محققان با دستکاری زهر نوعی تارانتولا که در چین و ویتنام یافت می شود، موفق به ساخت پروتئینی شده اند که مثل یک مسکن قدرتمند عمل می کند. آزمایش این پروتئین در موش ها نتایج مؤثری به دنبال داشته است.
محققان دانشگاه کوئینزلند استرالیا (University of Queensland) می گویند یافته های آنان می تواند به روش جدیدی برای تولید مسکن های بدون عوارض منجر شده و وابستگی افراد به مسکن های اپیوئیدی (مشتق تریاک) را کاهش دهد.
آنها برای ساخت این پروتئین به سراغ نوعی پپتید به نام «Huwentoxin-IV» در زهر نوعی تارانتولا با نام علمی «Cyriopagopus schmidti» رفتند. مطالعات قبلی نشان داده اند که این پپتید توانایی کاهش درد در موش ها را دارد. حال محققان استرالیایی با دستکاری این پپتید، پیوند آن با غشای سلولی را بهبود دادند.
محققان پپتید «Huwentoxin-IV» را به گونه ای دستکاری کرده اند تا مقدار صحیحی از آن به سلول ها و غشای سلولی متصل شود. آنها پپتید دستکاری شده را روی گروهی از موش ها آزمایش کرده و متوجه کاهش قابل توجه واکنش آنها به درد شدند.
این پپتید هنوز به طور کامل آماده نشده ولی پیشرفت تکنولوژی و تحقیقات بیشتر در مورد چگونگی کارکرد زهرها در تسکین درد، محققان را به تولید نمونه نهایی نزدیک تر می کند.
این تحقیق در ژورنال Journal of Biological Chemistry منتشر شده است.
مسکن های اپیوئیدی، یکی از بهترین ابزارها برای تسکین درد هستند ولی به شدت معتاد کننده بوده و خطر اوردوز و مرگ را به دنبال دارند. حتی استفاده آنها با تجویز پزشک نیز بی خطر نیست و عوارض جانبی متعددی همچون سرگیجه، تهوع، خواب آلودگی، یبوست و تنگی نفس دارند.
مشکلات مسکن های اپیوئیدی سبب شده تا محققان برای تولید مسکن های بهتر به سراغ زهر مارها، تارانتولاها و حتی حلزون دریایی بروند. زهر این موجودات روی سیستم عصبی بدن تاثیر گذاشته و می توان به کمک خصوصیات بی حس کننده و فلج کننده آنها و از بین بردن مواد کشنده، مسکن های بهتر ساخت.
