به گزارش خبرنگار حوزه رفاه و تعاون گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، قرار است پنجشنبه ها، هیچ وقت از یادمان نرود، قرار است یک نشانه و شاید یک لبخند، یادآور ریزش ستون انتهایی قلبمان باشد که الاقصه روی ساعت‌های ملکوتی سحر جمعه تنظیم شده است.
اصلا انگار 1:20 برای خودش رمزی شده، رمزی بین دل‌های بی قرار و دل و جانی که حالا به قرارش را در جوار محبوب رسیده است. بساط کمیل شب‌های جمعه با یاد سردار شهید و یارانش جانسوز‌تر شد و حالا حسرت‌های بی شماری ست بر جان و بر دل، و یک آه که کنار تمام دلتنگی‌ها سنجاق شده، تا همیشه مهر محبت و ارادت از لوح دل و جان نرود.
برای من که همیشه و مکررا به دنبال ارتباطی مختصر بودم تا بتوانم طرح تمام این لبخند‌هایی که در کنار حاج قاسم سلیمانی، شادمانی و فرح چهل سال همراهی او را عیان می‌کرد، به قد وسعت ناچیزم و با قلم و نگاه کمتر از کمم، روایت کنم؛ حالا از کنار مزارش به دستم عکس می‌رسد.
عکسی که در کنار خلوت مهمانانش به رسم قرنطینگی این روزها، صفای خاصی را حتی از پشت این مجاز، به رخ می‌کشید و نسیم بهشت را به صحرای دل روانه می‌کرد.
دیشب حسین اقای پورجعفری، تولد 57 سالگی اش را کنار همه رفقایش، کنار فرمانده اش، بود و شمع‌های کیک اش را نوه هایش یکی یکی فوت کردند؛ و این متفاوت‌ترین جشن تولد برای مجاهد و یاری خستگی ناپذیر شد.
