حالا اما علیرضا منصوریان هم اظهاراتی مشابه به زبان آورده است. یکشنبه‌شب مطالبی به نقل از سرمربی پیشین استقلال و ذوب‌آهن منتشر شد که به طور جدی جای تامل دارد. منصوریان در بخشی از سخنانش می‌گوید: «آستانه تحمل هواداران فوتبال در ایران، نسبت به مربی خارجی فوق‌العاده بالاست. به عنوان مثال برانکو سال اولی که در پرسپولیس حضور داشت، نتایج افتضاحی می‌گرفت. آنها حتی سه گل از الهلال دریافت کردند و نتایج خوبی نمی‌گرفتند، ولی هواداران پرسپولیس از او حمایت کردند. به همین ترتیب هواداران استقلال هم به استراماچونی فرصت دادند. اگر نگاهی به گذشته بیندازیم، از 200 ، 300 سال پیش فرنگ‌پرستی در ایران وجود دارد.»
به طور کلی شاید این ادعا که خیلی از مردم و رسانه‌ها به مربیان خارجی اعتماد بالاتری دارند و بیشتر هم با آنها مدارا می‌کنند، چندان دور از واقعیت نباشد. در عین حال، اما این اتفاقی نیست که یک‌شبه رخ داده باشد. قطعا پشت این تفکر یک تجربه تاریخی وجود دارد. اگر به همین یک دهه گذشته نگاه کنیم، تاثیراتی که برانکو ایوانکوویچ و کارلوس کی‌روش بر فوتبال ایران گذاشتند، غیرقابل انکار است. بله؛ قبلا هم نوشتیم که برانکو مثلا در 11 بازی اول لیگ برتری‌اش فقط سه پیروزی کسب کرد، اما هواداران به او اعتماد کردند. این اعتماد دو دلیل داشت؛ یکی اینکه نتایج و عملکرد پرنوسان امثال علی دایی، حمید استیلی و حمید درخشان در سال‌های گذشته باعث قطع امید نسبی از مربیان ایرانی شده بود و دیگری اینکه برانکو یک سابقه درخشان در تیم ملی داشت. ما در دوره حضور او به آسانی راهی مرحله نهایی جام‌جهانی 2006 آلمان شدیم و در جام ملت‌های 2004 آسیا هم در عین شایستگی روی پله سوم ایستادیم. زمانی که عادل فردوسی‌پور در پایان بازی سوم ایران در جام‌جهانی آلمان فریاد «خداحافظ برانکو» سر داد، کمتر کسی تصور می‌کرد سرنوشت آن تیم با مربیانی مثل امیر قلعه‌نویی، علی دایی و افشین قطبی گره بخورد، اما تجربه یک سقوط چهارساله با مربیان وطنی، باعث شد مردم از روز اول حضور کارلوس کی‌روش در ایران قدر او را بدانند. از همه اینها که بگذریم، لااقل علیرضا منصوریان سزاوار گله از سطح مدارای پایین نیست. فراموش نکنیم او در استقلال یک سال‌ونیم برای ارائه توانایی‌هایش فرصت داشت. خود علیمنصور که از استارت فاجعه‌بار برانکو و استراماچونی حرف می‌زند، از شش بازی اول لیگ برتری‌اش روی نیمکت آبی‌ها در فصل شانزدهم فقط 4 امتیاز گرفت، اما مردم و مدیران پشت او ایستادند و حتی شکست شش‌گله برابر العین امارات هم منجر به اخراجش نشد. حالا سوال اینجاست که برونداد اعتماد به منصوریان در استقلال چه بود و آیا این خروجی قابل مقایسه با نتیجه کار برانکو و استراماچونی هست یا نه؟
