به گزارش مشرق، با نگاهی به تبلیغات تلویزیونی در چند ماه اخیر، متوجه حضور برخی بازیگران سینما و تلویزیون در آنها میشویم؛ از تبلیغ کتوشلوار گرفته تا چای و سس! علی ضیاء، حمید گودرزی، رضا صادقی، آتیلا پسیانی، امین حیایی، نفیسه روشن، پژمان جمشیدی، فاطمه گودرزی، نسرین مقانلو، امیرحسین آرمان، بهرام رادان، طناز طباطبایی، شبنم فرشادجو، شقایق دهقان، برزو ارجمند، الهام حمیدی، امین زندگانی، الیکا عبدالرزاقی، پژمان بازغی، نیما فلاح و سحر ولدبیگی از جمله بازیگرانی هستند که در این مدت در تبلیغات تلویزیونی داخلی و خارجی و بیلبوردها حاضر بودهاند. پیش از آنها بازیگرانی چون رضا کیانیان، محمدرضا گلزار، مهران مدیری، محمدرضا فروتن و بسیاری دیگر هم این فضا را تجربه کردهاند.
از جمله مهمترین نقشها و کارکردهای هر رسانه قدرت و فراگیری آن در تبلیغات است و یکی از منابع اصلی درآمد صداوسیما، کسب درآمد از آگهی بوده و این نوع استفاده از تجارت در تمام دنیا مرسوم است. خیلی از هنرپیشههای هالیوودی در تبلیغات گوناگون حضور دارند که این هم باعث دیدهشدن محصولات مختلف و هم سرازیر شدن پول به سمت تلویزیون یا مدیومهای رسانهای دیگر میشود.
بیشتر بخوانید:
چرا بازیگران به آگهیهای بازرگانی پناه آوردهاند؟ +عکس
تبلیغات در تلویزیون به دلیل مخاطبان بیشتر نسبت به تبلیغات در فضای مجازی و بیلبوردهای تبلیغاتی سطح شهر از اهمیت ویژهتری برخوردار است، زیرا این روزها همه در خانه تلویزیون دارند و برای دیدن برنامهای راه گریزی از تبلیغات تلویزیونی وجود ندارد. همچنین به نظر میرسد هنرمندان زیادی به سمت حضور در تیزرهای تبلیغاتی در تلویزیون تمایل پیدا کردهاند.
قانون منع یا آزادی استفاده از بازیگران و چهرههای مشهور برای تبلیغ کالاها، در این سالها با فراز و فرودهای بسیار در کشور همراه بوده؛ گاهی استفاده از سلبریتیها در تبلیغات کالاهای داخلی آزاد اعلام و در مقطعی، ممنوعیتها از سر گرفته شده و البته جزئیات این قانون هم هیچگاه به صورت رسمی رسانهای نشده است. در سال 91 اعلام شد که دستورالعمل جدیدی با امضای عباس مهدویمهر، مدیرکل وقت بازرگانی صداوسیما به شرکتهای تبلیغاتی ارسال شد که در آن آمده بود: «به منظور ارتقای ظرفیت و بهبود سطح کیفی آگهیهای بازرگانی، به اطلاع میرساند استفاده از تصاویر هنرمندان و بازیگران سریالها و انیمیشنهای ایرانی در تولید کالاها و محصولات داخلی حسب نظر اداره کل بازرگانی بلامانع است.»
در ادامه حسین انتظامی هم در سال 93 و در دوره معاونتش در امور مطبوعاتی، از رفع ممنوعیتها و در حقیقت ضابطهمندشدن این قانون خبر داد؛ خبری که باوجود وعدهها در ادامه جزئیاتش تبیین نشد و صرفا مهر تاییدی بر ممنوعیتهای گذشته بود. گذشته از همه این موضوعات باید یک نگاه کارشناسانه به این موضوع شود و هر چیزی باید طبق قاعده و قوانین مشخص حوزه خود پیش برود. شاید 10 سال گذشته چنین تبلیغاتی وجود نداشت و اگر هم وجود داشت، بسیار هوشمندانه شکل میگرفت. برای مثال بازیگری در یک قاب تبلیغاتی مرتبط با حرفه خود ظاهر میشد که هم شأن هنر خود را حفظ کند و هم مخاطبان هدف بسیاری را جذب کند.
امروز با نگاهی گذرا به تبلیغات صداوسیما متوجه حضور غیرمعقول، تصنعی و بیارتباط هنرمندان میشویم. قطع به یقین حضور بازیگری مطرح در یک تبلیغ سس یا نوشابه برای شرکت عرضهکننده بهترین فرصت و شانس برای دیده شدن محصولات خود به شمار میآید اما از سمت بازیگر به جز دستمزدی چشمگیر که در نوع خود بسیار مهم است، چه چیز دیگری دارد؟ برخی از تبلیغات برای مخاطب جذاب هستند اما تبلیغات این روزهای تلویزیون نهتنها هیچ درکی از ذهنیت مخاطبان و زیباییشناسی ندارند بلکه تمام تمرکزشان روی حضور چهرهای شناختهشده است. این امر بدیهی است که بهترین بازیگر و ورزشکار نمیتواند بدون داشتن ایدهای جالب و به صورت مصنوعی موفق ظاهر شود.
این روزها بازیگران فراتر از بازیگری در تلویزیون قدم برمیدارند یا در برخی برنامهها یا مسابقات تلویزیونی حاضر میشوند یا ترجیح میدهند بازیگر آیتم تبلیغی آگهیهای بازرگانی باشند؛ البته در فضای مجازی هم تبلیغ کردن کالا یا اپلیکیشنی خاص توسط سلبریتیها به اوج خودش رسیده است، حتی بعضا برخی از کالاهای خصوصا بهداشتی و آرایشی آسیبزا هستند و یک سلبریتی خاص بدون توجه به عوارض آن، صرفاً برای منفعت شخصیاش، آن کالا یا اپلیکیشن خاص را تبلیغ میکند.