دانشمندان هاروارد طرحی را پیشنهاد دادند تا طبیعت اشیایی را که فرض می‌شود در لبه منظومه شمسی ما قرار دارند، کشف کنند.
این طرح به دانشمندان کمک خواهد کرد تا دریابند که آیا سیاه‌چاله‌ای در فاصله‌ای دور از ما وجود دارد، و آیا همان چیزی است که به عنوان «سیاره 9» مرموز شناخته می‌شود که بعضی معتقدند بدون آن که شناسایی شده باشد، در انتهای منظومه شمسی قرار دارد.
دانشمندان متعددی بر این باورند که ممکن است سیاره‌ای ناشناخته در لبه منظومه شمسی ما در چرخش باشد. اما چنین سیاره‌ای تاکنون به طور مستقیم مشاهده نشده است. به جای آن، گفته می‌شود که دیگر اجرام پیرامون آن ظاهرا حرکتی عجیب دارند که حاکی از آن است که جسمی ناشناخته باید بر حرکت آن‌ها اثر گذاشته بوده باشد.
دیگران معتقدند که این حرکات عجیب ممکن است حاصل تاثیر یک سیاهچاله کهن باشد که آن هم بر اجرام پیرامون خود تاثیر می‌گذارد و خیلی سخت بتوان آن را از فاصله‌ای دور مشاهده کرد. هرگونه سیاه‌چاله‌ای در این مکان، بسیار کوچک خواهد بود: به کوچکی یک میوه گریپ‌فروت، اما با جرمی 5 برابر زمین.
اکنون دانشمندان می‌گویند که احتمال می‌رود که بتوانند چنین نظریه‌ای را با مشاهده «شعله‌های پیوسته» به بوته آزمایش گذارند. یافتن این شعله‌ها به دانشمندان اجازه می‌دهد به طور قطع دریابند که «سیاره 9» در واقع یک سیاهچاله است، یا خیر.
امیر سراج، دانشجوی کارشناسی دانشگاه هاروارد که در ارائه این طرح مشارکت داشته است، گفت: «در مجاورت یک سیاهچاله، اجسام کوچکی که به آن نزدیک می‌شوند، در اثر حرارت گاز‌های به هم پیوسته‌ای که در روند تبدیل ستارگان به سیاهچاله ایجاد شده‌اند، ذوب خواهند شد.
وقتی آن‌ها ذوب شوند، تحت تاثیر اختلال جزر و مدی جاذبه سیاهچاله قرار خواهند گرفت و سپس در اثر آن با پیوستن به جزر و مد، به داخل سیاهچاله فرو خواهند افتاد.»
این تنها راه مشاهده یک سیاهچاله است؛ چرا که سیاهچالهها به خاطر طبیعت‌شان به هیچ نحو دیگری قابل مشاهده نیستند.
آوی لوئب، استاد علوم دانشکده فرانک بی بلیرد جونیور از دانشگاه هاروارد، که او هم در تدوین این طرح نقش داشته است، گفت: «به خاطر آن که سیاهچالهها بنا به طبیعت خود به شدت تاریک هستند، اشعه‌ای که ماده هنگام بلعیده شدن در دهان سیاهچاله از خود ساطع می‌کند تنها راه ما برای تاباندن نوری در این محیط تاریک است.»
دانشمندان امیدوارند بتوانند با استفاده از ماموریت میراث بررسی فضا و زمان (Legacy Survey of Space and Time) که قرار است بعدتر در سال جاری میلادی ماموریت خود در بررسی آسمان را آغاز کند، این شعله‌ها را مشاهده و مطالعه کنند. بدون این فناوری، ما از ابزار‌های حساس لازم برای مشاهده چنین شعله‌های پیوسته‌ای برخوردار نیستیم.
پروفسور لوئب با صدور بیانیه‌ای اظهار داشت: «ماموریت میراث بررسی فضا و زمان خیلی زاویه دید گسترده‌ای دارد و تمام آسمان ما را به طور کامل پوشش می‌دهد و به دنبال اشعات فانی و زودگذر خواهد گشت. تلسکوپ‌های دیگر برای زیر نظر گرفتن هدفی مشخص خوب هستند، اما دقیقا نمی‌دانیم که سیاره 9 کجا قرار دارد، فقط ناحیه وسیع‌تری را می‌شناسیم که ممکن است جایی در آنجا باشد.»
محققان در مقاله خود اشاره کردند این روش برای مطالعه امور مشابه دیگری هم می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد. اما کشف احتمالی سیاره 9 به این خاطر انتخاب شد که تمایل و علاقه شدیدی به اطلاعات در این باره وجود دارد و نیز می‌تواند به افزایش اطلاعات ما از منظومه شمسی و فرای آن کمک شایانی کند.
پروفسور لوئب گفت: «دامنه خارجی منظومه شمسی حیاط خلوت ما است. کشف سیاره 9 مانند پیدا کردن پسرعمویی جدید است که در آلونک پشت خانه شما زندگی می‌کرده و هیچ نمی‌دانستید که وجود دارد. چنین کشفی بلافاصله سوالاتی مطرح می‌کند؛ نظیر آن که چرا این سیاهچاله اینجا قرار دارد؟ چگونه به وضعیت فعلی رسیده است؟ آیا در شکل دادن به منظومه شمسی نقش داشته است؟ و آیا موارد بیشتری شبیه آن وجود دارد؟»
منبع: ایندیپندنت
