بازگشت به جامعه با احتیاط

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران، کارشناسان بر این باورند پس از کشتارهای چند هفته اخیر کرونا در ایتالیا، اسپانیا، فرانسه، آلمان و بریتانیا در قاره اروپا و هجوم گازانبری این کسالت مهلک به امریکا و تلفات بی‌شمار در آنجا، ماه ژوئن (10‌خرداد تا 10 تیر) زمانی است که فقط اوج این بیماری پایان خواهد گرفت و این جوامع قدری نفس خواهند کشید. با این حال باید راه حل‌هایی علمی یافت تا این بیماری دوباره برنگردد و تابستان را نیز برای مردم دهشت‌بار نکند. در این ارتباط می‌توان به حرف‌های توماس فرایدن، مسئول پیشین مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های امریکا و جاشوا شارفشتاین معاون بنیاد بهداشت عمومی و مسئولیت‌های اجتماعی امریکا که از فراز و فرودهای اپیدمی‌های مسری و تأثیر شگرف آن بر جوامع مطلع‌اند رجوع کرد و به نقاطی روشن نایل آمد.

به گزارش سایت اندیشکده شورای روابط خارجی امریکا، فرایدن در میزگردی در این اندیشکده گفت: مهم این است که سنگ بنای روال عادی‌سازی و بازگشت به‌ گذشته در روزها و ساعاتی باشد که مطمئن شویم سیل قربانیان وارد یک شیب محسوس شده‌‌اند. بازگشایی مشاغل و اجتماعات آسان است اما هر‌گونه شتاب در آن فاجعه‌وار خواهد بود. در هفته‌های اخیر حتی شبکه‌های بهداشت و کادرهای درمانی در خطر مرگ قرار داشتند و در نتیجه قرنطینه و درخانه ماندن تنها راه موجود بود اما در ماه ژوئن می‌توان به راهکارهای تازه‌ای رسید که البته با عنصر احتیاط همراه باشد. بنابراین نباید دستاوردهای چند هفته اخیر را به‌خطر انداخت. کرونا هنوز ضعیف نشده و همچنان فعال است. ویژگی منحصر به‌فرد آن سرعت در سرایت است و در نتیجه هر قدم خطا و توأم با عجله در این راه به مثابه خودکشی خواهد بود. به‌نظر من چهار هفته بعدی در روند مهار کرونا حیاتی خواهد بود و شمار مبتلایان قطعاً کاهش خواهد یافت اما باید سیاستی در بازگرداندن افراد به سرکارهایشان به‌کار گرفته شود که موجب ازدحام عمومی نشود که عامل اصلی قدرت گرفتن کرونا بوده‌ است.

«شارفشتاین» نیز که بر این باور است که برخی سطحی‌نگری‌ها بویژه در امریکا عامل اصلی رسیدن قربانیان در این کشور به عددی بالای 50 هزار نفر و رسیدن بیماران به رقمی نزدیک به900 هزار نفر بوده است، در بخشی دیگر از این میزگرد گفت: اسباب تأسف است که بسیاری از مردم در امریکا به‌جای اینکه به‌افزایش مراقبت‌های درمانی خود بیندیشند در این فکرند که چرا سالن‌های آرایش یا زمین‌های تنیس‌شان به‌راه نمی‌افتد و چرا کنسرت‌های موسیقی‌شان تعطیل شده است. پلاکارد «تعطیل» روی درب ورودی رستوران‌های گرانقیمت لس‌آنجلس آنها را عصبانی کرده اما اصلاً به آمار کشته شده‌های کرونا که هرشب از تلویزیون‌هایشان پخش می‌شود توجهی نمی‌کنند، احتیاط برای آنها بی‌معنا است و می‌خواهند همان زندگی سریع و پرشور قبلی خود را داشته باشند.

شکست آشکار بشر

فرایدن همچنین می‌گوید مهم‌ترین مسأله پیدا کردن فرمول‌ها و مکانیسم‌هایی است که زنجیره ارتباط کرونا با سلول‌های انسانی را قطع یا تضعیف کند ولی پزشکان هنوز راه حلی نیافته‌اند و به همین سبب فقط مشغول ارائه راه‌هایی برای پیشگیری بوده‌اند و به محض اینکه ویروس وارد بدن انسانی می‌شود، شکست را پذیرفته و فقط به جداسازی فرد بیمار از سایرین اهتمام می‌ورزند. از زمان سر برآوردن کرونا در ایالت ووهان چین که در ماه دسامبر 2019 (آذر 1398) بود و چینی‌ها آن را یک ماه پنهان نگه داشتند 4 ماه و اندی می‌گذرد و انسان هنوز نتوانسته‌ است راهی را پیدا کند که پس‌از ابتلای انسان‌ها به این بیماری با ضرباتی کاری قدرتش را زایل و آن را سریعاً درمان کند. دستیابی به پلاسمای بدن بیمار و انتقال آن به بیماران جدید راهی بالنسبه خوب است و ایام درمان را قدری کوتاه می‌سازد اما برای جهانی که در امور تکنولوژی به پیشرفت‌های شگرفی در سال‌های اخیر رسیده این میزان ترقی در کوبیدن کرونا نه یک پیروزی ستودنی بلکه یک شکست آشکار است. قریب به پنج ماه پس از ظهور مرگبار کرونا تکرار دائمی شعارهای قبلی در‌خصوص لزوم خانه‌نشینی انسان‌ها و نرفتن به اجتماعات و معرفی آن به‌عنوان تنها راه مبتلا نشدن به معنای قبول یک شکست بزرگ و رسمی در مقابل کرونا و فقدان علم بشر برای برخورد سریع با بلیه‌های جدیدی است که زندگی‌های مدرن اما سرشار از بی‌مسئولیتی ایجاد کرده و در آینده هم ایجاد خواهد کرد.

شارفشتاین با اشاره به دشواری‌های پس از پایان قرنطینه‌ها می‌گوید: اینکه آدم‌ها در غرب و شرق اروپا در ماه ژوئن به سر کار خویش برگردند خوب است اما باید دید هدف چیست. اگر فقط می‌خواهیم جهان را دوباره امن و پایان صوری حیات کرونا را اعلام کنیم، کار بدی نیست اما بیشتر به یک خودفریبی می‌ماند. سیستم بهداشت عمومی در کشورهای بزرگ غربی که پیشتر هیچ تست بزرگی نداده بود در اولین آزمایش‌های بزرگش به شدت سرافکنده شده و دولت‌هایی که ادعاهای زیادی در این زمینه داشتند حالا باید اعتراف کنند که هیچ تدبیر مؤثری ندارند. نگاهی به بیمارستان‌های انباشته از مبتلایان کرونا در اروپای غربی و همین‌طور امریکا بیندازند تا مطمئن شوند چطور متولیان سلامتی در این کشورها حرف‌های بی‌پایه می‌زدند و از توفیق‌های موهومی می‌گفتند که در سیستم‌های بهداشت و درمان خود به آن نایل آمده‌اند. ما با دولت‌ها و آدم‌هایی طرف هستیم که اگر جهان بدون بحران باشد زبان‌شان در تمجید از خویش بلند است اما با آمدن اولین طوفان واقعی پنهان و فراری می‌شوند.

به سوی قبرستانی عمومی

فرایدن هم نگران بازگشایی مدارس است و مطمئن است اگر مدارس و سایر واحدهای تحصیلی در اروپا از ماه ژوئن باز شوند یک خودزنی بزرگ و وحشتناک از سوی دولت‌های متبوعه خواهد بود. وی می‌افزاید: می‌توان بازگشایی ادارات را البته با رعایت فاصله‌گذاری‌های فردی پذیرفت اما بحث مدارس و دانشگاه‌ها بحثی به کلی متفاوت و موضوعی است که اگر بد هدایت شود اروپای غربی و امریکا را به قبرستانی عمومی و بی‌حد و مرز تبدیل خواهد کرد. دولت‌های غربی حتی در غربالگری انسان‌ها و تشخیص سریع بیماری‌ها در افراد ناموفق بوده‌اند و حال چطور می‌خواهند آموزشگاه‌ها را که محصلان را در فواصلی بسیار نزدیک به یکدیگر به آموزش وامی‌دارند از نو فعال کنند و از این بابت خسران عظیم تازه‌ای را متحمل نشوند. در استرالیا هم به سبب پراکندگی جمعیتی اندک در یک مساحت بزرگ شمار قربانیان به خودی خود کم بوده اما دولت مرکزی در کانبرا هم با خوشفکری بیشتری عمل کرده و از اشتباهات بزرگ مبرا بوده است. شارفشتاین اعتقاد دارد وقتی رفتن به یک آرایشگاه هم خطرناک است و امکان دارد کوتاه کردن مو هم به سبب آلوده بودن وسایل اصلاح موجب ابتلا به کرونا و مرگ شود انسان‌ها باید دریابند موضوع بسیار حساس‌تر و خطیرتر از آنی است که می‌پندارند و نباید از سر بی‌تفاوتی و مسخره‌بازی با آن برخورد کنند. وی می‌افزاید: دیدیم که سبک‌سری‌ها و غرورهای مسخره با امریکا و کشورهای معروف اروپای غربی در هفته‌های اخیر چه کرد و انبانی از کشته‌ها را روی هم چید و بیماران را در درمانگاه‌ها انباشته ساخت. آیا سیگنال‌ها و نشانه‌ها به اندازه کافی گویا نیستند؟ بازگشایی ادارات و مشاغل در ماه‌های ژوئن خوب است زیرا کرونا در آن زمان ضعیف‌تر از امروز خواهد بود اما اگر نیروی کار در بازگشتش به ادارات رسمی و مشاغل خصوصی مختلف به درستی هدایت و مدیریت نشوند و مدارس هم باز شوند، فاجعه‌ای بزرگتر از فجایع ماه‌های آوریل و مه(فروردین و اردیبهشت) شکل خواهد گرفت. به هوش باشیم.