نقد سریال پاپ جدید The New Pope &#۸۲۱۱; سریال زیبا و جسورانه پائولو سورنتینو ساختارشکن است

پاپ جدید The New Pope اچ‌بی‌او هرگز خسته‌کننده نیست. البته این بدان معنی نیست که همیشه آن‌طور که باید باشد است. همان‌طور که در مینی سریال قبلی که پاپ جدید The New Pope ادامه‌ی آن است دیدیم — بیایید روراست باشیم، این در واقع فصل دومی برای «پاپ جوان» با عنوانی پرزرق و برق‌تر است — سازنده و کارگردان آن پائولو سورنتینو با اعتماد به نفسی نمایشی که از یک تا ده به آن نه می‌دهیم شروع می‌کند و با ادامه‌ی سریال آن‌را بیشتر هم می‌کند. چنین لحن نمایشی می‌تواند در بهترین حالت، بیش از اندازه هیجان‌انگیز شود. البته همچنین می‌تواند رضایت‌بخش باشد، و گاهی اوقات مخاطب را شوکه کند صرفا به خاطر این‌که المان شوک داشته باشد. خودتان را برای چنین لحظاتی آماده کنید. موقعیت‌هایی بی‌ربط و تکه‌هایی عجیب از داستان که تمایز قابل ملاحظه‌ای برای پاپ جدید The New Pope ایجاد می‌کنند. از آن‌ها گذشت کنید، چراکه می‌دانند چه کرده‌اند.

همچنین بخوانید:
نقد فصل اول سریال مسیح Messiah – سرزمین مادری… با پیچشی الهی

داستان پاپ جدید The New Pope چند ماه پس از پایان «پاپ جوان» اتفاق می‌افتد، در حالی‌که لنی یا به عبارتی پیوس سیزدهم (با درخشش جود لا) توسط سکته‌ی قلبی به زیرکشیده می‌شود و حتی چندین عمل پیوند قلب نمی‌تواند درمانش کند. البته او هنوز بدن فانی خود، و جایگاهش در سریال را ترک نمی‌کند. به لحاظ فیزیکی او زنده است، اما به کما رفته و هیچ‌کس در واتیکان و یا حتی جامعه‌ی پزشکی باور ندارد که او باز خواهد گشت، در حالی‌که چهره‌ی بشاش، رنج‌کشیده و اندکی شیطنت‌آمیز او هر وقت کسی از نزدیکانش شادی یا رنج و از دست دادن بزرگی را تجربه می‌کند ظاهر می‌شود. اما پاپی که در کماست را نمی‌توان برای مدت طولانی پاپ تلقی کرد، بنابراین ویلو (با بازی سیلویو اورلاندو) شعبده‌بازی خود را شروع می‌کند و با برگزاری جلسه‌ای خصوصی شرایط را برای جانشینی پاپ جدید، آن‌طور که مطابق با اصول کلیساست، فراهم می‌کند.
پاپ جدید The New Pope مسیر داستان خود را بلافاصله به سمت شخصیت اصلی و پاپ جدید منحرف نمی‌کند، بلکه ما را منتظر نگه می‌دارد. شاید به این دلیل که سر جان براناکس (با نقش‌آفرینی جان مالکوویچ) مانند سورنتینو از کمی درام بدش نمی‌آید.

این موضوع را می‌توان در پوشش او و همچنین در زندگی‌اش دید؛ او به نماینده‌ای از واتیکان در مورد سلبریتی‌های مورد علاقه‌اش می‌گوید و از دنیس هاپر، شارون استون و مریلین منسون نام می‌برد. او شخصی پر از احساسات است که افسردگی و شکنندگی‌اش باعث شده احساساتی متنوع و متناقض نسبت به زندگی داشته باشد. مخصوصا تماس‌های تلفنی مکرری که مگان مارکل با او می‌گیرد، و در مورد لباس‌هایی که می‌پوشد از او نظر می‌پرسد. او به سوفیا (با بازی سسیل دو فرانس) می‌گوید: “او فکر می‌کند من همجنس‌گرا هستم.” او جوری به سوفیا نگاه می‌کند که کاملا روشن است فارغ از این‌که چه منظوری دارد، با قطعیت می‌توان گفت همجنس‌گرا نیست.
پاپ جدید سریال پاپ جدید The New Pope طرف‌دار “اعتدال‌گرایی” است، تلاشی برای یافتن تعادل و ثبات از طریق سازش. اما خود پاپ جدید The New Pope هیچ علاقه‌ای به سازش ندارد، و از این بابت خدا را شاکریم.
این مطلب برگرفته از نوشته‌ی الیسون شومیکر در وب‌سایت راجر ابرت است.

حال به بررسی نظر سایر منتقدین می‌پردازیم:

بن ترورس Ben Travers ؛ ایندی‌وایر IndieWire

پاپ جدید The New Pope داستانی است که بر اساس کتب مقدس بنا شده است. چشم‌انداز پائولو سورنتینو به رهبری یک کلیسای خیالی شامل حجم زیادی از صحبت‌های دگماتیک پاپ و تحمل آن‌هاست، دوربین او حول سخنران اصلی می‌چرخد و یا وقتی در حال موعظه است از دور او را بالا می‌برد.
پاپ جدید The New Pope حرف‌های زیادی برای گفتن در مورد جایگاه کلیسا در دنیای مدرن، جایگاه آن در وقایع اجتماعی-سیاسی و آن‌چه که از رهبرانش انتظار می‌رود، دارد — و این موضوعات بی‌پرده و صریح عنوان می‌شوند. اما سورنتینو هیچ ابایی از دور ریختن تمام آن‌ها و بی‌جواب گذاشتن سوال‌ها ندارد، و از مخاطبان خود دعوت می‌کند آن‌ها هم این‌گونه باشند. حتی اگر سخنرانی‌ها کمی طولانی شوند، آیه‌ی نازل شده نیستند. این مذهب نیست و بخشی از موضوع هم همین است. بر خلاف کلیسا، در این می‌توانید بخندید.

نیو ام. سلطان Niv M. Sultan ؛ اسلنت مگزین Slant Magazine

بر خلاف محتوای سوال‌برانگیز و ناراحت‌کننده‌ای که این سریال می‌پروراند، آن‌چه در نهایت از دل پاپ جدید The New Pope بیرون می‌آید زیبایی محض است. این شکوهی دست‌کم گرفته شده است، که کارگردان پائولو سورنتینو و فیلم بردار لوکا بیگاتزی با نیم‌نگاهی به همدلی و صمیمیت بر تاثیر آن افزوده‌اند.

مایک هیل Mike Hale ؛ نیویورک تایمز The New York Times

نقاط طلایی پاپ جدید The New Pope ، چه از آن‌ها لذت ببرید چه نبرید، اغلب در جلوه‌های دیداری و خودبزرگ‌بینی هستند، که معمولا با آهنگ‌های پاپ سکولار همراه می‌شوند. این سریال المان‌هایی قوی از سیتکام محل کار دارد، اما حتی بیش از آن یادآور ژانر دیگری است: فیلم‌های مافیایی. ویلو و همراهان، که با دقت در مسیر خود پیش می‌روند مانند اعضای یک خانواده‌ی مافیایی هستند، و پیشنهادهایی می‌دهند که با در نظر گرفتن ابدیت، بهتر است آن‌را را رد نکنید.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.