، اما اگر او را به چالش بکشید، بی‌شک به زندگی‌تان پایان می‌دهد و جسدتان را در سردخانه آویزان می‌کند؛ درست مثل رفقای خوب Goodfellas.
امپراتوری میکی (که هم شامل تولید و هم توزیع موادمخدر است) به شدت سودآور است، اما او به نقطه‌ای رسیده که می‌خواهد تمام دم و دستگاه را بفروشد تا از مصائب این کار راحت شود و بتواند به همراه همسرش رزالین (میشل داکری) از باقی زندگی‌اش لذت ببرد؛ یک شخصیت سرسخت برگرفته از فیلم‌های نوآر دهه 50 میلادی. 
صرف قدرت امپراتوری میکی می‌تواند نقش اساسی در این بیزینس زنجیره‌ای داشته باشد که همه را به تکاپو و تلاش برای به دست گرفتن این موقعیت بیندازد. 
هیو گرانت، با لهجهٔ لندنی‌، کاپشن چرمی، ریش پرفسوری و عینک‌های رنگی که او را به آل پاچینو در دورانی که در دانی براسکو Donnie Brasco بازی داشت شبیه کرده، در آقایان نقش فلچر را بازی می‌کند؛ یک شخصیت فرسوده، کارآگاه خصوصی بدون احساس مسئولیت اخلاقی که به نوعی راوی داستان است و وقایع داستان و اتفاقات پشت پرده‌ای که شاهد آن بوده را نوشته است. 

فلچر برنامه‌ای برای تهدید میکی دارد که معتقد است مو لای درز آن نمی‌رود و می‌تواند از او 20 میلیون پوند بخواهد. او پرونده‌اش را به ری با بازی چارلی هونام که دستیار اول میکی است ارائه می‌دهد. ری فردی کارکشته و البته به دنبال خشونت است.
داستان مدام فلش‌بک‌هایی به گذشته می‌زند و چند خط داستان که ظاهرا بی‌ربط هستند را روایت می‌کند که در آخر متوجه ارتباط آنها با یکدیگر می‌شویم. جرمی استرانگ که او را در وراثت Succession دیده‌ایم، نقش یک تاجر ثروتمند را بازی می‌کند که مایل به خرید کل امپراتوری میکی است. هنری گلدینگ (آسیایی‌های خرپول Crazy Rich Asians) یک گانگستر جوان بی‌احساس است که تشنهٔ قدرت بوده و مایل است تشکلات جنایی کنونی را در مقیاسی بزرگ تهدید کند. 
و حالا باز هم از فیلم مشابه دیگری، شخصیت مربی با بازی کالین فارل را در آقایان می‌بینیم. شخصیت برجسته‌ای که یک باشگاه مشت‌زنی را اداره می‌کند و راهنمای جوان‌های مشکل‌دار است.

وقتی مربی به صورت ناخواسته میکی را به دردسر می‌اندازد و برای جبران باید لطفی در حق او انجام دهد، تاکید می‌کند که به میل خودش این کار را انجام نداده و تنها می‌خواهد بدهی‌اش را تصفیه کند و به زندگی‌ خودش برسد؛ البته که او هم حقه‌هایی بلد است و حاضر به پرداخت هر هزینه‌ای در این راه است.
شکی نیست که بازی مک‌کانهی چندین لایه دارد، اما نکات بیشتری در بازی او وجود دارد. وقتی میکی به چالش کشیده می‌شود یا در گوشه‌ای گیر می‌افتد، مک‌کانهی بدون تلاش اضافی، روی دیگرش را نشان می‌دهد و کاملا به یک قاتل باورپذیر تبدیل می‌شود.
به همین دلیل است که آقایان فیلم خوبی از آب در آمده است. هرچند با وجود خون و خونریزی‌ها این فیلم بیشتر جنبهٔ کمدی دارد، مک‌کانهی و دیگر بازیگران به شدت نسبت به تعهدشان در خنداندن مخاطب جدی هستند. 
این مقاله برگرفته از نوشته ریچارد روپر در سایت chicago.suntimes است.

سایر منتقدان دربارهٔ این فیلم چه نظری دارند؟

شیلا اُمالی ؛ RogerEbert.com

آقایان ساختهٔ گای ریچی مثل یک داستان باورنکردنی‌ است؛ حکایتی که مملو از اغراق و چاشنی است و می‌توان در کنج یک میخانه به آن گوش کرد و راوی داستان انتظار دارد که در آخر حساب او را بپردازید. البته شاید شما هم بدتان نیاید این لطف را در حق او انجام دهید.

سورن آندرسن ؛ سیاتل تایمز

دیالوگ‌ها، خشونت، طنز (که بیش از همه از شخصیت گرانت سر می‌زند) و پیچیدگی بیان داستان، فیلمی را به وجود آورده که تقریبا همهٔ شخصیت‌ها در آن به نوعی از پرحرفی و ریختن خون لذت می‌برند.

مالی فریمن ؛ اسکرین رنت

برای کسانی که استقامت به خرج می‌دهند، در قلب آقایان یک فیلم گانگستری سرگرم‌کننده وجود دارد. انرژی دیوانه‌کنندهٔ فیلم‌های ریچی که بخشی از آن به سبک کارگردانی و بخش دیگر به لذت بردن بازیگران از زندگی بخشیدن به این داستان وجود دارد، به چشم می‌آید.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.