به گزارش ایسنا، در این یادداشت آمده است:
«مردی که دو بار زاده شد
«…برای تو
که پدربزرگ فروتن قصه‌هایی
و با هربار خوانده شدن
در ذهن‌های کودکان
جوانه می‌زنی و به بار می‌نشینی …»
مهدی آذریزدی دوبار به دنیا آمد: بار نخست از بطن مادر و دیگربار از دل کتاب. بار اول، قدم بر عرصه خاک و بار دوم قدم بر پهنه فرهنگ و اجتماع نهاد. قصبه خرمشاه یزد، محل تولدش بود. اما او خرمی را تجربه نکرد مگر با تولد دومش در میان کتاب‌ها و کودکان.
زایش نخست او، تاریخی انضمامی و تقویمی داشت: بیست و هفتم اسفند سال ١٣٠٠ خورشیدی. اما زایش دومش، از جنس انتزاع بود و هست: روندی که همچنان ادامه دارد، حتی پس از کوچ او از عرصه خاک.
نقطه آغازین این روند، نقطه عطف زندگی او بود. از این‌رو، یک زمان تقویمی و البته نمادین در خاطره‌اش ثبت شد: روزی که قرار شد از کار گل خلاص شود و به کار دل بپردازد. یعنی کار در کتاب فروشی «گلبهار» یزد. او از این روز با عنوان «تولد دوباره» سخن گفت: «… آنجا بود که من فهمیدم دنیا چقدر بزرگ است. فهمیدم که دنیا از خرمشاه هم بزرگ‌تر است! دانستم که چه قدر کتاب توی دنیا هست که من هرگز حتی اسمشان را هم نشنیده‌ام.
آنجا برای من به قول معروف یک تولد دوباره بود. واقعا تولد دوباره من بود.»
تولد دوباره او اما، هیچ‌گاه متوقف نشد. زیرا که داستان «شدن» بود و حکایت «صیرورت» آدمی.
همچنان که محمدهادی محمدی - نویسنده و پژوهشگر ادبیات کودک و نوجوان - می‌نویسد:
«تولد دوباره چیزی نیست جز رسیدن به خودآگاهی» طرفه آن‌که مسیری که او در عرصه ادبیات کودک در پیش گرفت - بازنویسی متون دینی و کهن برای کودکان - در راستای خودآگاهی جمعی نیز بود.
مهدی آذریزدی خود را و کودکی‌اش را در کتاب پیدا کرد و با کتاب استعلا یافت. او از کتاب تاثیر پذیرفت و با کتاب‌هایش، کودکان و کودکی را استعلا بخشید. روندی که همچنان ادامه دارد.
آذریزدی همچنان متولد می‌شود.»
منابع:
١- بخشی از نوشتار «ثریا قزل ایاغ» - نویسنده ادبیات کودک و نوجوان - با عنوان«مهدی آذریزدی: پدربزرگ فروتن قصه‌های کودکان ایران»، مندرج در کتاب «زندگی نامه و خدمات علمی و فرهنگی استاد مهدی آذریزدی». انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، ١٣٨٨.صص ٢٧٧و٢٨٨.
٢- «حکایت پیر قصه گو» - گفت‌وگوی پیام میرشمس الدینی با مهدی آذریزدی. جهان کتاب،١٣٩١: ٤٣.
٣- «زیر خط کودکی» (آذر یزدی، روایت گم کردن کودکی و پیدا کردن کودکان)، محمدهادی محمدی. انتشارات موسسه پژوهشی تاریخ ادبیات کودکان،١٣٩٨، ص ٢٥.»