به گزارش ایسنا، در یادداشت فرشاد قاسمعلی آمده است: میزان تولید ناخالص داخلی GDP یا Gross Domestic Product بهترین روش برای سنجش اقتصاد یک کشور است. به بیانی ساده تولید ناخالص داخلی شامل تمام چیزهایی است که توسط همه مردم و شرکت‌های واقع در یک کشور تولید می‌شود. بیشترین میزان تولید ناخالص داخلی مربوط به سال 1396 بوده که در آن سال میزان صادرات و تولید نفت رشد قابل توجهی نیز داشته است. تولید ناخالص داخلی در سال 1398 به کمترین میزان پنج سال اخیر رسیده که منجر به تورم 35.7 نیز شده است. با توجه به چسبندگی درصد رشد تولید ناخالص داخلی و تورم می توان انتظار داشت که سال 1399 نیز سالی تورم زا بوده که نمود آن محرز خواهد شد.
تعادل بودجه به مفهومی ساده به معنای حفظ موازنه بین درآمدها و مخارج به گونه ای است که دولت بتواند بدون متوسل شدن به استقراض، تعهدات مالی خود را بپردازد. همانطور که در نمودار تحلیلی زیر مشخص است، کمترین میزان در تعادل اقتصادی مربوط به سال 1397 بوده است. هر چند در طی سالهای اخیر معیار تعادل در بودجه اقتصاد ایران منفی بوده که نشان از عدم توازن در درآمدهای پیش بینی و واقع شده در مقابل هزینه ها دارد. مطلوب به نظر می رسید که بر اساس یک مفهوم ساده اقتصادی، بودجه دولت با توجه به سیکلهای اقتصادی تنظیم شود؛ یعنی از اضافه درآمد سالهای رونق و ترقی، کسری بودجه سالهای بحران و رکود تأمین شود. به این منظور پیشنهاد می شود که در دوره رونق با افزایش مالیاتها و عدم تقبل هزینه های غیرضروری، دولت حداکثر درآمد را تحصیل کند. این اضافه درآمد ذخیره می شود تا در دوره رکود مورد استفاده قرار گیرد. نمونه این کار تاسیس صندوق ذخیره ارزی در ایران است که مازاد درآمدهای نفتی به آن واریز می شود تا در دوران نیاز از آن استفاده شود و در دوران رکود اقتصادی، دولت با کم کردن مالیاتها و با برقراری برنامه هایی، درآمد طبقات کم درآمد را بالا برده و امکان خرید مردم را زیاد می کند.
مفهوم تراز تجاری، درآمد خالص اولیه (دریافتی‌ها از سرمایه‌گذاری خارجی منهای پرداخت‌ها به سرمایه‌گذاران خارجی) و نقل و انتقال‌های نقدی خالص است که در دوره‌ای خاص اتفاق افتاده باشد. توازن حساب جاری یکی از دو جزء مهم تجارت خارجی هر کشور است. با توجه به اطلاعات کسب شده در نمودار فوق می توان ادعا کرد در سال 1397 بیشترین صادرات را در چندین سال اخیر داشته ایم که متاسفانه به دلیل عدم توازن مناسب بین درآمدهای دولت و هزینه، مبلغ مازاد شناسایی نشده و در بودجه سال 1398 خود را درقالب تعادل بودجه ای نشان نداده است.
تفاوت بین دریافتی ها و هزینه های دولت در یک سال منجر به افزایش بدهی در طول یک سال معین می شود. همانطور که در نمودار بالا مشاهده می شود، بدهی دولت در سال 1399 به کمترین میزان چندسال گذشته رسیده که می تواند پیامد خوبی به عنوان یک فاکتور مهم اقتصادی برای سال 1400 باشد. دولت همچنین می تواند برای کسب درآمد از بدهی های خود اقدام به خلق پول کند؛ در نتیجه نیازی به پرداخت بهره بدهی ها نخواهد داشت. اما این عمل بیش از آن که منجر به حذف بدهی های دولت شود، به کاهش هزینه های بهره دولتی منتهی خواهد شد و در نتیجه در صورت عدم صرفه جویی می تواند تورم شدید را به دنبال داشته باشد.
منبع اطلاعات استخراج شده: cofacecentraleurope
