سرویس جهان مشرق - پل استریت مؤلف‌های کتاب‌های «آن‌ها حکومت می‌کنند: یک درصدی‌ها در مقابل دموکراسی» و «لباس جدید امپراطور: باراک اوباما در جهان واقعی قدرت» طی یادداشتی در راشا تودی نوشت: حجم گسترده اعتراضاتی که در پی به قتل رسیدن یک مرد سیاهپوست توسط پلیس در مینیاپولیس در جریان است، ریشه‌های تبعیض در آمریکا را عیان کرد. اوضاع وخیم اقتصادی و غارتگری قانونی طبقه حاکم در دوران بحران کرونا چندین برابر شده است.
نویسنده معتقد است: کشته شدن جورج فلوید 46 ساله سیاهپوست توسط افسر سفیدپوست پلیس به موجی از اعتراضات خشونت‌آمیز دامن زده است که ریشه آن‌ها در چیزی بزرگ‌تر از یک حادثه ناگوار خشونت‌ورزی نژادپرستانه پلیس است. متأسفانه این اعتراضات توده‌ای سیاهپوستان در آمریکای قرن بیست و یکم اتفاق جدیدی نیست. از جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: تظاهرات‌های گسترده و برخورد با پلیس و (در برخی از موارد) با گارد ملی در پی «نقش پلیس در کشته شدن» اریک گارنر (نیویورک در ژوئیه سال 2014)، مایک براون (در فرگوسن، میسوری در اوت 2014)، والتر لامار اسکات (شارلستون شمالی، کارولینای جنوبی در آوریل 2015)، فردی گری (بالتیمور در آوریل 2015)، فیلاندو کاستیل (فالکون هایتز، مینه‌سوتا در ژوئیه 2016)، و کیث لمونت اسکات (شارلوت، کارولینای شمالی در سپتامبر 2016).
طبقه حاکم غارتگران اصلی هستند نه سیاهپوستان معترض
با این وجود، در پی کشته شدن فلوید، پاسخ جامعه فراتر از شعار «جان سیاهان ارزش دارد» و سخنرانی‌ها و تظاهرات‌ها و تقابل‌های معمول گسترش یافته است. شهرهای مختلف آمریکا شاهد اختلال یک هفته‌ای در نظم عمومی بوده، و بیش از صدها ساختمان و فروشگاه و ... تخریب یا غارت شده است.
این نویسنده می‌افزاید: اگرچه هیچ‌کس در رسانه‌های جریان اصلی نمی‌خواهد تصدیق کند، اما غارتگری یک فعالیت عادی و شدیداً سازمان‌یافته در ایالات متحده است که توسط طبقه حاکم صورت می‌گیرد. نمونه اخیر آن عبارتست از کمک مالی 2/2 تریلیون دلاری به شرکت‌ها پس از شیوع ویروس کرونا (که تنها به‌خاطر مدت کوتاهی که طبقه کارگر سر کار نرفتند تصویب شد و در اختیار شرکت‌ها قرار گرفت). دوگ سلوین فعال چپگرا در پیامی به من نوشت:
«ثروتمندان چقدر غارت کرده‌اند، یعنی چقدر از طریق فرارهای مالیاتی و کمک مالی دولتی، دزدی کرده‌اند؟ تریلیون‌ها دلار ... بدون هیچ‌گونه اعتراض واقعی» (حداقل از زمانی که دولت اوباما و شهرداران دموکرات در صدد سرکوب جنبش اشغال وال استریت در پاییز 2011 برآمدند).
قیام «نامش را بگو جورج فلوید»، از فونیکس تا کلمبوس، دنور، ممفیس، لس آنجلس و دیگر شهرهای ایالات متحده گسترش یافته، و هزاران نفر در مراکز شهری گرد آمده‌اند و در مقابل پارلمان‌های ایالتی تظاهرات می‌کنند. در شماری از شهرها تیراندازی شده است، از جمله در لویسویل، که جمعیت به شلیک مرگ‌آور پلیس به بریونا تیلور یک زن 26 ساله سیاهپوست، واکنش نشان دادند. در مرکز شهر کلمبوس، معترضان جاده‌های اصلی را اشغال کردند، پنجره‌های ساختمان دولتی اوهایو را شکستند، ویترین‌های مغازه‌ها را خرد کردند، و وارد فروشگاه دی‌جی‌اکس شدند که یکی از زیرمجموعه‌های دالر جنرال است. نهایتاً اعتراضات به پایتخت رسید، و گاز اشک‌آور به سوی معترضانی که بیرون کاخ سفید تجمع کرده بودند پرتاب شد.
سفیدپوستان نژادپرست به دنبال دامن زدن به ناآرامی‌ها
دلیل ناآرامی‌های مدنی خاص و طولانی‌مدت پس از مرگ فلوید چیست؟ شماری از موارد تخریب اموال خصوصی و عمومی توسط آمریکایی‌های سفیدپوست صورت گرفته است که گرایش‌های ایدئولوژیک متفاوتی دارند – از جمله گفته شده که یک افسر پلیس در سن‌پل با شکستن پنجره‌های یک فروشگاه اوتوزون، مردم را تحریک می‌کند. نئوفاشیست‌ها و ملی‌گراهای سفیدپوست راستگرا ممکن است فعالانه در پی دامن زدن به «جنگ نژادی» ای باشند که از دیرباز مدافع آن بوده‌اند. ضدفاشیست‌ها و آنارشیست‌های چپگرا ممکن است از فرصت موجود برای دامن زدن به هرج و مرج و شورش استفاده کنند.
درماندگی اقتصادی و شرایط نامساعد سیاهپوستان
در بخش دیگری از این گزارش آمده است: غارت خرده‌فروشی‌ها حاکی از درماندگی اقتصادی، و نیز نقض حقوق انسانی و مدنی است. کووید-19 و رکود اقتصادی‌ای که ویروس کرونا در آمریکا به آن دامن زده است، پیشاپیش زندگی مردم سیاهپوست فقیر را عمیقاً تحت تأثیر قرار داده است. ارزش خالص دارایی‌های یک خانوار سیاهپوست متوسط بالغ بر 17 هزار و 600 دلار است، در حالی که این رقم برای خانوارهای سفیدپوست بالغ بر 171 هزار دلار است. نرخ‌های بیکاری و فقر سیاهپوستان در کشور از دیرباز حداقل دو برابر نرخ‌های بیکاری و فقر سفیدپوستان بوده است. وقتی نرخ بیکاری واقعی در ایالات متحده به 20 درصد می‌رسد، می‌توان با اطمینان گفت که میزان بیکاری در سیاهپوستان بسیار بیشتر از این مقدار است. و سیاهپوستان شاغل آمریکایی به‌گونه‌ای نامتناسب در مشاغل با دستمزد پایین بکار گرفته می‌شوند و از بیمه سلامت محروم هستند – و این مشکل کوچکی نیست زیرا کووید-19 در محل زندگی این افراد به شدت شیوع یافته و موجب مرگ آن‌ها می‌شود.
هیچ اهمیتی ندارد که بالاترین شغل مملکت، یعنی ریاست جمهوری ایالات متحده، اکنون در دست یک نژادپرست است – یک نئوفاشیست ملی‌گرای سفیدپوست که از پلیس عمدتاً سفیدپوست آمریکا خواسته است که هنگام مواجهه با رنگین‌پوستان «قاطعانه» برخورد کنند. این برخورد «قاطعانه»، اسم رمزی است برای ضرب و شتم و کشتن مردم.
نظرات مارتین لوتر کینگ در مورد شورش‌های نژادی در اواسط دهه 1960، در مورد خیزش «نامش را بگو» در سال 2020 هم به‌خوبی صادق است. کینگ گفت «یک شورش، زبانِ شنیده‌نشده‌ها است ... آمریکا در شنیدن این‌که درماندگی اقتصادی سیاهپوستان فقیر طی سال‌های اخیر شدیدتر شده، ناکام مانده است».
در پایان این گزارش آمده است: آمریکایی‌هایی که «غارتگری» و تخریب اموال در مینیاپولیس، کلمبوس، و جاهای دیگر را محکوم می‌کنند بهتر است در مورد نظرات نیم قرن پیش دکتر کینگ تأمل کنند. شکستن پنجره یا تخریب یک ساختمان و برداشتن مایحتاج ضروری زندگی از فروشگاهها در مقایسه با کشتن انسان‌ها و محصور کردن میلیون‌ها رنگین‌پوست در گتوها و زندان‌ها جرائم کوچکی محسوب می‌شوند، آن‌هم در حالی که یک بیماری همه‌گیر کشنده گسترش یافته و شدیداً بر وضعیت اقتصادی مردم تأثیر گذاشته است.
ویلیام اندرسون می‌نویسد که «دزدی‌ای که باید مایه نگرانی ما باشد، دزدی‌ای است که توسط سیستمی انجام می‌شود که موجب درماندگی مردم شده و آن‌ها را مجبور می‌کند تا بروند و آنچه که باید حق تضمین‌شده‌شان باشد را از فروشگاهها بردارند». اموال و دارایی مهم‌تر از جان سیاهپوستان نیست. حتی قانون هم مهم‌تر از جان سیاهپوستان نیست.
