روزنامه سازندگی: صادق زیبا کلام، فعال سیاسی اصلاح‌طلب مصاحبه‌ای که انجام داده و گفته است: حزب توده ایران 70 سال پیش فرهنگی را در این کشور با خود آورد که امروزه این فرهنگ در ادبیات اصلاح‌طلبان موج می‌زند. حزب توده در فرهنگ سیاسی خود در دهه 20 که در اوج قدرت بود به هر شخصیت و جریانی که با آن مخالفت کرده و از سیاست‌های آن انتقاد می‌کرد، پاسخ نمی‌داد؛ بلکه آنها را مزدور، نوکر انگلیس، عامل و مزدور C.I.A می‌دانست و یا پادوی سفارت انگلستان و قلم به مزد شرکت نفت خطاب می‌کرد. منتها چون حزب توده مانند اصلاح‌طلبان امروز موجه بوده و خودش را ترقی‌خواه می‌دانست چندان زیر ذره‌بین قرار نگرفت و بنابراین خیلی راحت به همه دشنام می‌داد و توهین می‌کرد. امروز هم اگرچه خود حزب توده از بین رفت اما این ادبیات که به جای پاسخ به منتقدین سیاسی خود آنها را مزدور و خائن و قلم به مزد و وابسته و... بخواند باقی مانده است.
وی ادامه می‌دهد: این همان ادبیاتی است که آقای حجاریان و عبدی و دیگران در مورد منتقدین آقای خوئینی‌ها استفاده می‌کنند. این ادبیات از حزب توده به چریک‌های فدایی خلق و همین‌طور به سازمان مجاهدین رسید. اگر شما به ادبیات سازمان مجاهدین در سال‌های 58 تا 60 و وقتی در اوج قدرت بودند مراجعه کنید می‌بینید که دقیقا همان ادبیات حزب توده و ادبیات آقای حجاریان و عبدی را به کار گرفته‌اند. سازمان مجاهدین به جای اینکه به اصل انتقادات از خودشان بپردازند سعی می‌کردند نشان دهند فرد منتقد مزدور و وابسته و مرتجع است.
زیبا کلام در بخش دیگری از این مصاحبه می‌گوید: من آقای عبدی، حجاریان، موسوی‌خوئینی‌ها و.. هیچ‌کدام نخواستیم به تجزیه و تحلیل آنچه که بعد از 22 بهمن 57 اتفاق افتاد بپردازیم و صرفا پشت مشتی شعار سنگر گرفتیم و متاسفانه هر کس هم که علیه ما انتقاد می‌کند درست مانند حزب توده و مجاهدین و همان روزنامه معروف هرچه از دهانمان بیرون می‌آید نثار منتقدین می‌کنیم. در حالی که به نظر من اولین سنگ بنای اصلاح‌طلبی از خود فرد شروع می‌شود. من به عنوان یک اصلاح‌طلب قبل از اینکه بخواهم از حزب موتلفه یا روحانیت مبارز و... انتقاد کنم باید از خود صادق زیباکلام انتقاد کنم که تو در سال‌های 57 و 58 و 69 چه کرده‌ای؟!
