هواوی P40 Pro+ یک دستگاه قوی است. این گوشی تلفن همراه، با چندین دوربین بیرون زده، صفحه نمایش بزرگ، باتری بسیار قوی، و حافظه RAM که حتی برای یک کامپیوتر کوچک کافی است، برتریاش را نمایان میکند.
اما این قویترین تلفنی که هواوی تا امروز تولید کرده، یک عقبگرد اساسی دارد: ممنوعیت کار با کمپانیهای آمریکایی. البته این غول چینی پیشرفتهایی در زمینه فراهمآوردن جایگزینهایی برای خدماتی که یکی از بزرگترین کمپانیهای فناوری دنیا ارایه میدهد، داشته است، اما هنوز راهی طولانی در پیش دارد.
تلفن همراه P40 Pro Plus که بدنه پشتی آن از جنس سرامیک است، در دو رنگ سیاه و سفید به بازار عرضه شده است. احساس میشود که این تلفن وزن زیادی داشته باشد، اما تنها چند گرم از رقبایش سنگینتر است و به طور حتم بر آنها برتری دارد.
علاوه بر کیفیت بالای بدنه، این تلفن همراه صفحه نمایش OLED نمایش 6.58 اینچی 2640 در 1200 با وضوح تصویر 90 هرتزی دارد. این یک صفحه نمایش قوی است که رنگها و جزییات را به خوبی نشان میدهد و سفیدیها را به خوبی کنترل کرده است. تنها کمبود این تلفن، سرعت بارگذاری (refresh) محتویات یک صفحه 120 هرتزی است که تلفنهای دیگر دارند.
در پایین این تلفن، یک دریچه USB-C برای شارژ کردن قرار دارد، اما انتظار میرفت که این تلفن دارای 8 گیگابایت RAM و 512 گیگابایت حافظه ثابت، و یک ورودی 3.5 میلیمتری هدفون داشته باشد. عقب نگهداشتن هواوی نتیجه جنگ تجاری آمریکا و چین است که در نتیجه آن، کمپانی هواوی هنوز به برنامکهای گوگل دسترسی ندارد.
هواوی تلاش میکند این مشکل را با «اپاستور» خودش با نام اپ گالری دور بزند و تا حدودی موفق بودهاست. چند برنامه رایج از جمله اسنپچت و تیدال در دسترس هستند، اما بیشتر برنامکها، از جمله فیسبوک و توییتر باید یا از طریق ابزار Phone Clone tool و یا از طریق ابزار جستوجوی هواوی یعنی Petal Search به تلفن منتقل شود.
هیچیک از این راهحلها عالی نیست. «اپگالری» آن محدود است و هنوز فضاهایی برای برنامکهایی که گوگل آنها را مشکلساز میداند فراهم میآورد؛ Petal Search ابزار خوبی برای یافتن فایلهای منبع برنامکهاست، اما بهنظر میرسد که از یک «اپاستور» تاییدشده، امنیت کمتری دارد و احتمال دارد که خریدارانی را که در بریتانیا برای نخستینبار یا دومینبار قصد خرید از هواوی دارند، منصرف کند. گفتهمیشود که Petal Search بهصورت خودکار برنامکها را از منبع APK آنها، که مرتب هم بهنظر میرسد، بهروز میکند.
علاوه بر این، دو برنامک در دسترس کاربران است که موجب میشود احساس کنند P40 Pro+ به یک ابزار اندرویدی «استاندارد» نزدیک است. نقشههای Here WeGo روی «اپگالری» جایگزین قابلقبولی برای «گوگلمپ» است. افزون بر این، Celia (که دستیارصوتی کمپانی است) میتواند وظایف ابتدایی Siri یا Google Assistant را انجام دهد، هرچند که به Samsung's Bixby بیشتر شبیه است تا Alexa.
رقابت بر سر دوربین، موضوعی است که هواوی امیدوار است این تلفن را نامدار کند. لنز با قابلیت زوم 10x در نوع خود اولین است. گوشی P40 Pro+ میتواند در آن طول، بیش از هر تلفن هوشمند دیگری جزییات را ثبت کند. افزون بر این، توانایی ثبت تصویر در نور کم که روی تنظیمات پیشفرض آن قراردارد، همه تلفنهای هوشمند را، حتی آنهایی که از امکان «ثبت تصویر در شب» استفاده میکنند، کنار میزند.
هواوی به سراغ دوربینی با قابلیت زوم 100x رفته است که شباهت زیادی به Galaxy S20 Ultra دارد، اما تجربه ما نشان داد که تصویر تار میشود و باید دست را خیلی ثابت نگه داشت تا تصویر واضح شود. به همین دلیل، جز برای نشاندادن عنوانها، نمیتواند کاربرد دیگری داشتهباشد.
تعادل رنگ این تلفن خوب است. هرچند که XL 4 گوگل پیکسل ممکن است بهترین دقت را داشته باشد، بسیاری از ویژگیهای P40 Pro+ را ندارد. هرچند XL 5 پیکسل میتواند این رقابت را فراتر ببرد.
با وجود همه تواناییهای دوربین این گوشی، استفاده از برنامک آن به طرز چشمگیری دشوارتر است. فرم راهاندازی و بهکارگیری دوربین هواوی، زوم کردن را دشوارتر کردهاست و از طریق کلیدهای پایین صفحه انجام میگیرد. درحالی که کلیدهای گوشی Galaxy S20 Ultra کنار انگشت شست قرارگرفته، یا گوشی Oppo’s Find X2 Pro روش خیلی خوبی برای بالاوپایین بردن دوربین دارد.
قیمت P40 Pro+ هم هشداردهنده است. هواوی گرانترین تلفن را با کمترین دسترسی نرمافزاری ارایه دادهاست. این تلفن 1299 پوند قیمت گذاری شده است، درحالی که گوشی کالاکسی Galaxy S20 Ultra 1199 پوند، و گوشی اوپوفایند (Oppo Find X2 Pro) 1099 پوند است.
برای بیشتر افراد، دوربین متقاعدکننده، صفحه قوی، و طراحی پیشرفته کافی نیست تا این گوشی را از میان سایر رقبا برگزینند؛ بهخصوص که باید بین این گوشی هواوی و گوشیهایی که کارکردن با آنها راحتتر است و به برنامکها دسترسی دارند، انتخاب کنند.
هواوی بیش از هر زمانی به پرچمداری در رقابت اندرویدها نزدیک شده است، اما هنوز باید مسیر بیشتری را طیکند.