طراح: سولماز توحیدلو
دیدگاه هنرمند: مدت زیادی است که تابلوهای من به حضور یک زن تنها در فضای بسته اشاره دارد. در مجموعه‌های قبلی فیگور زن را با نقوش تاریخی ایران تلفیق می‌کردم و روی فیگورهای مدرن، نقش‌های سنتی ایرانی قرار می‌گرفت. هدفم از این ترکیب آن بود که بگویم بااینکه در دنیای مدرن زندگی می‌کنیم هنوز آن هویت تاریخی در اعماق وجود ما هست و ریشه‌های خود را حفظ کرده‌ایم. اما از جایی به بعد تصمیم گرفتم این نقش‌ها را کنار بگذارم و به سمت سادگی بروم. این نقاشی‌ها حالتی واقع‌گرایانه دارد و حتی در تعدادی از آنها به هایپررئال نزدیک شده‌ام. در نقاشی کردن این فضاها بیشتر به جنبه بصری آنها توجه دارم و مهم‌ترین نکته برایم ترکیب‌بندی است. اغلب در این فضاها از رنگ‌های سرد و خنثی استفاده شده است و این مساله در تضاد با فیگورهایی است که رنگین‌تر هستند. در مجموعه «شام آخر» میزهایی را می‌بینیم که لوازم پذیرایی روی آنها چیده شده است؛ اما هیچ نشانی از مهمان نیست. تنها زنانی را می‌بینیم که در انتظار به سر می‌برند و در فضای سرد و خالی به روبه‌رو خیره شده‌اند.
