پروفسور سون آپل از دانشگاه زارلاند آلمان به همراه تیمی از دانشمندان علوم اعصاب و علوم کامپیوتر، فعالیت‌های بخش‌های گوناگون مغز برنامه نویسان را در طول فعالیت‌های حرفه‌ای آن‌ها مورد بررسی قرار دادند.
افراد در دستگاه MRI (تصویرسازی تشدید مغناطیسی) قرار داده شده و مجبور بودند چندین کار را انجام دهند. آن‌ها در ابتدا می‌بایستی یک کد از یک برنامه را درک می‌کردند و سپس پس از مکث، یک کار معمولی فاقد ارتباط با تلاش‌ها برای درک این کد را انجام می‌دادند
این دو کار به طور متناوب چندین بار تکرار شدند. پس از پایان آزمایش، داده‌های MRI مغز در طی کار معمول از تصویر آزمایش درک مطلب جدا (تفریق) شد. آنچه در نهایت باقی ماند، آن بخش‌های مغز را نشان می‌داد داد که بیشتر درگیر فرآیند درک در طول برنامه نویسی بودند.
پروفسور آپل درباره نتایج این آزمایش می‌گوید: " هیچ فعالیت خاصی در رابطه با تفکر ریاضی یا منطقی پیدا نکردیم که برای ما تعجب آور بود. مطالعه ما نشان داد که هنگام برنامه نویسی، نقش اصلی توسط فرآیند‌های مرتبط با گفتار ایفا می‌شود".
با توجه به تصاویر MRI به دست آمده، فعالیت اصلی در نیمکره سمت چپ مغز متمرکز شده که گفتار انسان و همچنین توانایی خواندن و نوشتن وی را کنترل می‌کند.
بدین ترتیب دانشمندان فرضیه دیگری را که در دهه 1980 توسط ادگار ویبه دیکستروی، دانشمند مشهور علوم کامپیوتر هلند مطرح شده و همچنین نتایج مطالعات چندی پیش توسط متخصصان دانشگاه واشنگتن را تأیید کردند.
آمریکایی‌ها معتقدند زبان برنامه نویسی پایتون برای کسانی که مهارت‌های های زبان شناسی دارند در مقایسه با افراد مسلط به ریاضیات، آسان‌تر است.
سون آپل و تیمش اطمینان دارند که نتایج مطالعات آن‌ها می‌تواند پیامد‌های بسیار گسترده‌ای به همراه داشته باشد و به ویژه بر ساختار زبان‌های برنامه نویسی و آموزش متخصصان تأثیر بگذارد و در نهایت به این سوال پاسخ دهد که چه جیزی کد برنامه را پیچیده یا ساده می‌کند.
با این حال، دانشمندان قصد ندارند در اینجا متوقف شوند و قصد دارند دریابند که تفاوت بین روند‌های درک کد در متخصصان برنامه نویس و مبتدیان در چیست.
منبع: اسپوتنیک
